Тальян гармун

И талпына да газиз йөрәгем,
 Чак ишетеп еракта синеӊ моныӊ.
 Күӊел ачыла, онытам дөньяларым,
 Былбыл сайрагандай, гүзәл яӊграуларыӊ.
 Илһам бирә ул туктаусыз,
 Йөрәгемнеӊ сандугачы ул эчкерсез. 
 И өздерә дә ул татар күӊелләрен,
 Аны тоеп бии башлый шундук аякларым,
 Белмәсәм дә бии, теләр-теләмәс тибрәнәмен.
 Күп гасырлар дәвамында, күрәсеӊ,
 Синеӊ илә җырлап, биеп, әби-бабайларым,
 Сеӊгән каныма җанлы, саф көеӊ.
 Их, тальян гармун, сайран моӊнарыӊ,
 Туктамасын, өзелмәсен бер дә аһәӊнәреӊ!


Рецензии