Хмарачосы чэшуць неба,
Засланяючы агляд.
Нават калi вельмi трэба,
Прыхiнацца не хацяць.
Ганарлива носяць крышы
Каля зорак самых. Бач,
Каля сонца прытулiўся
Схiл ружовы, як кумач.
Падзiўляюцца ў народзе
Што за дзiва – хмарачос!
Па дзiвоснай нейкай модзе
Ен аблокамi аброс.
Можа сорамна вялiкiм
Быць сярод мяньшых сяброў.
Не саромейся, бязлiкiм
Быць хужэй. Бывай здароў!
Хмарачос
© Copyright: Светлана Мара, 2011
Свидетельство о публикации №111080406412
Свидетельство о публикации №111080406412
Рецензии