Цішыня, спякотная дрымота.
Час стаміўся - хоць рукой бяры.
На градзе завяўшай, каля плота
Пыльныя півонь гараць кастры.
Неба расцякаецца ад жару,
Далягляд трымціць жаўтлява-сіні.
З-за лясоў нясе рызынку-хмару,
Сцерці каб сляды інверсных ліній.
Я забіўся ў цень стaрой таполі
І лаўлю "папутную" дамоў,
Ды няма, як на той грэх, даволі
Ні знаёмых МАЗаў, ні ЗІЛоў.
Гэй, вятрыска! Разарві спякоту,
Нагані нам с хмараю дажджу,
Ажыві півоні каля плоту,
Дай на край умыты пагляджу!
Дай на край умыты пагляджу!
© Copyright: Станислав Шастак, 2010
Свидетельство о публикации №110111206082
Свидетельство о публикации №110111206082
Рецензии