Айсерез - меним сёнмез ильхамым...

Бардыр Къырымда пек чокъ аджайип шеэр,
Сувдагъ исе олардан энъ гузель бир ер!
Таракъташ ве Къапсыхор, Ворун ве Къутлакъ,
Табиаты тылсымлы, коклери узакъ!

Амма меним гонълюмде — Айсерез кою,
Мен ичюн бу кой, эльбет, дженнетнинъ озю.
Санки бир пиаланынъ ичинде тура,
Дертке толгъан юрегим тек мында ура.

Озь къучагъына саргъан орман, дагълары,
Ах, сонъсуз, берекетли онынъ багълары.
Къаялар бир-бирине севинип бакъа,
Буюк Чешменинъ суву шырылдап акъа.

Ильхамны уяндыра бу дженнет ерчик,
Омрюмни джанландыра бу гузель койчик.
Эр вакъыт юрек мында тынчлыгъын тапа,
Такъдиримни ренкке-ренк ве бахтлы япа.

Арзулар семасында гонъюлим уча,
Азап, дерт ве кедерден, бошлукътан къача.
Санки дерсинъ бир илядж онынъ авасы,
Къанатсыз бир къушчыкънынъ тувгъан ювасы.

Мен мында къуветленем, рухланам, осем,
Ель, боранлы ёллардан къоркъмайып отем.
Айсерез — меним сёнмез ильхамым, йырым!
Энъ азиз эм де гизли, ачылмаз сырым!

Июль 18, 2010 с.