А мир вокруг прекрасным создан...

 
А СВЕТ  НАВОКАЛ  ЎСЁ Ж  ЦУДОЎНЫМ  ЗРОБЛЕНЫ…

         Бывае,.. ўвечар сумна,.. мо,з устатку…
         А мо,.. ад прычапіўшыхся бязладдзяў...
         Іду у прыцемкі,на ганак,з хаты.
         Каб з Светам і з сабой,па-чалавеччы,разабрацца.
Згарае сонца...  Засынае  дзень...
Стаміўшыйся ад спраў неверагодных.
І я – адзін,на ганку,ў цемнаце...
І думаю,што Свет навокал,ўсё ж цудоўным зроблены.
         Трава ля ганка... Ну,трава,й трава...
         А ты прыляж і вокам паглядзі на дробязі.
         Такое там жыццё,што кружыць галава...
         Маленькі Свет...  А як складана зроблены.
Якой там толькі жыўнасці няма...
Не падлічыць букашак розных...  Мама  родная!
Паўзуць-снуюць ад ранка да цямна...
О,Божа ж мой...  Як тут – ашаламляльна зроблена...
         Удзень ідзеш,.. у адзіноце,ў клопатах сваіх.
         Ад думак пра заробкі,нават згорблены.
         А птушка ў лісцях запяе,... і мы ўжо - ўдваіх...
         Ах,божачкі... І ў гуках добра так пароблена...
Сярод натоўпу чалавек,як я,кудысь спяшыць.
Сустрэнемся вачамі...  Усміхнецца мне ён,добра так...
І пасвятлее на маёй душы...
Цудоўнымі людзьмі наш Свет напоўнены.
         Бывае,ўвечар смутак дастае...
         Ўладкоўваецца у сэрцы,як у роднай хаце.
         Іду на ганак... Там,навокал - Свет,дзе ўсе – свае.
         Ад дрэў,да зорак...
         Жонка выйдзе,побач  сядзе...
         Вось ім усім магу і сэрца дараваць я...
                **+**
               (уначы  1 верасня 2011г.)