У чауне па вялiкай вадзе
плыць і піць узахлёб паветра,
аддаляючыся ад людзей -
спадзявацца на літасьць ветру.
Плакаць вольна з крывым дажджом
помніць бераг, сухі й высокі,
чуць, як першы травеньскі гром
раздзірае шыхты аблокаў.
Углядацца радзей і радзей
у зліцьцё паўнаводдзя з небам…
У чаўне па вялікай вадзе
Да сябе мне дагрэсьці трэба.
2011.
Свидетельство о публикации №111051303924