А Бога хто на неба паклау?

                А Бога хто на неба паклаў?
      Міколка нядаўна пайшоў у школу, але свой разважлівы розум пачаў выказваць даўно. Гады тры яму было, стаім на лоджыі, на зоркі глядзім, вечаровым паветрам дыхаем на ўсе грудзі, і раптам сын пытаецца:
— Папа, а хто нарадзіў нашу маму?
— Баба Стася.
— А бабу Стасю хто?
— У бабы Стасі была свая мама, яна яе і нарадзіла.
— Ну, а маму бабы Стасі хто? Хто нарадзіў?
— У яе была свая матуля, як і ў кожнага чалавека.
— Ну, а хто быў самы-самы першы? Хто ўсіх нарадзіў?
— Божанька, — адказваю я, намагаючыся прыдаць словам як мага больш вагі: — Ён усіх нарадзіў.
Задумаўся Міколка, зморшчыў лобік і раптам здзівіў пытаннем:
— А Божаньку хто на неба паклаў? – і проста ў вочы заглядвае.
Вось яно пытанне ўсіх філасофій і рэлігій: пра першапрычыну, пра выток усяго існага – пытанне, якое задае сабе чалавек у тры гады. Думае, вырасту і на ўсё абавязкова знайду адказ. Чалавек расце – і пытанне падымаецца вышэй і вышэй… Ды так і застаецца, па сутнасці, без адказу. Можа, таму і сігае душа пасля смерці ў нябёсы, каб паглядзець: і хто ж гэта Божаньку на неба паклаў?