У рысах тваёй далоні шукала чужыя.
Дзве радзімкі на спіне як штамп якасьці.
Дзе ж прасіць такой літасьці,
Калі мы ўжо ну зусім не святыя?
У некаханні бачыла вачэй тваіх блікі.
Праз акуляры глядзела, як неба
Праносіцца: ад сіняга да шэрага,
Стома кладзецца на вочы,крычыць:"Знікні!"
У вернасці думала здолею стацца простай.
А не было ж ні вернасьці, ні праўды.
Бо нічога няма, калі ёсць слова прозы -
Цяпер адмальваю грахі ля Брамы Вострай.
У смерці заблыталася, як у павуцінні,
Быццам хто ўзяў асадку чорную, гадкую
Выкрэсліў мяне з энціклапедыі жыцця.
Ды толькі ты за тыдзень стаў адзіным...
***
© Copyright: Ганна Дусь, 2011
Свидетельство о публикации №111101607444
Свидетельство о публикации №111101607444
Рецензии
Знаешь, помнится,
как любимого черты
искала в другом.
Другой не верил,
Говорил, что вру ему.
А я не врала.
А потом пусто,
И нет ничего. Только
Чужие черты.
Царёва Алина 04.02.2012 21:13 • Заявить о нарушении
как любимого черты
искала в другом.
Другой не верил,
Говорил, что вру ему.
А я не врала.
А потом пусто,
И нет ничего. Только
Чужие черты.
Царёва Алина 04.02.2012 21:13 • Заявить о нарушении