Пакіньце мяне! Не здольны
Нічога з пазыкі аддаць.
Пакіньце мяне! Я вольны
Свой шлях ужо абіраць.
З юнацтва кахаць не вучыўся
Ды й існаваў адзін
З напрамку свайго ўжо збіўся
У сэрцы даўно каранцін.
Такі я ўжо атрымаўся
Што ні сабе, ні людзя;м,
Хіба ў падарожжа-вандроўку падаўся
Па чорным бліскучым шляха;м.
Дзе мой апынецца гасцінец
Не маю жадання спазнаць
Няма і жадання жывёлам
На стол у вячэру праход атрымаць.
Пакiньце мяне!
© Copyright: Сидоров Георгий, 2011
Свидетельство о публикации №111112606007
Свидетельство о публикации №111112606007
Рецензии
