... Хаця б пагляд людзкіх вачэй,
Хаця б жа голас пеўня:
Глухою цяжкасцю начэй
Раздушана ляжыць стварэнне.
Разъята нада мною пашча
У нябыт сьляпым, безгрезным.
Яна сваю нямую ўладу кожна ночна
Даводзіць ў душу токам грозным.
У Яе прароцка бачна дно
Мой шлях сузор'ем Lynx адзначаны
У віхуры бледных плям яно
І зьвер спалохана праскача там
Шчацінiцца сьсiвела футрам:
Ірвецца цень яго паміж ўзгоркамі
За ёй па снезе срэбра з брам -
Трывожна лёгкімі прыскокамі:
То перакуліцца ў адкос,
То прымяньшаецца пад ёлкай.
Заплача ў даля далях пёс,
I прыпаўзе адчуўшы воўка.
Як ўладарыць намi жах,
І ноч, журботная прастора,
І зычна ўстаў iльдяны прах -
Нябёсаў жорсткая вiхура.
сузор ем Lynx Рысь
© Copyright: Татьяна Ульянина-Васта, 2011
Свидетельство о публикации №111071205077
Свидетельство о публикации №111071205077
Рецензии