"І стаю сярод вечнай красы,
Бы стрыножаны слуп ля дарогі"
Улазімір Марук
Пазаўчора стрыножыў слупы.
Сёння іх закілзаў я пананых.
Запытаўся сусед: "Ты куды,
Навстрыўся, Валодзя, так рана?"
Без адказу застаўся сусед.
Цераз слуп перакінуў сядзельца,
І гарапнікам вяцяг як след
Паімчаў на красу паглядзецца.
Паляцеў да красы стрымгалоў
І разлёгся на вечнай дарозе.
Запытаўся сусед: "Ты чаго
Настрыножыў на лобе, Валодзя?"
Настрыножы на лобе
© Copyright: Анатоль Кудласевич, 2010
Свидетельство о публикации №110100402492
Свидетельство о публикации №110100402492
Рецензии