Апячэ, яшчэ раз апячэ!
Ты жывы, чалавеча, наўмысна
Апячэ і не стане лягчэй:
Вакханалія — гэта не трызна.
Горкіх оргій уедлівы дым:
Недакурак, кілішак над кількай,
Завітаў ты сюды маладым,
А застолле пакінеш з кавенькай.
Пакульгаеш далей — небыццё,
Як агонь ад агоніі прысмак.
За сталом даканала жыццё,
А гавораць, што п’янка не трызна.
Сорак дзён… І сябры пры віне:
Недакурак, кілішак над кількай…
Праляціць так жыццё, праміне —
Затрасуцца ўспамінам паджылкі.
Памiнкi па душы
© Copyright: Анатоль Кудласевич, 2011
Свидетельство о публикации №111060803320
Свидетельство о публикации №111060803320
Рецензии