Казала бабуля мне
Зліняе й чырвоны колер,
Здавалася не міне
Юнацтва маё ніколі.
Вучыла пасля штодня:
Жыццё прыадкрытыя дзверы...
Пацягне за ручку Суддзя -
Я ў словы яе не верыў.
Мне думалася заўжды -
Вясною квітнець пачуццям.
Злічыла бабуля гады -
Цяпер толькі сэнс пачуўся.
Я сыну скажу пасля:
Зліняе й чырвоны колер!
Дарослае немаўля
Падумае, што ніколі...
Свидетельство о публикации №111040503464