Песня пра паэта

Слушать в онлайне песню можно здесь

ПЕСНЯ ПРА ПАЭТА
Вершы пішуцца, пішуцца, пішуцца, пішуцца…
Спярша пішуцца лёгка, бо пішуцца вершы, як дыхаецца.
Апасля, як той воўк, што радкамі-сцяжкамі абложаны —
Ні апошні твой верш, ані першы табе не паможа ужо.

Ацяжараць баластам душу векавечныя вобразы,
І свядомасць балюча атручана смагай да абразоў.
О, Прачыстая Дзева-Марыя, збавіцелю Хрысце мой!
Не адрыньце, нідзе не пакіньце паэтаву ісціну.

У жыцці — ён дзіця, немаўля, — гэта ж слова ад вас ішло.
Была цемра спярша, было слова пасля, а за ім і жыццё пайшло.
Ён не свет — ён паэт, і пасланы багамі, каб сведчыць іх,
Ён як той Іоан, яго слова — ёсць плоць, плоць Спрадвечнага.

Вершы шчэрацца, шчэрацца, шчэрацца, шчэрацца пашчамі.
Ты яшчэ радок, шчэ радок, шчэ радок — у пастку сам.
Ты пракладваў свой лёс адмыслова пагубнымі вершамі,
Пазаўчора збылось: вершы поўныя слёз надмагіллем завершаны.

Вершы пішуцца, пішуцца, пішуцца, пішуцца…
Спярша пішуцца лёгка, бо пішуцца вершы, як дыхаецца.
А цяпер, як той воўк, што радкамі-сцяжкамі абложаны —
Ні апошні твой верш, ані першы табе не паможа ужо.



слушать в онлайне по ссылке