Вечером

Вот уж сумрак повис,
Отнял краски у дня,
В облаках сверху вниз
Сникло пламя огня.

Шёлк травы в свой черёд
Вышивает роса,
Завели хоровод,
Полны звёзд небеса.

Ночь ступает, легка,
Тропкой тайн и снов
И доносит река
Смех с далёких лугов.

Плечи ломит покос.
День трудом освятив,
Полный грусти и слёз
Кто-то тянет мотив.

И струится он вдаль
Стороною родной,
И живёт в нём печаль
Снов надежды немой.

А в ответ на него
То нежней, то сильней
На поля волшебство
Дробно льёт соловей.

И, услышав всё враз,
Уж не сможешь заснуть.
И припомнишь тот час
Своей жизни весну.

07.07.10.

Оригинал

Ўладзімір Жылка

ВЕЧАРАМ


Вось і паў ужо змрок,
Ды заціх дзённы рух,
А агонь ў аблакох
Дагарэў і патух.

На лістох, на траве
Заблішчала раса,
І ўзышла, і жыве
Ў небе зораў краса.

Ціха ночка брыдзе –
Поўна чараў і сноў;
Сьмех чутны ў грамадзе,
Што вяртае з палёў.

Пасьля працы цяжкой,
Дзень правёўшы ў касьбе,
Песьняй сумнай такой
Нехта цешыць сябе.

І плыве яна ўдаль
Над разлогам палёў,
Чуцен гора ў ёй жаль
І надзея без слоў.

А ў адказ на яе
То цішэй, то мацней
Пяе песьні свае
У гаі салавей.

Іх пачуеш, і ўраз
Дзіўны сум агарне,
І згадаеш ў той час
Аб сваёй ты вясьне.

1921