Дзяц нства
У акенцы,дзе дзяцінства гуляе
за люстэркам нябёсы блакітныя...
адзінота з вачамі бялявымі
устрывожыць імгненні забытыя.
Я дзіўлюся ў прасторы бясконцыя,
нібы вецер трывожыць калоссе,
сагравае вялізнае сонца,
што з дзяцінства ў нас засталося.
19,03,08
Свидетельство о публикации №110112407917