Надзея
дождж-плакун палошча,
зноў лісце коўдрай
ападае на зямлю.
А ўверсе чуецца штось
вельмі сумна-сумнае,
нібыта неба нам
прадказвае бяду.
І я ў цябе
каторы раз пытаюся:
– Скажы мне, любы,
ці кахаеш ты мяне?
Паміж пытаннем і адказам
час спыняецца,
але вяртае да жыцця надзея
не пачуць тваё кароценькае “не”.
Свидетельство о публикации №111110710524