Туман на свiтанку над Белаю Руссю
Бялюткi,як вэлюм,на долах клубiцца.
Стаю зачарованна-не надзiулюся
Тваёй прыгажосцю.святая зямлiца.
Зiхоткiя росы цалуюць далонi,
Калi закранаю галiнку рукою,
I поунiцца сэрца у свiтальным палоне
Жаданнем цяпла.дабрынi i спакою.
Тут ходзяць па сцежках тваiх мае ногi,
З табою мне жыць,працаваць,спачывацi.
СЮДЫ мне вяртацца з далёкай дарогi-
У любовi прызнацца,як роднай мацi.
Ну як не любiць цябе,мацi-Айчына,
Крынiчнай вадзiцы чысцюткай,гаючай,
Матулiных песняу i зор салауiных,
Гаворкi ласкавай тваёй i пявучай?
У Бога прашу я i шчыра малюся,
Каб гэтым нам дау хараством наталiцца,
Каб мiрна заусёды было у Беларусi-
За гэта усе мы павiнны малiцца!
Мая Белая Русь
© Copyright: Нуоченьсчастлива, 2011
Свидетельство о публикации №111081201932
Свидетельство о публикации №111081201932
Рецензии