Исэн кайт, улым

(На татарском языке)


Утлы тобэклэрдэ hэлак булган
якташларыма багышлыйм



“Сэлим – дозорга!” “Командир, мин эзер!”
Тагын – походка, тагын – йокы юк.

Кош теледэй хат йорэк тyрендз:
“Исэн бул, улым,
                Бэгърем – кyз нурым!”

“Хезмэттэ тэртип, барыгызга – сэлам!
Энием, ашыгам – дозордан язам.”

Курыккн коштай, кояш кереп посты,
Егет баладай автоматын кочты.

“Кем таш артында еландай шуыша?
Кем эле анда укчыга булыша!

“Орэклэр” сэлам! Очрашуга мин шат.
Кyчтэнэчемне ашатыр автомат!”

Сул яктан – упкын, унда – таш кыя,
Банда кысылган – егеткэ ут коя...

Беренче яра – ничек тэ тyзэрсен,
Ин моhиме шул – дошман yтмэсен!

Тау аша шулчак ишетелэ аваз:
“Исэн йор, улым,
                Бэгърем – кyз нурым!”

Чy, кем ул анда? Кем куаклыкта?
Мылтык тозэгэн безнен лейтенантка?”

Пуляга каршы Сэлим ташланды,
Гэyдэсе белэн иптэшен каплады.

Ана йорэге сулкылдап елый:
“Исэн кайт, улым,
                Бэгърем – кyз нурым!”

... Йорэктэн - ташка, пуля yлэндэ,
Ташка, yлэнгэ - барыбер yлгэнгэ...

“Менэ, командир, Сэлим кабере.
Кыйммэткэ тоште тормыш кадере.”

Эпилог

Улынын сыны кабер остендэ,
Монаеп бераз, сын телгэ килэ:

“Елама, эни, кyз – яшь бетереп,
Улым кайтты дип, тимергэ “торенеп”.

Гафу ит, эни, кайталмадым шул,
Дошман катында юктыр башка юл.”

Батыр янында бераз тын калыйк,
Истэлеген анын кyнелдэ саклыйк.