(Словы Яўгеніі Янішчыц)
Dm(5лад) G
Сумна выблісне шлях, нібы зорка з туману,
C7 F
І адкрыецца зноў падарожжа жыцця:
Dm Gm
Забяры мяне ў свет залатога спадману,
A Dm
Дзе не вызнаны горыч і соль пачуцця.
Сколькі лепшых часін у патайнасці сэрца.
Параплыло і згубілася стрэчы вясло.
Гэй, чыя ж гэта вутачка ў снежным азерцы
І з якога Дунаю яе прынясло.
Над агромністай цішаю крылле світае,
І галінка вярбы заінела ў журбе.
Як жа гэта, што мне не судзілі вяртання,
Каб застацца ў нязменнай любові табе.
Сумна выблiсне шлях
© Copyright: Анатоль Кудласевич, 2011
Свидетельство о публикации №111071307338
Свидетельство о публикации №111071307338
Рецензии