55

Сівею.
       Старэю.
               Мудрэю.
Успыхнулі ўжо дзьве пяцёркі.
Хварэю.
        Шалею.
               Дурэю.
Дзяцінства у сэрцы ня сьцёрта.
У садзе.
         У лесе.
                На Нёмні
я той жа, здаецца, хлапчынка
люляю,
       гуляю
              у промнях
на сонцы, зь дзіцячай машынкай.
І млею.
        П'янею.
                Нямею.
З душы не сыходзіць юнацтва.
Цяплею.
        Сьвятлею.
                Умею
жаночай красой захапляцца.
Магілка
         у бацькі,
                у маці,
ды толькі жывыя, як быццам,
мяне
      на дварэ
                і у хаце
пачнуць дакараць і сварыцца.
Напоі.
       Запоі
              і мроі --
з такім жа даўнейшым імпэтам!
З гітарай.
           З гармошкай.
                Героем
сябе адчуваю. Паэтам!
Суцішся.
          Уцешся
                з былога --
вяртацца з базара ўжо  мушу,
і трэба
          да неба,
                да Бога,
падумаць  пра грэшную  душу...

      2011г.