Суседкi
Хiба не жылi па суседству,
Хiба не пеклi пiрагоу,
А пасварылiся суседкi
Усеж за гэтых мужыкоу!
Антось Марысiн не дагледзеу,
А можа стацца i забыу-
Квактух у хляве не зачынiу…
Яны разбеглiся i рады-
Так патапталi Ганне грады!
Яна галосiць, што есць рады:
"Садзiла, грады даглядала,
Ах, божачкi, усе прапала"
Так моцна Ганна узлавалась,
З сяброука нават паругалась.
Сядзяць па хатах i маучаць,
Не iдуць мiрыцца, а ляжаць.
Адзiн Антось не утрымауся
I зараз к Ганначцы падауся:
" Чаго сядзiш ты тут адна?
Пайшлi памiрымся, кума!
Калi так выйшла, што тут зробiш?
Табе паможам калi хочаш!"
" I прауду кажаш ты, Антось,
Пайшлi прысядам каб жылось
Нам лепей i павесялей,
Жалей, Антось, ты не жалей-
Не звернем мы былых тых дней"
Так памiрылiся яны-
Жывуць шчэ лепей як жылi
Суседкi
© Copyright: Марина Дворецкая, 2011
Свидетельство о публикации №111060207581
Свидетельство о публикации №111060207581
Рецензии