Як Жыва прывабна у дрымоце сваёй!
Спакой у смуце парадзелых гаёў,
Ускудлачаны ветрамі косы галін…
Ад сноў залатых абудзіў яе клін.
Ляцяць журавы - развітання пара.
Апошні праменьчык гойдае вада.
Глядзіць прыгажуня у люстра глыбінь -
Лісточак асіны нясе міма плынь.
Шыпшыны каралі забылась прыбраць
Вачэй не адвесць – той красы не адняць…
Выдатна ў сне, у абуджэнні яна,
Узімку студзёна, вясною п’яна
Ад ветраў гарэзлівых, ад салаўёў,
Ад спеваў дзявочых, ад паху квятоў…
Каб ўлетку багатыя ўборы змяняць,
Вясёлая Жыва пачне працаваць…
Жыва
© Copyright: Нина Прокопович, 2011
Свидетельство о публикации №111080708255
Свидетельство о публикации №111080708255
Рецензии
Вельмі прыгожы верш атрымаўся!
Такія цеплыня і дабрата ад яго веюць!
Што гаварыць, крануў душу!
Натхнення Вам, Ніна!
Анна Будзько 20.03.2012 09:30 • Заявить о нарушении
Такія цеплыня і дабрата ад яго веюць!
Што гаварыць, крануў душу!
Натхнення Вам, Ніна!
Анна Будзько 20.03.2012 09:30 • Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.