Беласток
Губляўся ў скопішчы людзей,
І толькі ў ціхім Беластоку,
Так, так, у ціхім Беластоку,
Мне больш утульна і мілей.
Да Заменгофа вольным крокам
Прайсці па Ліпавай наўсцяж…
Бо толькі ў шчырым Беластоку,
Так, так, у шчырым Беластоку,
Яшчэ застаўся подых наш.
А як зьлятаюцца аблокі
На мадэрновы сьвенты Рох!
Ды ўсё таму, што ў Беластоку,
Так, так, у сьветлым Беластоку
здаецца, часам ходзіць Бог.
Яшчэ не раз усьцешаць вока,
Пляц і Браніцкага Версаль,
Пакуль спачну не ў Беластоку,
Так, так, спачну не ў Беластоку,
А ў Беларусіі, на жаль…
Свидетельство о публикации №111110905787