Жывы паэт - никому не патрэбен

  «Спачатку было – Слова.
  і Слова было у Бога.
  і Слова было – Бог.»
            (Евгелле ад Іаана).
                *+*
    Жывы Паэт  –  нiкому не патрэбны...
    I не таму, што дрэнны   ён   паэт.
    Паэт –  ад  Бога.
    Яму патрэбнае – нямнога.
    Таму і  Верш яго – ад Бога.
    Жывы Паэт – нiкому не патрэбны...
    Нi люду –
    бо людзям рэальных рэчаў трэба многа,
    а Верш - не кiўбаса, нi вопратка, нi хата.
    Тым больш Уладзе –
    Уладa, ў цемры, лепш заб’e Паэта!
    Бо у Улады, грабяж люда – мэта.
    А вось Паэт – не падуладны –
    нi цару,нi кату!
    Ён - Вершам цягне свой народ да Свету,
    і да Свята.
    Жывы Паэт нiкому не патрэбны -
    няма Прарокаў на свёй Айчыне.
    Паэзiя, ня  – золата, ня  –  срЭбра,
    і, нават, не кажух аўчынны...
    З  багаццяў у Паэта, толькі – Слова,
    якое ён бярэ ад Роднай мовы,
    i так складзе адно к другому,
    што усiм  становiцца свядома:
    дзе  –  Iсцiна,а дзе  –  Хлусня!
    дзе  –  Чысцiня, 
    а дзе   –  ванючая брыдота.
    А Праўду зведаць  – не усiм ахвота,
    бо грэшны мы...
    Таму  –  навошта  лiшняя турбота:
    не нагружай, Паэт,.. пішы,..
    кладзi у архыў,..
    чакай смяроты...
    Жывы Паэт – нiкому не патрэбны !
    Жыве - пiсака пахвалебны.
    Багаты ад улады, i,
    як свiння,  адкормна-хлебны.
            Жывi – Паэт ! Бо ты – патрэбен!
            Людзям краіны – маламу, і стАраму.
            Вядома гэта Богу лепей !
            Таму – цягнi сваю ты «кАрму»... .
                ***               
               (26 верасня 2010г. цыгарэтка,кава, Лоджыя)