Самота

Навошта гэтая самота
Пастукала ка мне ў акно?
Як дадатковая турбота
Прысела раптам на чало...

Навошта зноўку сніўся, мілы?
Навошта вусны цалаваў?
І быў вясёлым і ігрывым,
Пра што казаць ты мне жадаў?

Ці ты няшчасны, альбо хворы?
Ці зноў сумленне апякло?
Дзівіся:ззяюць ночкай зоры,
Але не шлюць яны цяпло!

І вось такое прызначэнне,
І прывітанне ад нябёс...
А слёзы, гэта ачышчэнне,
Каб кожны крыж цярпліва нёс!

        * * *


Рецензии
Вельмi прыгожа, меладычна, сардэчна!
Дзякую, Ганначка! Спасдабалася!
З цяплом i пяшчотай, Вера.

Вера Осыка   21.04.2014 11:06     Заявить о нарушении
Шчыра дзякую за ўвагу!

Анна Атрощенко   21.04.2014 13:47   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 3 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.