Жанчыне
Яшчэ не жанчына, што муках дзіцятка народзіць.
Грудзьмі набрыялымі ўдосталь накорміць і сілай адорыць.
Прабачце, ласіха таксама – ацеліць цялятка,
І вымя падставіць, і сілы свае аддае для патомства.
Яшчэ не жанчына, што ночы не спіць і бядуе:
Як выхаваць сына ці доню, прывіць чалавечыя звычкі?
Ваўчыца таксама сваіх ваўчанятак галубіць,
І вывучыць іх паляваць, і знаходзіць спажыву.
Тады ты – жанчына, каханая ты або маці,
Калі не шкадуючы роднай крывінкі дзіцячай,
Жорсткай і цвёрдай рукой правядзеш па юдолі зямной,
І сына свайго блаславіш на Галгофу, і скажаш:
“Не будзе іначай!” – І толькі тады ты жанчына,
Як вывучыш сына, дачку альбо мужа:
Не падаць са страху ад прывіда смерці,
І толькі тады ты Жанчына,
Калі ў цябе розум, душа, нават цела –
Як брама святая, якая шырока расчынена ў вечнасць!
© Copyright: Анатоль Кудласевич, 2010
Свидетельство о публикации №110101803739
Свидетельство о публикации №110101803739
Рецензии
не совсем согласна... у Вас не женщина -- а Героиня...Родина-мать...это отдельная история...
никто не посмеет упрекнуть мать в том, что она не захочет жертвовать своим ребенком..и не дай Бог никому из нас подобных ситуаций...
Марго Ритчи 16.11.2010 17:36 • Заявить о нарушении
никто не посмеет упрекнуть мать в том, что она не захочет жертвовать своим ребенком..и не дай Бог никому из нас подобных ситуаций...
Марго Ритчи 16.11.2010 17:36 • Заявить о нарушении
Да, наверное, на такое способна только БОгоматерь, да матери, рождающие действительно великих сынове.
Анатоль Кудласевич 16.11.2010 18:37 Заявить о нарушении
Анатоль Кудласевич 16.11.2010 18:37 Заявить о нарушении