Elegy - Ovidius...

P. Ovidius Naso, Amores
various, Ed.

Elegy I: By Dryden

For mighty wars I thought to tune my lute,
And make my measures to my subject suit.
Six feet for ev'ry verse the muse design'd,
But Cupid laughing, when he saw my mind,
From ev'ry second verse a foot purloin'd.
"Who gave thee, boy, this arbitrary sway,
On subjects, not thy own, commands to lay,
Who Phoebus only, and his laws obey ?
'Tis more absurd, than if the queen of love
Should in Minerva's arms to battle move;
Or manly Pallas from that queen should take
Her torch, and o'er the dying lover shake.
In fields as well may Cynthia sow the corn,
Or Ceres wind in woods the bugle-horn;
As well may Phoebus quit the trembling string,
For sword and shield; and Mars may learn to sing.
Already thy dominions are too large;
Be not ambitious of a foreign charge.
If thou wilt reign o'er all, and ev'ry where,
The god of music for his harp may fear.
Thus when with soaring wings I seek renown,
Thou pluck'st my pinions, and I flutter down.
Could I on such mean thoughts my muse employ,
I want a mistress, or a blooming boy."
Thus I complain'd; his bow the stripling bent,
And chose an arrow fit for his intent.
The shaft his purpose fatally pursues;
" Now, poet, there's a subject for thy muse,"
He said: (too well, alas, he knows his trade,)
For in my breast a mortal wound he made.
Far hence ye proud Hexameters remove,
My verse is pac'd, and tramell'd into love.
With myrtle wreaths my thoughtful brows enclose,
While in unequal verse I sing my woes.

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.


Elegy II: By Creech

Ah me! why am I so uneasy grown?
Ah! why so restless on my bed of down?
Why do I wish to sleep, but wish in vain?
Why am I all the tedious night in pain?
What cause is this, that ease, that rest denies?
And why my words break forth in gentle sighs?
Sure I should know if love had fix'd his dart;
Or creeps he softly in with treacherous art,
And then grows tyrant, there and wounds the heart?
'Tis so, the shaft sticks deep, and galls my breast;
'Tis tyrant love, that robs my thoughts of rest!
Well, shall I tamely yield, or must I fight?
I'll yield; 'tis patience makes a burden light:
A shaken torch grows fierce, and sparks arise;
But, if unmov'd, the fire looks pale and dies.
The hard-mouth'd horse smarts for his fierce disdain
The gentle's ridden with a looser rein.
Love smooths the gentle, but the fierce reclaims;
He fires their breasts, and fills their souls with flames.
I yield; great Love, my former crimes forgive,
Forget my rebel thoughts, and let me live;
No need of force: I willingly obey,
And now unarm'd, shall prove no glorious prey.
Go take thy mother's doves, thy myrtle crown,
And for thy chariot, Mars shall lend his own;
There thou shalt sit in thy triumphant pride,
And, whilst glad shouts resound on ev'ry side,
Thy gentle hands thy mother's doves shall guide.
And there to make thy glorious pomp and state,
A train of sighing youths, and maids shall wait,
Yet none complain of an unhappy fate.
There newly conquer'd I, still fresh my wound,
Will march along, my hands with myrtle bound;
There modesty, with veils thrown o'er her face,
Now doubly blushing at her own disgrace;
There sober thoughts, and whatso'er disdains
Love's rules, shall feel his power, and bear his chains:
Then all shall fear, all bow, yet all rejoice;
"Io triumphe" be the public voice.
Thy constant guards, soft fancy, hope and fear,
Anger, and soft caresses shall be there:
By these strong guards are men and gods o'erthrown;
These conquer for thee, Love, and these alone,
Thy mother, from the sky thy pomp shall grace,
And scatter sweetest roses in thy face:
There glorious Love shall ride, profusely dress'd
With all the richest jewels of the east:
Rich gems thy quiver, and thy wheels infold,
And hide the poorness of the baser gold.
Then thou shalt conquer many, then.thy darts
Shall scatter thousand wounds on tender hearts:
Thy shafts themselves will fly, thy neighb'ring fire
Will catch mens' breasts, and kindle warm desire.
Thus conqu'ring Bacchus looks in Indian groves,
He drawn by tigers, thou by murm'ring doves.
Well then, since I too can increase thy train,
Spend not thy force on me, and rage in vain;
Look on thy kinsman Caesar's happy slaves,
The same victorious arm that conquers, saves.

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.


Elegy III: To His Mistress. By Charles Hopkins.

Be just, dear maid, an equal passion prove,
Or show me cause why I should ever love.
I do not at your cold disdain repine,
Nor ask your love, do you but suffer mine.
I dare not aim at more exalted bliss,
And Venus will bestow her vot'ry this.
Take hin, who will for endless ages serve:
Take him whose faithful flame will never swerve
Though no illustrious names my race adorn;
Who am but of equestrian order born;
Though a few ploughs serve my paternal fields,
Nor my small table many dishes yields;
Yet Bacchus, Phoebus, and the tuneful nine,
Are all my friends, and to my side incline,
And love's great god, at last, will make me thine.
Heav'n knows, dear maid, I love no other fair;
In thee lives all my love, my heav'n lies there.
Oh! may I by indulgent Fate's decree,
With thee lead all my life, and die with thee.
Thy beauties yield me my transporting theme;
And while I celebrate thy charming name,
My verse shall be as sacred as my flame.
Jove's sev'ral rapes, his injur'd Io's wrongs,
Are made immortal in his poet's songs.
Verse still reveals where Leda's flames began,
Rais'd by the secret godhead in the swan,
The story of the rape Europa bore,
Shall last while winds shall rage, or waters roar.
Your name shall live like theirs, while verse endures,
And mine be ever writ, and read with yours.

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.

Elegy IV: To His Mistress, whose husband is invited to a feast with him. The poet instructed her how to behave herself in his company. By Dryden.

Your husband will be with us at the treat,
May that be the last supper he shall eat.
And am poor I, a guest invited there,
Only to see, while he may touch the fair?
To see you kiss, and hug your nauseous lord,
While his lewd hand descends below the board?
No wonder that Hippodamia's charms,
At such a sight, the Centaurs urg'd to arms:
That in a rage, they threw their cups aside,
Assail'd the bridegroom, and would force the bride.
I am not half a horse, (I would I were :)
Yet hardly can from you my hands forbear.
Take, then, my counsel; which observ'd, may be,
Of some importance both to you and me.
Be sure to come before your man be there,
There's nothing can be done, but come howe'er.
Sit next him, (that belongs to decency;)
But tread upon my foot in passing by.
Read in my looks what silently they speak,
And slily, with your eyes, your answer make.
My lifted eye-brow shall declare my pain,
My right hand to his fellow shall complain;
And on the back a letter shall design,
Beside a note that shall be writ in wine.
Whene'er you think upon our last embrace,
With your fore-finger gently touch your face.
If any word of mine offend my dear,
Pull with your hand the velvet of your ear;
If you are pleas'd with what I do or say,
Handle your rings, or vith your fingers play.
As suppliants use at altars, hold the board,
Whene'er you wish the devil may take your lord.
When he fills for you, never touch the cup,
But bid th' officious cuckold drink it up:
The waiter on those services employ;
Drink you, and I will snatch it from the boy,
Watching the part where your sweet mouth hath been,
And thence, with eager lips, will suck it in.
If he, with clownish manners, thinks it fit
To taste, and offer you the nasty bit,
Reject his greasy kindness, and restore
Th' unsav'ry morsel he had chew'd before.
Nor let his arms embrace your neck, nor rest
Your tender cheek upon his hairy breast;
Let not his hand within your bosom stray,
And rudely with your pretty bubbies play.
But, above all, let him no kiss receive,
That's an offence I never can forgive;
Do not, oh! do not that sweet mouth resign,
Lest I rise up in arms, and cry 'tis mine.
I shall thrust in betwixt, and void of fear
The manifest adult'rer will appear.
These things are plain to sight, but more I doubt
What you conceal beneath your petticoat;
Take not his leg between your tender thighs,
Nor with your hand provoke my foe to rise.
How many love inventions I deplore,
Which I myself have practis'd all before !
How oft have I been forc'd the robe to lift
In company; to make a homely shift
For a bare bout, ill huddled o'er in haste,
While o'er my side the fair her mantle cast!
You to your husband shall not be so kind,
But lest you should, your mantle leave behind.
Encourage him to tope, but kiss him not,
Nor mix one drop of water in his pot.
If he be fuddled well, and snores apace,
Then we may take advice from time and place.
When all depart, while compliments are loud,
Be sure to mix among the thickest crowd;
There I will be, and there we cannot miss,
Perhaps to grubble, or at least to kiss.
Alas, what length of labor I employ,
Just to secure a short and transient joy!
For night must part us, and when night is come
Tuck'd underneath his arm, he leads you home.
He locks you in, I follow to the door,
His fortune envy, and my own deplore;
He kisses you, he more than kisses too,
Th' outrageous cuckold thinks it all his due.
But add not to his joy by your consent,
And let it not be given, but only lent;
Return no kiss, nor move in any sort,
Make it a dull and a malignant sport.
Had I my wish he should no pleasure take,
But slubber o'er your bus'ness for my sake;
And whate'er fortune shall this night befall,
Coax me to morrow by forswearing all.

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.


Elegy V: By Duke

'Twas noon when I, scorch'd with the double fire
Of the hot sun and my more hot desire,
Stretch'd on my downy couch at ease was laid,
Big with expectance of the lovely maid.
The curtains but half drawn, a light let in
Such as in shades of thickest groves is seen,
Such as remains when the sun flies away,
Or when night's gone, and yet it is not day.
This light to modest maids must be allow'd,
Where shame may hope its guilty head to shroud.
And now my love Corinna did appear,
Loose on her neck fell her divided hair;
Loose as her flowing gown, that wanton'd in the air.
In such a garb, with such a grace and mien,
To her rich bed came the Assyrian queen;
So Lais looked when all the youth of Greece
With adoration did her charms confess.
Her envious gown to pull away I tried,
But she resisted still, and still denied;
But so resisted that she seem'd to be
Unwilling to obtain the victory;
So I at last an easy conquest had,
Whilst my fair combatant herself betray'd.
But when she naked stood before my eyes,
Gods, with what charms did she my soul surprise!
What snowy arms did I both see and feel!
With what rich globes did her soft bosom swell!
Plump as ripe clusters rose each glowing breast,
Courting the hand, and suing to be press'd!
What a smooth plain was on her belly spread,
Where thousand little loves and graces play'd!
What thighs! what legs ! but why strive I in vain,
Each limb, each grace, each feature to explain
One beauty did through her whole body shine;
I saw, admir'd, and press'd it close to mine
The rest who knows not? Thus entranc'd we lay,
Till in each other's arms we died away;
0 give me such a noon, ye gods, to ev'ry day!

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.


Elegy VI: To His Mistress's Porter, to open the gate to him. By an unknown hand.

Slave, if thou worthy of thy chains wouldst be,
A grateful office do to love and me.
Unbar the wicket, and a friend admit;
The trouble is not much, nor favour great.
I ask thee not to spread the foldings wide;
Keep it at jar,-I'll softly by thee slide.
I to love's labours have so long been us'd,
My shapes are to a lath's lank size reduc'd.
The smallest crevice will my bus'ness do,
It cannot be so straight but I'll slip through.
Love guides me when by night I walk the street,
And when I grope my way directs my feet.
By night I was a youth afraid to walk,
Frighted by children and old nurses' talk;
I wonder'd men could wander in the gloom,
And kept, for fear of spirits, close at home.
Love and his mother, when they knew my care,
Cried, "Fool, thou shalt not long these phantoms fear."
Nor fear'd I long, for love my heart possess'd;
Those visions vanish'd, and my terrors ceas'd:
Nor ghosts nor scourers did I dread, but stroll'd
The streets a-nights, and grew in peril bold.
Thee only do I fear, and trembling stand
To wait the motions of thy tardy hand:
With soft request thy succour I implore,
Nor sue to Jove nor dread the Thund'rer more.
See how the gate is moistened with my tears!
What marks of my impatient love it bears!
Remember, when thou for the lash wert stripp'd
Who sav'd thee, at whose suit thou wert not whipp'd.
Did not I sooth thy angry lady's mind,
And make thy peace? Be thou to me as kind.
Think what soft things to move her soul I said,
And let them in a lover's favour plead.
But ah! the tender things that made her kind,
Work no such wonders on thy cruel mind.
Wouldst thou my friendly offices repay,
Fate throws a fair occasion in thy way;
Unlock the gate, the morning will not stay.
Unlock the gate; and as thou'rt kind to me,
So may thy gentle lady prove to thee;
May she to loose thy hateful chains incline,
And stead of water, be thy portion wine.
But what avail my soothing words? Thy ear
Is deaf, inhuman! to my moving pray'r.
Your gates with posts of pond'rous oak are barr'd,
As if your house was for a siege prepar'd;
Why all this fence? what foe have you to fear?
And why in peace do you provide for war?
Thus rudely if your lady's friends you treat,
What usage must her foes expect to meet?
Unlock the gate,-the morning will not stay;
Unlock the gate, and give my love its way.
Or is it sloth or is it sleep that brings,
This let to love, and pinions down his wings!
Why else do I in vain repeat my prayer,
Is it, thou dost not, or thou wilt not hear?
When first I waited at thy gate, and thought
To 'scape thy care, I was at midnight caught.
With over-dilligence thou then look'st out,
To spy what lover was upon the scout.
These are wild guesses, thou'rt perhaps employ'd
More sweetly, and enjoy'st what I enjoy'd.
And while I'm waiting with impatience here,
Thy envied fortune's with the faithless fair.
Oh, for thy pleasure, give me all thy pains,
Let us change chances, and be mine thy chains.
Unlock the gate, the morning will not stay,
Unlock the gate, and kindness past repay.
Hark: or I dream, or on the hinge I hear
The wicket turn, or bolts unloosen'd jar.
I dream, indeed, the bolts as they were laid,
Stand fix'd: the noise was by my fancy made.
But all, alas! is hush'd, I hear no sound,
All in the silence of the night is drown'd.
Here, hopeless of admittance, I attend,
While on my head the pearly dews descend.
Unlock the gate, the morning will not stay,
Unlock the gate, I will no longer pray,
But force by sword and fire my readier way.
What need of fire or sword? myself alone,
More pow'rful, than or sword or fire am grown.
Around your heads shall flaming torches fly,
And Jove the house shall burn, as well as I.
Night, love, and wine encourage and inflame:
These triumph over fear, and that o'er shame.
All ways I've tried, but all successless prove,
Nor threats can fright thee, nor entreaties move;
Deaf to my pray'rs as to my tears thou'rt blind,
Thy gate is less obdurate than thy mind.
But see, the ruddy morn begins to rise,
And paints with rosy streaks the eastern skies,
While crowing cocks the lab'rer's sloth revile,
And summon wretches to their daily toil.
Throw then, fond man, thy fragrant chaplet by,
And let it at thy lady's threshold lie.
When in the morn thy faded flow'rs she spies,
Kind thoughts of me may in her bosom rise,
Perhaps she may resent her porter's crime,
And grieve that here so ill I spent my time.
Against me though thou shut'st thy lady's gate,
I cannot one, that serves my mistress, hate.
You both who did against my hopes rebel,
Ah, porter; and ah, cruel gate, farewell.

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.

 view as XML previous next
 Creative Commons License

Elegy VII: To His Mistress, whom he had beaten. By Henry Cromwell.

Come, if ye're friends, and let these hands be bound,
Which could with impious rage a mistress wound:
What more did Ajax in his fury do,
When all the sacred grazing herd he slew?
Or he1 who spared not her who gave him breath?
So ill the son reveng'd his father's death!
Then I had broke the most religious ties,
Both to my parents and the deities:
I tore (0 heav'ns!) her finely braided hair,
How charming then look'd the disorder'd fair.
So Atalanta in her chaise is drawn,
Where the Arcadian beasts her empire own:
So Ariadne, left upon the shore,
Does all alone her lost estate deplore.
Who would not then have rail'd and talk'd aloud
(Which to the helpless sex might be allowed.)
She only did upbraid me with her eye,
Whose speaking tears did want of words supply.
0, that some merciful superior pow'r
Had struck me lame before that fatal hour,
And not have suffer'd me to pierce my heart
So deeply, in the best and tend'rest part;
To make a lady that subjection own,
Which is not to the meanest Roman known.
'Twas Diomede, who first a goddess struck,
I from his hand that curs'd example took;
But he was far less criminal than I,
I was a lover, he an enemy.
March like a conqueror in triumph now,
With laurel wreaths encompassing your brow,
And render to the mighty gods your vow:
So, as you pass, th' attending gazing crowd,
By their applause shall speak your courage loud:
Let your sad captive in the front appear,
With streaming cheeks, and with dishevell'd hair.
Such lips were form'd for kinder words than these,
Wounds made by lovers' furious ecstasies.
Though like a torrent I was hurried on,
A slave to passion which I could not shun,
I might have only pierc'd her tender ear
With threatening language, such as virgins fear.
Fear having chill'd the current of her blood,
She pale as Parian marble statue stood;
Tears, which suspense did for a while restrain,
Gush'd forth, and down her cheeks the deluge ran.
As when the sun does by a powerful beam
Dissolve the frost, it runs into a stream.
The lamentable objects struck me dead,
And tears of blood to quench those tears I shed;
Thrice at her feet the prostrate suppliant fell,
And thrice did she repulse the criminal.
What would I not your anger to abate,
Redeem your favour, or remove your hate?
To your revenge no means or method spare;
Revenge, alas! is easy to the fair.

1 Orestes

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.

Elegy VIII: He Curses a Bawd, for going about to debauch his mistress. By Sir Charles Sedley.

There is a bawd renown'd in Venus' wars,
Aud dreadful still with honorable scars;
Her youth and beauty, craft and guile supply,
Sworn foe to all degrees of chastity.
Dypsas, who first taught love-sick maids the way
To cheat the bridegroom on the wedding-day,
And then a hundred subtle tricks devis'd,
Wherewith the am'rous theft might be disguis'd;
Of herbs and spells she tries the guilty force,
The poison of a mare that goes to horse.
Cleaving the midnight air upon a switch,
Some for a bawd, most take her for a witch.
Each morning sees her reeling to her bed,
Her native blue o'ercome with drunken red:
Her ready tongue ne'er wants a useful lie,
Soft moving words, nor charming flattery.
Thus I o'erheard her to my Lucia speak:
"Young Damon's heart wilt thou for ever break
He long has lov'd thee, and by me he sends
To learn thy motions, which he still attends;
If to the park thou go'st, the plays are ill;
If to the plays, he thinks the air would kill.
The other day he gaz'd upon thy face,
As he would grow a statue in the place;
And who indeed does not? like a new star,
Beauty like thine strikes wonder from afar.
Alas! methinks thou art ill-dress'd to-night;
This point's too poor; thy necklace is not right;
This gown was by some botching tailor made,
It spoils thy shape; this fucus is ill laid.
Hear me, and be as happy as thou'rt fair:
Damon is rich, and what thou wanst, can spare.
Like thine his face, like thine his eyes are thought.
Would he not buy, he might himself be bought."
Fair Lucia blush'd. "It is a sign of grace,
(Dypsas replied,) that red becomes thy face.
All lovers now by what they give are weighed,
And she is best belov'd that best is paid;
The sun-burnt Latins, in old Tatius' reign,
Did to one man perhaps their love restrain:
Venus in her Aeneas' city rules,
And all adore her deity but fools.
Go on, ye fair, chaste only let such live
As none will ask, and know not how to give.
Life steals away, and our best hours are gone
Ere the true use or worth of them be known.
Things long neglected, of themselves decay;
What we forbear, time rudely makes his prey.
Beauty is best preserv'd by exercise,
Nor for that task can one or few suffice.
Wouldst thou grow rich, thou must from many take:
From one 'twere hard continually to rake.
Without new gowns and coaches, who can live ?
What does thy poet but new verses give?
A poet, the last thing that earth does breed,
Whose wit, for sixpence, any one may read.
Hang the poor lover, and his pedigree;
The thriving merchant, or fat judge, give me.
Love truly none, but seem in love with all,
And at old friends to thy new lovers rail.
Sometimes deny, 'twill appetite procure;
The sharp-set hawks will stoop to any lure.
Then grant again, lest he a habit get
Of living from thee; but be sure thou let
No empty lover in; murmur sometimes,
And at first hurt, reproach him with thy crimes.
Seem jealous, when thou'st been thyself to blame;
'Twill stop his mouth, if thou the first complain.
All thou hast done be ready to forswear:
For lovers' oaths fair Venus has no ear.
Whilst lie is with thee, let some woman bring
Some Indian stuff or foreign precious thing;
Which thou must say thou want'st, and he must buy,
Though for it six months hence in gaol he lie.
Thy mother, sister, brother, and thy nurse,
Must have a pull each at thy lover's purse.
Let him from rivals never be secure,
That hope once gone, love will not long endure;
Show him the presents by those rivals sent,
So shall his bounty thy request prevent.
When he will give no more, ask him to lend:
If he wants money, find a trusting friend.
Get hangings, cabinets, and looking-glass,
Or any thing for which his word will pass.
Practise these rules, thou'lt find the benefit!
I lost my beauty ere I got this wit."
I at that word step'd from behind the door,
And scarce my nails from her thin cheeks forbore.
Her few gray hairs in rage I vow'd to pull,
And thrust her drunken eyes into her skull.
"Poor in a dungeon's bottom may'st thou rot,
Die with a blow with thy beloved pot;
No brandy, and eternal thirst, thy lot."

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.

Elegy IX: Of Love and War. By Henry Cromwell.

Trust me, my Atticus, in love are wars;
And Cupid has his camp, as well as Mars:
The age that's fit for war best suits with love,
The old in both unserviceable prove,
Infirm in war, and impotent in love.
The soldiers which a general does require,
Are such as ladies would in bed desire:
Who but a soldier, and a lover, can
Bear the night's cold, in show'rs of hail and rain?
One in continual watch his station keeps,
Or on the earth in broken slumbers sleeps;
The other takes his still repeated round
By mistress' house — then lodges on the ground.
Soldiers, and lovers, with a careful eye,
Observe the motions of the enemy:
One to the walls makes his approach in form,
Pushes the siege, and takes the town by storm:
The other lays his close to Celia's fort,
Presses his point, and gains the wish'd-for port.
As soldiers, when the foe securely lies
In sleep, and wine dissolv'd, the camp surprise;
So when the jealous to their rest remove,
And all is hush'd, — the other steals to love.
You then, who think that love's an idle fit,
Know, that it is the exercise of wit.
In flames of love the fierce Achilles burns,
And, quitting arms, absent Briseis mourns:
From the embraces of Andromache
Went Hector arm'd for war, and victory.
As Agamemnon saw Cassandra pass
With hair dishevell'd, and disorder'd dress,
H' admir'd the beauties of the prophetess:
The god of war was caught in th' act of love;
A story know to all the court above.
Once did I pass my hours in sloth and ease,
Cool shades and beds of down could only please;
When a commanding beauty rais'd my mind,
I left all little trifling thoughts behind,
And to her service all my heart resign'd:
Since, like an active soldier, have I spent
My time in toils of war, in beauty's tent:
And for so sweet a pay all dangers underwent.
You see, my Atticus, by what I prove,
Who would not live in idleness-must love.

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.


Poem 10, in which the poet complains that his mistress has asked him for money, is not here translated.

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.

Elegy XI: To Nape, praying her to deliver his letter to her mistress. By Henry Cromwell.

Nape, who know'st so well to set the hair,
And all the fashions of the modish fair,
Like thee no lady's woman in the town
Can forward an intrigue, or pin a gown;
No maid than thee can boast a quicker eye,
Nor sooner the sour husband's coming spy.
Here, Nape, take this billet-doux, and bear
My soul's soft wishes to the absent fair.
If I can guess, thy heart is not of flint,
Nor is there the least vein of iron in't;
I something in thy looks and manners see
Above the rudeness of thy low degree;
A softer turn, to pity more inclined,
Than vulgar souls, a more complacent mind;
Thou feel'st, if I can guess, an equal flame,
And thine and my distemper is the same.
If how I do, she asks, do thou reply,
For the dear night, and night's dear joys, I die.
Tell her the letter will the rest explain,
And does my soul, and all its hopes contain.
But time, while I am speaking, flies: be sure
To give the billet in a leisure hour:
Don't be content with her imperfect view,
But make her, when she has it, read it through.
I charge thee, as she reads, observe her eyes,
Catch, if thou canst, her gentle looks and sighs;
As these are sure presages of my joy,
So frowns and low'rs my flattering hopes destroy.
Pray her, when she has read it, to indite
An answer, and a long epistle write.
I hate a billet, where at once I view
A page all empty, but a line or two.
Let her without a margin fill it up,
And crowd it from the bottom to the top.
But why should I her pretty fingers tire?
A word's enough, and all that I desire.
Ah, Nape, let her only bid me come;
The page is large, which for that word has room.
Her letter, like a conqu'ror's, shall be bound
With bays, for it with conquests shall be crown'd.

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.


Elegy XII: He curses his letter because it was not answered.

Ah, pity me, my friends! the cruel fair
Will neither read my just complaint, nor hear.
The billet-doux I sent her she return'd,
And e'en to ope the tender letter scorn'd
Ill was the omen, for the slave I sent
Trip'd at the sill as out of doors he went.
If e'er you on an errand go for me,
More careful, sirrah! how you stumble, be;
Step soberly, and warily along;
The end's ne'er right if the beginning's wrong.
Sinee thus in vain her pity I implore,
I'll ne'er to tablets trust my passion more;
Nor with my wax for death my warrant seal;
Worse than her scorn, what torture can I feel?
From combs of Cosica the wax was ta'en,
The latent poison was the lover's bane.
Bees there from venom'd flow'rs their honey suck,
And surely to my wax that venom stuck.
Chance on the seal did my misfortune paint,
And show'd my doom by the vermilion teint.
Curse on the instruments of my disgrace !
May you lie rotting in some filthy place;
By carts run o'er may you to bits be torn,
And your mishap revenge Corinna's scorn !
The man that first to smooth your surface toil'd,
The wooden work with hands impure defil'd;
Gibbets and racks should of the wood be made,
And the rough tools of all the murd'ring trade.
Bats roosted in its branches as it grew,
And birds of prey for shelter thither flew:
The vulture, and all kind of rav'nous fowl,
There hatch their young, and there the om'nous owl.
How mad to use such tablets must I be?
Curst and ill fated, as their parent tree!
Were these fit things soft sentiments to bear,
And to a lady tell a lover's care?
Lawyers, on you, might horrid jargon write,
With sound the ear, with sense the soul to flight.
Well might your plain the wicked writings bear
Where the rich miser robs the ruin'd heir.
When I first purchas'd you, I feared no less,
Your numbers even made me doubt success:
May you by worms be in old age devour'd,
And by all mortals as by me abhor'd.

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.

Elegy XIII: To the Morning, not to make haste. By an unknown hand.

Aurora, rising from old Tithon's bed,
Does o'er the eastern skies her roses spread:
Stay, beauteous morn, awhile thy chariot stay,
Awhile with lagging wheels retard the day.
So may young birds, as often as the spring
Renews the year, o'er Memnon's ashes sing.
Now I lie folded in Corinna's arms,
And all her soul is mine, and all her charms;
I now am to her panting bosom press'd,
And now, if ever lover was, am bless'd.
As yet sweet sleep sits heavy on our eyes,
And warbling birds forbid, as yet to rise.
Stay, beauteous morning, for to love-sick maids
And youths, how grateful are these dusky shades!
All stay, and do not, from the blushing east,
With dawning glories break our balmy rest.
When night's black mantle does those glories hide,
The pilot by the stars his ship can guide,
And in mid-sea a certain course pursue,
As safe as when he has the sun in view.
What pleasure in thy light should mortals take?
Thou dost the weary traveller awake;
Though to the down his heavy head reclines,
Up he must lift it for the morning shines.
The soldier braces on his brazen shield,
Quits his warm tent, and fits him for the field:
The lab'ring hind his harrow takes, and now
The peasant yokes his oxen to the plough:
The boy half wak'd, and rubbing still his eyes,
Is loth alike to go to school, or rise;
While o'er his task he does imperfect nod,
He fears the ferula, he dreads the rod.
The bridegroom, starting from his bride's embrace,
Runs to his lawyer to consult his case;
A word is wanting in the dower deed,
And what to save the portion must he plead?
Now hungry serjeants quit their tempting ease,
To haunt the crowded courts and pick up fees.
Thy rise brings labour to the female band,
And puts the spindle in the spinster's hand:
Light are these toils, and little is the pain
To rise to work, and rest at night again;
But who that e'er knew love's transporting joys,
Could from the arms of youth and beauty rise?
Oft have I wish'd that night would keep her ground,
And all her stars be at thy rising found;
Oft have I wish'd the winds would stop thy way,
Repel thy car, or clouds involve the day.
Dost thou in envy lash each lazy steed,
And whirl thy chariot with unwonted speed?
Black was thy son, and in his hue's express'd
The gloomy passions of his parent's breats;
He, born of Cephalus, his ravish'd sire,
Is a known proof of thy adult'rous fire.
Thou, by his colour, wouldst thy crime conceal;
Ah, that to Tithon I the tale could tell!
Search all the records of Heaven's lechers round,
A fouler story cannot there be found.
In Cephalus' embraces when you lay,
And oft by theft renew'd your wanton play;
When Tithon's impotence you made your sport,
Did you not think the joyous moments short?
Lock'd in his arms did you in transports lie,
Ah! would you not, like me, to Phoebus cry,
"Stop, stop thy rapid course? Am I to blame
That Tithon's old, and cannot feel thy flame?
See how the moon does her Endymion keep
In night conceal'd, and drown'd in dewy sleep.
As lovely is the moon, as fair as thou,
Who freely, where she loves, her favours does bestow.
Jove, when he rob'd Amphitryon of his joy,
Did two whole nights in am'rous thefts employ;
Unknown when in Alcmena's arms he lay,
The night he doubles and suspends the day."
The morning heard my railing, and for shame
Blush'd that by force she must disturb my flame;
Bright Phoebus rushing forth, the glorious day
Drove the dear shades, that hid our joys, away.

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.

Elegy XIV: He comforts his mistress for the loss of her hair by the means she took to beautify it. By an unknown hand.

I us'd to warn you, not with so much care,
And waste of ointment, to adorn your hair:
That warning now is useless, you have none,
And with your hair that trouble too is gone.
Where are the silken tresses, which adown
Your shoulders hung? A web was never spun
So fine, but, ah! those flowing curls are gone.
Ah fatal art! ah fatal care, and pains!
That robb'd me of the dearest of my chains.
Nor of a black, nor of a golden hue
They were, but of a dye between the two.
How could you hurt, or poison with perfume,
Those curls that were so easy to the comb?
That to no pains expos'd you, when you set
Their shining tresses for young hearts a net?
That ne'er provok'd you with your maids to war,
For hurting you with your entangled hair?
You ne'er were urg'd to some indecent fray,
Nor in a fury snatch'd the comb away.
The teeth ne'er touch'd you, and her constant care,
Without ill arts, would have preserv'd your hair.
Behind your chair I oft have seen her stand,
And comb and curl it with a gentle hand:
Oft have I seen it on your shoulders play
Uncomb'd, as on your purple bed you lay.
Your artless tresses with more charms appear,
Than when adorn'd with all your cost and care.
When on the grass the Thracian nymphs recline,
Of Bacchus full, and weary of their wine,
Less lovely are their locks, than yours, less fair
The ringlets of their soft dishevell'd hair:
Softer was thine, like fleecy down it felt,
And to the finger did as freely yield,
How didst thou torture it, the curls to turn,
Now with hot irons at thy toilet burn?
This rack, with what obedience did it bear?
"Ah spare," I cried, "thy patient tresses spare!
To hurt them is a sin: this needless toil
Forbear, and do not, what adorns thee, spoil.
'Tis now too late to give your labour o'er,
Those tortur'd ringlets are, alas ! no more.
Ah, cease the cruel thought, and cease to pass
Such irksome minutes at your faithful glass !
In vain thou seek'st thy silken locks to find;
Banish the dear remembrance from thy mind.
No weeds destroy'd them with their pois'nous juice,
Nor canst thou witches' magic charms accuse,
Nor rival's rage, nor dire enchantment blame,
Nor envy's blasting tongue, nor fever's flame.
The mischief by thy own fair hands was wrought;
Nor dost thou suffer for another's fault.
How oft I bade thee, but in vain, beware
The venom'd essence, that destroy'd thy hair?
Now with new arts thou shalt thy pride amuse,
And curls, of German captives borrow'd, use.
Drusus to Rome their vanquish'd nation sends
And the fair slave to thee her tresses lends.
With alien locks thou wilt thy head adorn,
And conquests gain'd by foreign beauties scorn.
How wilt thou blush, with other charms to please,
And cry, "How fairer were my locks than these !"
By heav'ns, to heart she takes her head's disgrace,
She weeps, and covers with her hands her face.
She weeps, as in her lap her locks she views;
What woman would not weep, such locks to lose!
Ah, that they still did on her shoulders flow,
Ah, that they now, where once they grew, did grow!
Take courage, fair Corinna, never fear,
Thou shalt not long these borrow'd tresses wear:
Time for your beauty shall this loss repair
And you again shall charm with native hair.

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.

Poem 15, in which the poet boasts his work will outlive him, is not here translated.

P. Ovidius Naso. Ovid's Art of Love (in three Books), the Remedy of Love, the Art of Beauty, the Court of Love, the History of Love, and Amours. Anne Mahoney. edited for Perseus. New York. Calvin Blanchard. 1855.
Fund for the Improvement of Postsecondary Education provided support for entering this text.


Рецензии
Π Οβίδιος Νάσο, Amores
διάφορα, Ed.

Ελεγεία Ι: Με Dryden

Για πανίσχυρη πολέμους σκέφτηκα να συντονιστείτε λαούτο μου,
Και κάνουν μέτρα μου στο θέμα κοστούμι μου.
Έξι πόδια για ev'ry στίχο του design'd μούσα,
Αλλά Έρως γέλιο, όταν είδε το μυαλό μου,
Από ev'ry δεύτερος στίχος ένα πόδι purloin'd.
«Ποιος σου έδωσε, αγόρι, αυτή η αυθαίρετη εξουσία,
Σε θέματα, δεν είναι δική σου, εντολές για να θέσει,
Ποιος Φοίβος μόνο, και τους νόμους του υπακούσει;
«Tis πιο παράλογο, από ό, τι εάν η βασίλισσα της αγάπης
Σε περίπτωση που στην αγκαλιά της Μινέρβα στην μάχη κίνηση?
Ή ανδροπρεπής Παλλάς από ότι η βασίλισσα θα πρέπει να λαμβάνουν
Φακό της, και o'er πεθαίνει ο εραστής κούνημα.
Σε τομείς καθώς μπορεί Cynthia σπείρουν το καλαμπόκι,
Ή Δήμητρα άνεμο στα δάση η σάλπιγγα-κέρατο?
Καθώς μπορεί να Φοίβο εγκαταλείψει το string τρέμουλο,
Για το σπαθί και την ασπίδα? και ο Άρης μπορεί να μάθουν να τραγουδούν.
Ήδη κτήσεις σου είναι πολύ μεγάλο?
Να μην φιλόδοξο μιας ξένης χρέωση.
Εάν θέλεις βασιλεύσει o'er όλα, και ev'ry όπου,
Ο θεός της μουσικής για την άρπα του, μπορεί να φοβούνται.
Έτσι, όταν, με άνοδο φτερά ψάχνω φήμη,
Εσύ pluck'st γρανάζια μου, και φτερουγίζει κάτω.
Θα μπορούσα σε τέτοιες μέση σκέψεις μου μούσα απασχολούν,
Θέλω μια ερωμένη, ή ένα ανθισμένο αγόρι. "
Έτσι έχω complain'd? τόξο του το λυγισμένο έφηβος,
Και επέλεξε ένα κατάλληλο βέλος για την πρόθεσή του.
Ο άξονας σκοπός του θανάσιμα επιδιώκει?
"Τώρα, ποιητής, υπάρχει ένα θέμα για μούσα σου,"
Είπε: (πάρα πολύ καλά, δυστυχώς, ξέρει την τέχνη του,)
Στο στήθος μου ένα θανάσιμο τραύμα που έκανε.
Μακριά ως εκ τούτου, εσείς υπερήφανοι εξάμετρο αφαίρεση,
Στίχος μου pac'd και tramell'd σε αγάπη.
Με μυρτιά στεφάνια στοχαστικό φρύδια μου περικλείουν,
Ενώ στην άνιση στίχο τραγουδώ θλίψεις μου.

Π Οβίδιος Νάσο. Οβίδιου Τέχνη της Αγάπης (σε τρία βιβλία), η Επανόρθωση της Αγάπης, η τέχνη της ομορφιάς, το Δικαστήριο της Αγάπης, η Ιστορία της Αγάπης, και Amours. Anne Mahoney. επεξεργασία για Περσέα. Νέα Υόρκη. Calvin Blanchard. 1855.
Ταμείο για τη Βελτίωση των τριτοβάθμια εκπαίδευση παρέχεται υποστήριξη για την εισαγωγή αυτού του κειμένου.

Принцесса Офелия   05.08.2015 23:40     Заявить о нарушении
П. Овидий Назон, Сука
разнообразны, Эд.

Элегия я: По Драйден

Для сильных войн я думал, чтобы настроиться мой лютни,
И сделать мои меры по моей теме костюме.
Шесть футов для Ev'ry стих муза design'd,
Но Амур смеется, когда он увидел мой взгляд,
От ev'ry втором стихе ноги purloin'd.
"Кто дал тебе, мальчик, это произвольное власть,
На предметах, а не твой собственный, команды лежать,
Кто Феб только, и его законы подчиняются?
'Это более абсурдно, чем если бы королева любви
Должен оружия Минервы в боевой ход;
Или мужественные Паллада из этой королевы должны принять
Ее факел, и o'er умирающего дрожания любовника.
В полях, а также, возможно, Синтия сеять кукурузу,
Или Церера ветер в лесу горн рог;
Как может Феб бросить дрожащую строку,
Для мечом и щитом; и Марс может научиться петь.
Уже господства твои слишком большой;
Будьте не амбициозный иностранного плату.
Если ты хочешь править o'er все, и ev'ry где,
Бог музыки для арфы могут опасаться.
Таким образом, когда с высокими крыльями Я ищу известность,
Ты pluck'st мои шестерни, и я флаттера вниз.
Могу ли я на таких средних мыслей моя муза службе,
Я хочу любовницу, или цветущий мальчика ".
Таким образом, я complain'd; Его лук этот юноша наклонился,
И выбрал стрелку, пригодный для его намерениях.
Вал его цель преследует смертельно;
"Теперь, поэт, есть тема для твоего музы,"
Он сказал: (слишком хорошо, увы, он знает свое ремесло,)
Для в груди смертельной раны он.
Далеко отсюда вы, гордые гекзаметром удалить,
Мой стих pac'd и tramell'd в любви.
С мирта венки мои заботливые брови защищают,
В то время как в неравном стиха я пою мои беды.

П. Овидий Назон. Овидия Искусство любви (в трех книгах), Устранение любви, Искусство красоты, суд Любви, История любви, и Amours. Энн Махони. отредактированы для Персея. Нью-Йорк. Кальвин Бланшар. 1855.
Фонд по улучшению высшее образование оказывает поддержку для ввода текста.

Принцесса Офелия   05.08.2015 23:46   Заявить о нарушении
Ελεγεία ΙΙ: Με Creech

Αχ μου! Γιατί είμαι τόσο άβολα που καλλιεργούνται;
Αχ! γιατί τόσο ανήσυχος στο κρεβάτι μου από κάτω;
Γιατί θέλω να κοιμηθώ, αλλά επιθυμούν μάταια;
Γιατί είμαι όλη την κουραστική νύχτα στον πόνο;
Ποια αιτία είναι αυτή, ότι η ευκολία, η υπόλοιπη αρνείται;
Και γιατί τα λόγια μου να σπάσει εμπρός σε ήπια αναστενάζει;
Σίγουρα πρέπει να ξέρω αν η αγάπη είχε fix'd βέλος του?
Ή σέρνεται αυτός απαλά με ύπουλη τέχνη,
Και τότε μεγαλώνει τύραννος, υπάρχουν και πληγές της καρδιάς;
«Tis έτσι, ο άξονας προεξέχει βαθιά, και όζους στήθος μου?
«Της αγάπης τύραννος, που στερεί από τις σκέψεις μου ξεκούρασης!
Λοιπόν, θέλω πειθήνια δώσει, ή να παλεύω;
Θα δώσει? 'Tis την υπομονή κάνει ένα ελαφρύ βάρος:
Μια ανακινείται φακό αναπτύσσεται έντονος, και σπινθήρες προκύψουν?
Αλλά, αν unmov'd, η φωτιά φαίνεται χλωμό και πεθαίνει.
Το άλογο σκληρό mouth'd smarts για άγριο περιφρόνησή του
Το ευγενές οδηγείται με ένα χαλαρότερο ευδοκιμήσουν.
Αγάπη λειαίνει το απαλό, αλλά ο έντονος διεκδικεί?
Αυτός πυρκαγιές στήθη τους, και γεμίζει τις ψυχές τους με τις φλόγες.
Έχω δώσει? μεγάλη αγάπη, πρώην εγκλήματα μου συγχωρήσει,
Ξεχάστε ανταρτών σκέψεις μου, και άσε με να ζήσω?
Δεν χρειάζεται δύναμη: ευχαρίστως υπακούει,
Και τώρα unarm'd, πρέπει να αποδεικνύει καμία ένδοξη θήραμα.
Πηγαίνετε να λάβει τα περιστέρια, σου μυρτιά στέμμα της μητέρας σου,
Και για το άρμα σου, ο Άρης θα δώσει το δικό του?
Εκεί θέλεις να καθίσει σε θριαμβευτική υπερηφάνεια σου,
Και, ενώ ευτυχείς κραυγές αντηχούν σε ev'ry πλευρά,
Περιστέρια ευγενή χέρια σου τη μητέρα σου θα καθοδηγήσουν.
Και εκεί για να κάνουν ένδοξη λαμπρότητα και την κατάσταση σου,
Ένα τρένο από αναστενάζοντας νέους, και τα κορίτσια πρέπει να περιμένει,
Ωστόσο, καμία διαμαρτύρονται μια δυστυχισμένη μοίρα.
Πρόσφατα εκεί conquer'd εγώ, ακόμα νωπή πληγή μου,
Θα βαδίσουν μαζί, τα χέρια μου με μυρτιά δεσμεύεται?
Σεμνότητα εκεί, με τα πέπλα ρίχνονται o'er το πρόσωπό της,
Τώρα διπλά κοκκίνισμα στο δικό ντροπή της?
Υπάρχουν νηφάλια σκέψη, και whatso'er περιφρονεί
Κανόνες της Αγάπης, θα νιώσετε τη δύναμή του, και να φέρουν αλυσίδες του:
Στη συνέχεια, όλοι πρέπει να φοβούνται, όλα τόξο, αλλά όλοι χαίρονται?
"Io Triumphe" είναι η δημόσια φωνή.
Σταθερή φύλακες σου, μαλακό φανταχτερό, την ελπίδα και το φόβο,
Ο θυμός, και μαλακό χάδια πρέπει να υπάρχει:
Με αυτές τις ισχυρές φύλακες είναι άνδρες και οι θεοί o'erthrown?
Αυτά κατακτήσει για σένα, αγάπη, και μόνο αυτά,
Η μητέρα σου, από τον ουρανό λαμπρότητα σου θα κοσμήσει,
Και σκορπίσει γλυκό τριαντάφυλλα στο πρόσωπό σου:
Υπάρχουν ένδοξη Αγάπη θα οδηγήσετε, αφειδώς dress'd
Με όλες τις πλουσιότερες κοσμήματα της Ανατολής:
Πλούσια πετράδια φαρέτρα σου, και σου τροχοί αναδιπλωμένων,
Και να κρύψει τη φτώχεια του χρυσού baser.
Στη συνέχεια, θελεις κατάκτηση πολλά, then.thy βελάκια
Θα σκορπίσει χιλιάδες πληγές στις καρδιές του διαγωνισμού:
Άξονες σου τον εαυτό τους θα πετάξει, σου neighb'ring φωτιά
Θα πιάσει το στήθος mens », και του Kindle ζεστό επιθυμία.
Έτσι conqu'ring Βάκχος φαίνεται στον Ινδικό ελαιώνες,
Εκείνος που από τίγρεις, εσύ από murm'ring περιστέρια.
Λοιπόν, δεδομένου ότι και εγώ μπορεί να αυξήσει το τρένο σου,
Περάστε δεν ισχύει σου πάνω μου, και την οργή μάταια?
Κοιτάξτε στην ευχάριστη θέση σκλάβοι συγγενής του Καίσαρα σου,
Το ίδιο νικηφόρο χέρι που κατακτά, σώζει.

Принцесса Офелия   05.08.2015 23:49   Заявить о нарушении
Элегия II: По Creech

Ах я! почему я так неловко взрослым?
Ах! почему так неспокойно на моей кровати пуха?
Почему я хочу спать, но хотите напрасно?
Почему я все утомительно ночь в боли?
Что за причина, это, что легкость, что отдых отрицает?
И почему мои слова прорваться в нежных вздохов?
Конечно, я должен знать, если любовь была fix'd его дротик;
Или подкрадывается он тихо с предательской искусства,
И тогда растет тирана, там и раны сердца?
'Это так, вал палочки глубоко, и галлы мою грудь;
'Это тиран любовь, что лишает мои мысли отдыха!
Ну, я должен послушно выход, или я должен бороться?
Я получением; 'Это терпение делает бремя свет:
Потрясен факел растет жестокой, и возникают искры;
Но, если unmov'd, огонь выглядит бледным и умирает.
Трудно mouth'd лошадь смартов за жесткой пренебрежением
Нежный это ездил с рыхлой повод.
Любовь разглаживает нежный, но ожесточенной восстанавливает;
Он стреляет свою грудь, и заполняет их души с огнем.
Я уступаю; большая любовь, мои бывшие преступления простить,
Забудьте мои мысли повстанцев, и пусть мне жить;
Нет необходимости в силу: я охотно не повиноваться,
А теперь unarm'd, не докажем нет славную добычу.
Перейти принять голубей, твой мирт корону матери твоей,
А для твоей колесницы, Марс будет давать его собственной;
Там ты будешь сидеть в твоей гордости триумфального,
И, в то время как рад крики звучат на ev'ry стороны,
Голуби Твоего нежные руки твои матери должны руководить.
И там, чтобы сделать твою славную пышность и состояние,
Поезд вздыхая молодежи, и горничные должны ждать,
Тем не менее, никто не жалуются на несчастной судьбе.
Там недавно conquer'd я, все еще свежие раны моя,
Будет идти вперед, руки с мирта связаны;
Там скромность, с платком, брошенных o'er лице,
Теперь вдвойне краснея собственного позора;
Там трезвые мысли и whatso'er презирает
Правила любви, должен чувствовать, что его власть, и несут свои цепи:
Тогда все будут бояться, все лук, пока все радуются;
"Ио Triumphe" быть голос общественности.
Твое постоянные охранники, мягкий фантазии, надежды и страха,
Гнев и мягкие ласки должны быть там:
По этим сильных охранников мужчины и боги o'erthrown;
Эти завоевать для тебя, Любви, и они в одиночку,
Твоя мать, с неба помпой твой, благодати,
И разброс сладкие розы в лице твоего:
Там славный Любовь должна ездить, обильно dress'd
При всех богатых драгоценными камнями на востоке:
Богатые камни твой колчан, и твой колеса infold,
И скрыть убогость в низменной золота.
Тогда ты будешь властвуй много, then.thy дартс
Развеет тысячу раны на сердцах нежные:
Твои валы сами будут летать, твой neighb'ring пожарные
Будет ловить грудь мужской, и разжечь желание теплый.
Таким образом conqu'ring Вакх выглядит в индийских рощ,
Он обращается тиграми, ты по murm'ring голубей.
Ну, так я тоже могу увеличить твою поезд,
Проведите не твое усилие на меня, и гнев напрасно;
Посмотрите на счастливых рабов твоего родственник Цезаря,
Же рука, которая победила побеждает, спасает.

Принцесса Офелия   05.08.2015 23:50   Заявить о нарушении
Ελεγεία III: Για την ερωμένη του. Με Charles Hopkins.

Να είστε απλά, αγαπητοί υπηρέτρια, ένας ίσος πάθος να αποδείξει,
Ή να μου δείξει αιτία γι 'αυτό δεν πρέπει ποτέ την αγάπη.
Εγώ δεν κάνω στο κρύο περιφρόνηση Repine σας,
Ούτε να ζητήσει την αγάπη σας, κάνετε αλλά πάσχουν ορυχείου.
Δεν τολμώ να αποσκοπεί σε μια πιο εξυψωμένη ευδαιμονία,
Και η Αφροδίτη θα παραχωρήσει vot'ry της αυτή.
Πάρτε ιν, ο οποίος θα ατέλειωτες ηλικίες εξυπηρετούν:
Πάρτε τον οποίων οι πιστοί φλόγα δεν θα στραβοτιμονιά
Αν και δεν υπάρχουν επιφανή ονόματα φυλής μου κοσμούν?
Ποιος είμαι όμως της τάξη των ιππέων γεννηθεί?
Αν και μερικές άροτρα εξυπηρετούν την πατρική τους τομείς μου,
Ούτε μικρό τραπέζι πολλά πιάτα αποδόσεις μου?
Ωστόσο, ο Βάκχος, ο Φοίβος, και το μελωδικό εννέα,
Όλοι οι φίλοι μου, και στην πλευρά κλίση μου,
Και μεγάλος θεός της αγάπης, επιτέλους, θα μου κάνει σου.
Heav'n ξέρει, αγαπητέ υπηρέτρια, μου αρέσει καμία άλλη έκθεση?
Σε σένα ζει όλη την αγάπη μου, Heav'n μου βρίσκεται εκεί.
Ω! επιτρέψτε μου με διάταγμα επιεικής Μοίρας,
Με σένα να οδηγήσει όλη μου τη ζωή, και να πεθάνει μαζί σου.
Ομορφιές σου με απόδοση θέμα μεταφοράς μου?
Και ενώ εγώ γιορτάζουμε σου γοητευτικό όνομα,
Στίχος μου είναι ιερή και φλόγα μου.
Sev'ral βιασμούς Jove, το αδικίες injur'd Ιώ του,
Γίνονται αθάνατα στα τραγούδια του ποιητή.
Στίχος εξακολουθεί να αποκαλύπτει από πού ξεκίνησε φλόγες της Λήδας,
Rais'd από το μυστικό Θεότητα του κύκνου,
Η ιστορία της οπής βιασμού Europa,
Θα διαρκέσει ενώ οι άνεμοι θα οργή, ή νερά βρυχώνται.
Το όνομά σας θα ζήσει σαν τη δική τους, ενώ ο στίχος υπομένει,
Και η δική μου να γράφεται με κεφαλαία γράμματα ποτέ, και σε συνδυασμό με τα δικά σας.

Принцесса Офелия   05.08.2015 23:52   Заявить о нарушении
Элегия III: к любовнице. Чарльз Хопкинса.

Будьте справедливы, милая горничная, равно страсть доказать,
Или показать мне, почему причиной я когда-нибудь любить.
Я не в вашем холодной презрение роптать,
Также просим свою любовь, не так ли, но страдают мои.
Я не смею направлены на более возвышенной блаженства,
И Венера дарует ее vot'ry это.
Возьмите хин, который будет для бесконечные возрасты служить:
Возьмите его, чьи верные пламени никогда не будет отклоняться
Хотя каких-либо выдающихся имен украшают моя гонка;
Кто я, но конного того родился;
Хотя несколько плуги служить мои по отцовской линии поля,
Ни мои маленький стол многие блюда доходность;
Тем не менее, Вакх, Феб, и мелодичный девять,
Все мои друзья, и моя сторона наклона,
И великий бог любви, наконец, сделает меня твоим.
Небеса знают, дорогой горничной, я не люблю никакой другой справедливыми;
В тебе живет всю свою любовь, моя Небеса лежит.
Ой! может я указом снисходительным Судьбы,
С тобою привести всю свою жизнь, и умереть с Тобою.
Твои красавицы дают мне мой переносящий тему;
И в то время как я праздную твою очаровательную имя,
Мой стих должен быть священным, как мой пламени.
Sev'ral изнасилования Юпитера, обиды, его injur'd Ио,
Изготавливаются бессмертным в песнях его поэта.
Стих показывает, где до сих пор начал пламя Леды,
Rais'd тайным божества в лебедя,
История изнасилование Европы отверстие,
Должен продолжаться, пока ветры гневе или воды ревут.
Ваше имя будет жить, как у них, в то время как стих переносит,
А мой когда-либо быть предписание, и читать с вашими.

Принцесса Офелия   05.08.2015 23:54   Заявить о нарушении
Ελεγεία IV:
Ο σύζυγός σας θα είναι μαζί μας στην απόλαυση,
Μπορεί αυτό να είναι το τελευταίο δείπνο που θα φάνε.
Και είμαι φτωχός εγώ, ένας φιλοξενούμενος κάλεσε εκεί,
Μόνο για να δει, ενώ μπορεί να αγγίξει το δίκαιο;
Για να δείτε σε φιλήσω, και την αγκαλιά ναυτία ο Κύριός σου,
Ενώ άσεμνες χέρι του κατεβαίνει κάτω από το διοικητικό συμβούλιο;
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι γοητεύει Ιπποδάμειας, η
Σε ένα τέτοιο θέαμα, οι Κένταυροι urg'd στα όπλα:
Ότι σε μια οργή, έριξαν των βάσεών τους στην άκρη,
Assail'd τον γαμπρό, και θα αναγκάσει τη νύφη.
Δεν είμαι μισός άλογο, (θα έπρεπε να κάνω ήταν :)
Ωστόσο, δύσκολα μπορεί από εσάς χέρια μου αντέξετε.
Πάρτε, λοιπόν, η συμβουλή μου? η οποία observ'd, μπορεί να είναι,
Κάποια σημασία τόσο για σένα και για μένα.
Να είστε βέβαιος να έρθει πριν από το άτομό σας να είναι εκεί,
Δεν υπάρχει τίποτα δεν μπορεί να γίνει, αλλά έρχονται howe'er.
Καθίστε δίπλα του, (που ανήκει στην ευπρέπεια?)
Αλλά καταπατούν το πόδι μου σε περαστικούς.
Διαβάστε στην εμφάνισή μου τι σιωπηλά μιλούν,
Και πανουργώς, με τα μάτια σας, η απάντησή σας κάνει.
Αρθεί μου μάτι μέτωπο κηρύσσει τον πόνο μου,
Το δεξί χέρι μου στους συναδέλφους του, διαμαρτύρονται?
Και στο πίσω μέρος μια επιστολή σχεδιάζουν,
Εκτός από ένα σημείωμα που θα πρέπει να γράφεται με κεφαλαία γράμματα στο κρασί.
Whene'er νομίζετε ότι τον περασμένο αγκαλιά μας,
Με το email σας προσκήνιο-το δάχτυλο αγγίζουν απαλά το πρόσωπό σας.
Εάν οποιαδήποτε λέξη μου προσβάλω αγαπητέ μου,
Τραβήξτε με το χέρι σας το βελούδο του αυτιού σας?
Αν pleas'd με αυτό που κάνω ή να πω,
Χειριστείτε τα δαχτυλίδια σας, ή ΣΤ 'τα δάχτυλά σας να παίξουν.
Όπως Ικέτιδες χρήση σε βωμούς, κρατήστε πατημένο το διοικητικό συμβούλιο,
Whene'er θέλετε ο διάβολος μπορεί να πάρει ο κύριός σας.
Όταν γεμίζει για σας, ποτέ μην αγγίζετε το κύπελλο,
Αλλά η προσφορά ο «αυταρχικός κερατάς το πιείτε μέχρι:
Ο σερβιτόρος τις εν λόγω υπηρεσίες απασχολούν?
Πίνετε, και θα το αρπάξει από το αγόρι,
Παρακολουθώντας το μέρος όπου το γλυκό στόμα σας hath ήταν,
Και από εκεί, με τους πρόθυμους χείλη, θα πιπιλίζουν σε.
Αν, με γελοίος τρόπους, νομίζει ότι ταιριάζει
Για να δοκιμάσετε, και να σας προσφέρουμε το δυσάρεστο κομμάτι,
Απόρριψη λιπαρό καλοσύνη του, και να αποκαταστήσει
Unsav'ry μπουκιά Θ 'είχε chew'd πριν.
Ούτε αφήσει τα χέρια του να αγκαλιάσει το λαιμό σας, ούτε ανάπαυση
Προσφορά μάγουλό σας κατά τριχωτό στήθος του?
Δεν Ας το χέρι του στο στήθος αδέσποτων σας,
Και αγένεια με αρκετά bubbies σας να παίξετε.
Αλλά, πάνω απ 'όλα, ας κανένα φιλί λαμβάνει,
Αυτό είναι ένα έγκλημα που ποτέ δεν μπορεί να συγχωρήσει?
Μην, ω! Δεν το γλυκό στόμα παραιτηθεί,
Για να μην έχω ανέβει στα όπλα, και την κραυγή «tis ορυχείου.
Θα ώθηση στην betwixt, και άνευ φόβου
Θα εμφανιστεί το δηλωτικό adult'rer.
Αυτά τα πράγματα είναι απλά στην όραση, αλλά αμφιβάλλω
Τι κρύβουν κάτω από το μεσοφόρι σας?
Πάρτε όχι το πόδι του ανάμεσα στους μηρούς της προσφοράς σας,
Ούτε με το χέρι σας προκαλέσει εχθρό μου να αυξάνονται.
Πόσες αγάπη εφευρέσεις που με λυπεί,
Την οποία εγώ ο ίδιος έχω practis'd πριν από όλα!

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:01   Заявить о нарушении
Πόσο συχνά έχω ήδη forc'd τη ρόμπα για να άρει
Στην εταιρεία? να κάνει μια σπιτική μετατόπιση
Για ένα γυμνό περίοδο, άρρωστος συσσώρευσε o'er βιαστικά,
Ενώ o'er πλευρά μου η εύλογη μανδύα καστ της!
Μπορείτε να σύζυγός σας δεν πρέπει να είναι τόσο καλός,
Αλλά μήπως θα πρέπει, μανδύα σας αφήσει πίσω.
Ενθαρρύνετε τον να γαλέος, αλλά τον φιλήσει όχι,
Ούτε ανακατεύουμε μία σταγόνα νερό στο δοχείο του.
Αν είναι fuddled καλά, και ροχαλίζει με γοργούς ρυθμούς,
Στη συνέχεια, μπορούμε να πάρουμε συμβουλές από το χρόνο και τον τόπο.
Όταν όλα αναχωρούν, ενώ τα συγχαρητήριά είναι δυνατά,
Να είστε βέβαιος να αναμίξει μεταξύ παχύτερο πλήθος?
Εκεί θα είμαι και εκεί που δεν πρέπει να χάσετε,
Ίσως να grubble, ή τουλάχιστον να φιλήσει.
Αλίμονο, τι μήκος του εργατικού δυναμικού που απασχολούν,
Ακριβώς για να εξασφαλίσει μια σύντομη και παροδική χαρά!
Για το βράδυ πρέπει να μας χωρίσει, και όταν η νύχτα έχει έρθει
Tuck'd κάτω από το χέρι του, που οδηγεί στο σπίτι.
Αυτός που κλειδώνει μέσα, έχω ακολουθήσει την πόρτα,
Τύχη φθόνο του, και τη δική μου αποδοκιμάζουμε?
Αυτός που φιλά, που περισσότερο από φιλιά πάρα πολύ,
Εξωφρενικό κερατάς Θ 'νομίζει ότι όλα οφείλονται του.
Αλλά δεν προσθέτουν στη χαρά του με τη συγκατάθεσή σας,
Και ας μην δοθεί, αλλά μόνο δάνεισε?
Επιστροφή κανένα φιλί, δεν μετακινούνται σε οποιοδήποτε είδος,
Κάν 'το θαμπό και κακοήθη άθλημα.
Αν είχα μου εύχομαι ότι δεν θα πρέπει να λάβει την ευχαρίστηση,
Αλλά slubber o'er bus'ness σας για χάρη μου?
Και whate'er τύχη πρέπει αυτή τη νύχτα συμβαίνουν,
Coax μου αύριον από forswearing όλους.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:01   Заявить о нарушении
Элегия IV: к любовнице, чей муж приглашен на праздник вместе с ним. Поэт поручил ей, как себя вести в своей компании. По Драйден.

Ваш муж будет с нами в удовольствие,
Может быть, что последний ужин он должен поесть.
И беден я, гость пригласил там,
Только, чтобы видеть, в то время как он может касаться ярмарку?
Чтобы увидеть вас поцеловать, обнять и тошнотворный повелитель,
В то время как его рука непристойные опускается ниже доске?
Неудивительно, что прелести Hippodamia, в
При таком взгляде, кентавры urg'd к оружию:
Это, в ярости, они бросили свои чашки в сторону,
Assail'd жених, и заставит невесту.
Я не половина лошади (я бы я был :)
Тем не менее, вряд ли можно от вас мои руки удержаться.
Возьмем, то, мой совет; которые observ'd, может быть,
Из какой-то значение как для вас и меня.
Будьте уверены, чтобы прийти, прежде чем ваш мужчина будет там,
Там нет ничего можно сделать, но приходят howe'er.
Сядьте рядом ним, (который принадлежит порядочность;)
Но наступать на моей ноге проходя мимо.
Читайте в моей внешности, что они говорят тихо,
И лукаво, своими глазами, ваш ответ сделать.
Мой поднял глаза брови должен объявить мою боль,
Моя правая рука его товарища буду жаловаться;
А на задней письмо должно разработать,
Кроме записке, которые должны быть WRIT в вине.
Когда же вы думаете, на наш последний объятия,
С вашей передней пальце мягко коснуться вашего лица.
Если любое слово из моих обидеть моя дорогая,
Потяните рукой бархат уху;
Если вы pleas'd с тем, что я делаю или говорю,
Обращайтесь кольца, или Вит пальцы играть.
Как просители использовать в алтарях, удерживайте доска,
Когда же вы хотите дьявол может принять ваш господин.
Когда он заполняет для вас, никогда не прикасайтесь чашку,
Но ставки й "официозный рогоносец пить его:
Официант на эти услуги на службе;
Пейте вас, и я буду вырвать его из мальчика,
Смотря часть, где ваш сладкий уста был,
И оттуда, с жаждущих губ, будет сосать его в.
Если он с клоунских манер, думает, что это подходит
По вкусу, и предлагаем вам противный немного,
Отклонить его жирную доброту, и восстановить
Unsav'ry кусок Th 'он chew'd раньше.
И пусть не руки обнять шею, ни отдыха
Ваш конкурс щеки на своей волосатой груди;
Давайте не руку в пазуху бродячих,
И грубо с вашей довольно bubbies играть.
Но, прежде всего, пусть не поцелуй не получить,
Это преступление я не могу простить;
Не, ну! не, что сладкий рот в отставку,
Чтобы не подняться с оружием в руках, и плакать 'Это мое.
Я сунул в между, силы страха
Появится проявляется adult'rer.
Эти вещи ясно видно, но более я сомневаюсь,
Что вы скрываете под вашим юбки;
Возьмите не ногу между вашими нежными бедрами,
Ни с вашей стороны спровоцировать мой враг расти.
Сколько любви изобретений Я сожалею,
Который я сам practis'd все раньше!
Как часто я был forc'd халат, чтобы поднять
В компании; сделать домашней сдвиг
Для голой бой, плохо ютились o'er в спешке,
В то время как o'er моей стороне справедливую ее мантии литой!
Вы с вашим мужем не будьте так добры,
Но чтобы вы должны, ваше мантии оставить позади.
Поощряйте его тонизируют, но не поцеловать его,
Также смешайте одну каплю воды в его горшке.
Если он хорошо напиваться, и храпит быстро,
Тогда мы можем принимать советы от времени и места.
Когда все уходят, в то время как комплименты громко,
Будьте уверены, чтобы смешать среди толпы толстой;
Там я буду, и мы не можем не заметить,
Возможно, чтобы grubble, или, по крайней мере, чтобы поцеловать.
Увы, то, что длина труда я использую,
Просто, чтобы обеспечить короткий и переходные радость!
Для ночь должны расстаться с нами, и когда ночь придет
Tuck'd под его руку, он приводит вас домой.
Он запирает вас, я следую к двери,
Его состояние зависть, и мой собственный сожалеем;
Он целует тебя, он больше, чем поцелуи тоже
Возмутительно рогоносец Th 'думает, что все это из-за его.
Но добавить не к его радости, вашего согласия,
И пусть это не дано, но только одолжил;
не возвращают поцелуй, ни двигаться в любом виде,
Сделать скучно и злокачественные спорт.
Если бы я хотел, чтобы он мой не должны принимать никакого удовольствия,
Но делать кое-как o'er вашего bus'ness ради моей;
И какой бы ни состояние должно случиться в эту ночь,
Коаксиальный меня завтра в forswearing все.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:03   Заявить о нарушении
Ελεγεία V: Με Δούκα

«Twas το μεσημέρι, όταν, scorch'd με το διπλό φωτιά
Από τον καυτό ήλιο και πιο καυτή επιθυμία μου,
Stretch'd για περονόσπορος καναπέ μου άνετα ήταν που,
Μεγάλο με προσδοκία του την όμορφη υπηρέτρια.
Οι κουρτίνες αλλά οι μισοί που, ένα φως ας στο
Όπως σε αποχρώσεις του παχύτερο ελαιώνες φαίνεται,
Όπως παραμένει όταν ο ήλιος πετάει μακριά,
Ή όταν το βράδυ φύγει, και όμως δεν είναι η μέρα.
Αυτό το φως με μέτρια υπηρέτριες πρέπει να allow'd,
Πού ντροπή να ελπίζουμε ένοχο το κεφάλι του να σάβανο.
Και τώρα η αγάπη μου Corinna φάνηκε,
Χαλαρά στο λαιμό της έπεσε χωρίζεται μαλλιά της?
Χαλαρά φόρεμα ως της ρέει, που wanton'd στον αέρα.
Σε μια τέτοια περιβολή, με μια τέτοια χάρη και ύφος,
Για την πλούσια κρεβάτι της, ήρθε η ασσυριακή βασίλισσα?
Έτσι Λαΐς φαινόταν όταν όλοι οι νέοι της Ελλάδα
Με λατρεία έκανε χάρες της ομολογήσει.
Ζηλιάρης φόρεμά της για να τραβήξει μακριά Προσπάθησα,
Αλλά αντιστάθηκε ακόμα, και εξακολουθούν να στερούνται?
Αλλά έτσι αντιστάθηκε ότι seem'd να
Απρόθυμοι να αποκτήσουν τη νίκη?
Γι 'αυτό και επιτέλους μια εύκολη κατάκτηση είχε,
Ενώ δίκαιη μου πολεμιστή εαυτό betray'd.
Αλλά όταν γυμνό στάθηκε μπροστά στα μάτια μου,
Θεοί, με ό, τι γοητεύει έκανε την ψυχή μου έκπληξη!
Τι χιονισμένο χέρια εγώ και οι δύο βλέπουν και αισθάνονται!
Με ό, τι πλούσια σφαίρες έκανε μαλακό στήθος της πρηστεί!
Παχουλός ως ώριμο συστάδες αυξήθηκε κάθε καμμένος του μαστού,
Φλερτάροντας το χέρι, και μηνύει να press'd!
Τι ομαλή πεδιάδα ήταν εξάπλωση κοιλιά της,
Πού χιλιάδες μικρά αγάπες και τις χάρες play'd!
Τι μηρούς! τι πόδια! αλλά γιατί προσπαθούμε εγώ μάταια,
Κάθε σκέλος, κάθε χάριτος, κάθε δυνατότητα για να εξηγήσει
Μια ομορφιά έκανε καθόλη τη διάρκεια του λάμψη το σώμα της?
Είδα, admir'd, και press'd είναι κοντά στο ορυχείο
Οι υπόλοιποι που δεν ξέρει; Έτσι entranc'd βάζουμε,
Μέχρι στην αγκαλιά του άλλου που έχασαν τη ζωή τους μακριά?
0 μου δώσει ένα τέτοιο μεσημέρι, θεοί εσείς, να ev'ry ημέρα!

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:09   Заявить о нарушении
Элегия V: К герцога

То был полдень, когда я, scorch'd с двойным огнем
Из жаркого солнца и моей более горячей желания,
Stretch'd на мой пушистый мягкий непринужденно был заложен,
Большой с ожидаемой прекрасного горничной.
Шторы но половина обращается, свет пусть в
Такие, как в оттенках толстых рощи видно,
Такие, как, когда остается солнце улетает,
Или когда ночью ушел, и все же это не день.
Этот свет скромным горничных должны быть allow'd,
Где срам надеюсь, что его виновным голову окутывают.
И теперь моя любовь Коринна же появляются,
Свободные на шее упал ее разделить волосы;
Свободные, как ее течет платье, что wanton'd в воздухе.
В таком одеянии, с таким изяществом и миной,
К ее богатой постели пришел ассирийской царицы;
Так Лаис посмотрел, когда все молодежь Греции
С обожание сделал ее прелести признаться.
Ее платье завидовать вырваться я старался,
Но она сопротивлялась еще и до сих пор отказывают;
Но так, что она сопротивлялась seem'd быть
Не желая, чтобы получить победу;
Так что я, наконец, просто завоевание имело,
Несмотря на то, Моя прекрасная строевых сама betray'd.
Но когда она голая стояла перед моими глазами,
Боги, с какой прелести она мою душу сюрприз!
Что снежная руки я видеть и чувствовать!
С чем же богатые глобусы ее мягкой груди набухают!
Толстая, как спелые кластеры выросла каждый светящийся грудь,
Ухаживая за руку, и подала в суд для press'd!
Что гладкой равнине была на распространение живота,
Где тысячи маленьких любовь и благодать play'd!
Что бедра! то, что ноги! но почему я стремиться напрасно,
Каждый конечностей, каждый благодать, каждая функция объяснить
Один красота сделал через всю ее блеск тела;
Я видел, admir'd и press'd это близко к шахте
Остальные, кто не знает? Таким образом, мы лежали entranc'd,
До в объятиях друг друга мы умерли от;
0 дают мне такую полдень, боги, чтобы ev'ry день!

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:12   Заявить о нарушении
Ελεγεία VI: Να Porter ερωμένη του για να ανοίξει την πόρτα για να τον. Με έναν άγνωστο χέρι.

Slave, αν εσύ άξια σου αλυσίδες wouldst είναι,
Μια ευγνώμων γραφείο κάνει να αγαπούν και να μου.
Ανοίγω την ανθρωποθυρίδα, και ένας φίλος παραδεχτούμε?
Το πρόβλημα δεν είναι πολύ, ούτε να ευνοούν μεγάλη.
Ζητώ εσένα να μη διάδοση των διπλωμάτων μεγάλη?
Φροντίστε να είναι σε βάζο, -I'll απαλά από ΘΕΕ διαφάνεια.
Κόπους μου να αγαπώ έχουν τόσο καιρό us'd,
Σχήματα μου είναι να ψιλόλιγνος μέγεθος reduc'd ενός πήχη του.
Η μικρότερη ρωγμή θα κάνει bus'ness μου,
Δεν μπορεί να είναι τόσο ευθεία, αλλά εγώ θα γλιστρήσει μέσα.
Αγάπη μου καθοδηγεί όταν τη νύχτα περπατώ στο δρόμο,
Και όταν ψηλαφώ το δρόμο μου κατευθύνει τα πόδια μου.
Με το βράδυ ήμουν ένας νεαρός φοβάται να περπατήσει,
Frighted από τα παιδιά και να μιλήσει παλιά νοσηλευτών?
Θα wonder'd άνδρες θα μπορούσε να περιπλανηθεί στο σκοτάδι,
Και κράτησε, για το φόβο των οινοπνευματωδών ποτών, κοντά στο σπίτι.
Η αγάπη και η μητέρα του, όταν ήξεραν φροντίδα μου,
Φώναξε, "Fool, δεν θέλεις καιρό αυτά τα φαντάσματα φοβούνται."
Ούτε fear'd έχω καιρό, για την αγάπη καρδιά possess'd μου?
Αυτά τα οράματα vanish'd, και τρόμους μου ceas'd:
Ούτε φαντάσματα ούτε συρματάκια δεν φοβάμαι, αλλά stroll'd
Οι δρόμοι μια-νύχτες, και μεγάλωσε σε κίνδυνο έντονους χαρακτήρες.
Σένα μόνο που φοβάμαι, και τρέμοντας περίπτερο
Να περιμένουν τις κινήσεις των καθυστερημένη χέρι σου:
Με μαλακό συμπαράσταση αίτημα σου εκλιπαρώ,
Ούτε μηνύσει για Jove, ούτε φοβούνται την Thund'rer περισσότερο.
Δείτε πώς η πύλη είναι εμποτισμένο με δάκρυα μου!
Ποια σημάδια ανυπόμονος αγάπη μου φέρει!
Να θυμάστε, όταν εσύ για την stripp'd μαστίγιο Wert
Ποιος sav'd σου, στου οποίου κοστούμι εσύ δεν Wert whipp'd.
Δεν έχω κατευνάσει το μυαλό θυμωμένος κοπέλα σου,
Και να κάνουν ειρήνη σου; Να είσαι για μένα σαν είδος.
Σκεφτείτε τι μαλακά τα πράγματα να κινούνται ψυχή της είπα,
Και αφήστε τους υπέρ ενός εραστή να επικαλεστεί.
Αλλά αχ! τα πράγματα προσφορά που έκανε στο είδος της,
Εργασία καμία τέτοια θαύματα για σκληρή μυαλό σου.
Θέλεις να φιλικές υπηρεσίες μου επιστρέψει,
Η μοίρα ρίχνει μια δίκαιη ευκαιρία με τον τρόπο σου?
Ξεκλειδώστε την πύλη, το πρωί δεν θα μείνει.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:20   Заявить о нарушении
Ξεκλειδώστε την πύλη? και ως thou'rt είδος για μένα,
Έτσι μπορεί ευγενική κυρία σου αποδείξει σε σένα?
Μπορεί η ίδια να χάσει σου μισητό αλυσίδες κλίση,
Και αντί του νερού, να σου τμήμα κρασί.
Αλλά αυτό που κάνει χρήση καθησυχαστικά λόγια μου; Σου αυτί
Είναι κουφός, απάνθρωπη! σε κινούμενη pray'r μου.
Οι πύλες σας με τις θέσεις της pond'rous βελανιδιάς barr'd,
Όπως και αν το σπίτι σας ήταν για μια prepar'd πολιορκία?
Γιατί όλη αυτή η περίφραξη; Τι εχθρό έχεις να φοβηθείς;
Και γιατί στην ειρήνη παρέχετε για τον πόλεμο;
Έτσι αγένεια αν οι φίλοι της κυρίας σας σας κεράσω,
Τι χρήση θα πρέπει εχθρούς της αναμένουν να ανταποκριθεί;
Ξεκλειδώστε την πύλη, -το πρωί δεν θα μείνει?
Ξεκλειδώστε την πύλη, και να δώσει αγάπη μου το δρόμο του.
Ή μήπως είναι η νωθρότητα ή να κοιμηθούν που φέρνει,
Αυτό ας την αγάπη, και γρανάζια κάτω τα φτερά του!
Γιατί αλλιώς μπορώ μάταια επαναλαμβάνω την προσευχή μου,
Είναι, εσύ δεν Νιώθεις, ή δεν θέλεις να ακούσει;
Όταν πρώτα περίμενα στην πύλη σου, και σκέφτηκα
Για «τοπίο φροντίδα σου, ήμουν μεσάνυχτα αλιεύονται.
Με πάνω-dilligence τότε θέλεις look'st έξω,
Για να κατασκοπεύσει τι εραστής ήταν από την προσκόπων.
Αυτά είναι τα άγρια εικασίες, thou'rt ίσως employ'd
Πιο γλυκά και enjoy'st τι enjoy'd.
Και ενώ εγώ περιμένω με ανυπομονησία εδώ,
Σου ζήλευε την τύχη με το άπιστο δίκαιη.
Ω, για την ευχαρίστηση σου, δώσε μου όλα τα διατάγματά σου πόνους,
Ας αλλάξουμε τις πιθανότητες, και είναι ορυχείο αλυσίδες σου.
Ξεκλειδώστε την πύλη, το πρωί δεν θα μείνει,
Ξεκλειδώστε την πύλη, και την καλοσύνη να επιστρέψει το παρελθόν.
: Θυμήσου: ή ονειρεύομαι, ή στην άρθρωση ακούω
Η στροφή ανθρωποθυρίδα, ή μπουλόνια unloosen'd βάζο.
Ονειρεύομαι, πράγματι, οι βίδες που τέθηκαν,
Stand fix'd: ο θόρυβος ήταν από τη φαντασία μου έκανε.
Αλλά όλα, αλίμονο! είναι hush'd, ακούω κανέναν ήχο,
Όλα μέσα στη σιωπή της νύχτας είναι drown'd.
Εδώ, απελπιστική αποδοχή, έχω παρακολουθήσει,
Ενώ στο κεφάλι μου, τα μαργαριταρένια dews κατεβαίνουν.
Ξεκλειδώστε την πύλη, το πρωί δεν θα μείνει,
Ξεκλειδώστε την πόρτα, δεν έχω πλέον θα προσευχηθούν,
Αλλά ισχύ με το σπαθί και φωτιά αμεσότερη δρόμο μου.
Τι ανάγκη πυρκαγιάς ή μάχαιρα; τον εαυτό μου και μόνο,
Περισσότερα pow'rful, από ή ξίφος ή πυρκαγιά είμαι καλλιεργούνται.
Γύρω από τα κεφάλια σας θα φλεγόμενα δάδες πετάξει,
Και Jove το σπίτι θα καεί, καθώς και Ι
Νύχτα, η αγάπη, και το κρασί να ενθαρρύνει και να ερεθίζει:
Αυτά θρίαμβο πάνω από το φόβο, και ότι o'er ντροπή.
Όλες οι τρόποι έχω δοκιμάσει, αλλά όλα successless αποδείξει,
Ούτε οι απειλές μπορεί να σου τρόμο, ούτε παρακάλια προχωρήσουμε?
Κωφών να pray'rs μου ως προς τα δάκρυα μου thou'rt τυφλή,
Πύλη σου είναι λιγότερο άκαμπτος από το μυαλό σου.
Αλλά βλέπετε, η κατακόκκινη αυγή αρχίζει να αυξάνεται,
Και τα χρώματα με ρόδινα ραβδώσεις οι ανατολικές ουρανούς,
Ενώ επιστέγασμα στρόφιγγες οκνηρία του lab'rer του βρίζω,
Και καλέσει φουκαράδες στην καθημερινή τους εργασία.
Ρίξτε στη συνέχεια, λάτρης άνθρωπος, σου αρωματικά στεφάνι από,
Και ας στο κατώφλι ψέμα κυρία σου.
Όταν στην αυγή σου ξεθωριάσει flow'rs κατασκοπεύει,
Είδος σκέψεις μου δεν μπορεί σε άνοδο αγκαλιά της,
Ίσως μπορεί να δυσανασχετούν εγκλήματος Porter της,
Και θλίβομαι ότι εδώ τόσο άρρωστος πέρασα το χρόνο μου.
Εναντίον μου κι εσύ shut'st πύλη κυρία σου,
Δεν μπορεί κανείς, που εξυπηρετεί την ερωμένη μου, το μίσος.
Είστε και οι δύο που έκαναν εναντίον επαναστατικές ελπίδες μου,
Αχ, αχθοφόρος? και αχ, σκληρή πύλη, αντίο.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:26   Заявить о нарушении
Элегия VI: Для Портер своей возлюбленной, чтобы открыть ворота к нему. По неизвестной стороны.

Раб, если ты достоин твоих цепей Хочешь ли быть,
Благодарны офис сделать, чтобы любить и меня.
Отпирать калитку, и друг признать;
Беда не много, ни способствовать здорово.
Я прошу тебя, не распространять переносы широкий;
Держите его в банку, мягко -Я тобою слайда.
Я люблю ближним так долго были us'd,
Мои формы являются гладкими размера reduc'd планку в.
Маленький щелевая будет мой bus'ness сделать,
Это не может быть так прямо, но я проскочить.
Любовь ведет меня, когда ночью я иду улица,
И когда я нащупать мой путь направляет мои ноги.
По ночам я был молодежи боится ходить,
Испугался детей и говорить старых медсестер;
Я wonder'd люди могли блуждать в темноте,
И продолжал, опасаясь духов, недалеко дома.
Любовь и мать, когда они знали мою заботу,
Плакала, "ты дурак, не будешь долго эти фантомы бояться."
Также fear'd Я долго, любви мое сердце possess'd;
Эти видения vanish'd, и мои страхи ceas'd:
Также призраки, ни мочалки я боюсь, но stroll'd
Улицы а-ночи, и вырос в опасность шрифтом.
Тебе только я боюсь, и трепетом
Ждать движения твоего запоздалый стороны:
С мягкой помогать просьба твоя умоляю,
Также в суд, чтобы ей-богу, ни боятся Thund'rer больше.
Посмотрите, как ворота, смоченной слезами!
Что знаки моего нетерпеливых люблю это несет!
Помните, когда ты для ресниц Wert stripp'd
Кто sav'd тебя, у которого костюм ты был не whipp'd.
Разве я не успокоить разгневанного твоего леди ум,
И сделать мир твой? : Будь со мной, как вид.
Подумайте, что мягкие вещи, чтобы переехать ее душу, что я сказал,
И пусть их в пользу возлюбленного судиться.
Но ах! нежные вещи, которые сделали ее такой,
работают не такие чудеса на твоей жестокой виду.
Бы ты мои дружеские офисы погасить,
Судьба бросает справедливый повод в пути Твоего,
Открой ворота, утро не останется.
Открой ворота; и, как thou'rt рода для меня,
Так может твой нежный леди доказать тебе;
Может она потеряет твой ненавистный цепи наклон,
И вместо воды, будет твоим часть вина.
Но то, что воспользоваться моим успокаивающие слова? Твое ухо
Глухой, бесчеловечных! на мой движущейся pray'r.
Ваши ворота с должности pond'rous дуба barr'd,
Как будто ваш дом был для осады prepar'd;
Почему все это забор? то, что враг ты бояться?
И почему в мире вы предоставляете к войне?
Таким образом, грубо, если вашей леди друзей вы к,
Что употребление должно ее враги ожидал встретить?
Открой ворота, -The утро не останется;
Открой ворота, и дать моей любви свой путь.
Или это ленивец, или это сон, который приносит,
Это позволило любить, и шестерни вниз его крылья!
Почему еще я напрасно повторять молитву мою,
Это, ты не, или ты не слышишь?
Когда я впервые ждал у ворот твоих, и думал,
Для "отпущения ухода твой, я был пойман в полночь.
С более-Dilligence ты тогда look'st из,
Для шпионить, что любовник на разведчика.
Эти домыслы, thou'rt возможно employ'd
Более сладко, и то, что я enjoy'st enjoy'd.
И в то время как я жду с нетерпением здесь,
Твое завидовали состояние с вероломной ярмарке.
О, все по Твоей воле, дай мне все твои боли,
Давайте изменим шансы, и быть мои цепи твои.
Открой ворота, утро не будет оставаться,
Открой ворота, и доброта мимо погасить.
Hark: или я мечтаю, или на шарнире я слышу
Калитки очередь, или болты unloosen'd банку.
Я мечтаю, действительно, болты, как они были заложены,
Стенд fix'd: шум моей фантазии сделали.
Но все, увы! в hush'd, я не слышу звук,
Все в тишине ночь drown'd.
Здесь безнадежно допуска, я посещаю,
В то время как на голове жемчужные росы спускаться.
Открой ворота, утро не будет оставаться,
Открой ворота, я больше не будет молиться,
Но сила мечом и стрелять свой путь более легкий.
Что нужно огня или меча? сам в одиночку,
Более pow'rful, чем или меч или огонь я вырос.
Вокруг ваших голов будет факелами летать,
И Юпитер дом сожжет, а также И.
Ночь, любовь и вино поощрять и воспламенить:
Это победа над страхом, и что o'er позор.
Все способы, которые я пробовал, но все successless доказать,
Ни угрозы могут испуг тебя, ни мольбы двигаться;
Глухой к моим pray'rs, чтобы мои слезы thou'rt слепой,
Ворота Твое менее упрямый, чем разумением твоим.
Но, видите, румяный утро начинает расти,
И краски с розовыми прожилками восточные небе,
В то время как пение петухов лень в lab'rer в поносить,
И вызвать несчастных их ежедневным трудом.
Бросьте то, любят человек, твой ароматный венок с,
И пусть его в твоей женской порогового лжи.
Когда в твой утра исчез flow'rs она шпионов,
Добрые мысли меня может в ее роста груди,
Возможно, она может обижаться преступление ее привратника,
И скорбим, что здесь так плохо я потратил свое время.
Против меня, хотя ты shut'st твоего леди ворота,
Я не могу один, который служит моя хозяйка, ненависть.
Вы оба, которые сделали против моей надежды бунтовать,
Ах, портье; и ах, жестокая ворота, прощай.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:28   Заявить о нарушении
Ελεγεία VII: Για την ερωμένη του, την οποία είχε ηττηθεί. Από τον Henry Cromwell.

Ελάτε, αν οι φίλοι ye're, και αφήστε αυτά τα χέρια είναι συνδεδεμένο,
Που θα μπορούσε να με ασεβείς οργή μια πληγή ερωμένη:
Τι άλλο έκανε Ajax στη μανία του να κάνει,
Όταν όλο το ιερό κοπάδι βοσκής σκότωσε;
Ή he1 που δεν εφείσθη της, ο οποίος του έδωσε ανάσα;
Έτσι, άρρωστος, ο γιος reveng'd θάνατο του πατέρα του!
Τότε είχα έσπασε τις πιο θρησκευτικούς δεσμούς,
Και οι δύο γονείς μου και τις θεότητες:
Έσχισα (0 heav'ns!) Της λεπτής στριμμένη μαλλιά,
Πώς γοητευτικό τότε look'd την disorder'd δίκαιη.
Έτσι Αταλάντα στην πολυθρόνα της, η προσοχή,
Σε περίπτωση που η Αρκαδική θηρία αυτοκρατορία δικό του:
Έτσι Αριάδνη, αριστερά από την ακτή,
Μήπως όλα μόνη της χαμένης Καταδικάζουμε την περιουσία της.
Ποιος δεν θα είχε τότε rail'd και talk'd δυνατά
(Ποια να αβοήθητου σεξ θα μπορούσε να επιτραπεί.)
Έχει μόνο έκανε Κατηγορούν μου με τα μάτια της,
Ποιανού μιλώντας δάκρυα ήθελε λέξεων προσφοράς.
0, ότι κάποια φιλεύσπλαχνος ανώτερη pow'r
Είχε χτυπήσει μένα κουτσός πριν το μοιραίο ώρα,
Και δεν μου suffer'd να τρυπήσει την καρδιά μου
Τόσο βαθιά, με τον καλύτερο και tend'rest μέρος?
Για να κάνετε μια κυρία που υποτάξουν τις δικές,
Η οποία δεν είναι στο πιο μοχθηροί ρωμαϊκή γνωστή.
«Twas Διομήδη, ο οποίος πρώτος μια θεά χτύπησε,
Ι από το χέρι του που curs'd παράδειγμα πήρε?
Αλλά ήταν πολύ λιγότερο από ό, τι την ποινική,
Ήμουν εραστής, ο εχθρός.
Παρελαύνουν σαν κατακτητής στο θρίαμβο τώρα,
Με στεφάνια δάφνης περιλαμβάνει φρύδια σας,
Και να καταστήσει με την πανίσχυρη θεούς όρκο σας:
Έτσι, όπως μπορείτε να περάσετε, ο «φοιτούν ατενίζοντας το πλήθος,
Με χειροκροτήματα τους μιλήσω θάρρος σας δυνατά:
Ας εμφανιστεί θλιβερή αιχμαλωσία σας στο μπροστινό μέρος,
Με συνεχή ροή μάγουλα, και με dishevell'd μαλλιά.
Τέτοιες χείλη form'd για kinder λόγια από αυτά,
Πληγές που προκαλούνται από εξαγριωμένο εκστάσεις εραστές ».
Αν και σαν χείμαρρος ήμουν βιαστικά,
Ένας σκλάβος στο πάθος που δεν μπορούσα να αποφεύγουν,
Θα ήθελα να έχουμε μόνο pierc'd προσφορά αυτί της
Με απειλητικές εκφράσεις, όπως παρθένες φοβούνται.
Ο φόβος έχει chill'd το ρεύμα του αίματός της,
Έχει χλωμό ως παριανό μάρμαρο άγαλμα στάθηκε?
Δάκρυα, η οποία αγωνία έκανε για λίγο τη συγκράτηση,
Gush'd εμπρός, και στα μάγουλά της η καταιγίδα έτρεξε.
Όπως όταν ο ήλιος κάνει με μια ισχυρή ακτίνα
Διαλύεται το παγετό, τρέχει σε ένα ρεύμα.
Οι θλιβερές αντικείμενα που μου έκανε εντύπωση νεκρούς,
Και τα δάκρυα του αίματος για να σβήσει αυτά τα δάκρυα μου ρίξει?
Τρεις φορές στα πόδια της η κατάκοιτος ικέτης έπεσε,
Και τρεις φορές το έκανε εκείνη την απώθηση της ποινικής.
Τι έπρεπε να κάνω δεν το θυμό σας να υποχωρήσουν,
Εξαργύρωση υπέρ σας, ή να αφαιρέσετε το μίσος σας;
Για εκδίκηση σου δεν μέσα ή μέθοδο ανταλλακτικά?
Η εκδίκηση, αλίμονο! Είναι εύκολο να το δίκαιη.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:31   Заявить о нарушении
Элегия VII: к любовнице, которую он избил. Генри Кромвеля.

Ну, если ye're друзей, и пусть эти руки быть связаны,
Которые могли бы с нечестивой ярости хозяйка раны:
Что еще сделал Ajax в ярости делать,
Когда все священное стадо выпас он убил?
Или he1 которые не пощадил ее, кто дал ему дыхание?
Так плохо, сын reveng'd смерть отца!
Тогда я сломал наиболее религиозные связи,
Оба моих родителей и божеств:
Я разорвал (0 heav'ns!) Ее мелко плетеные волосы,
Как мило, то глядел на disorder'd ярмарку.
Так Аталанта в ее карете обращается,
Где Аркадии звери ее империя самостоятельно:
Так Ариадны, оставили на берегу,
Означает ли все в одиночку потерял ее сожалеем недвижимости.
Кто бы тогда rail'd и talk'd вслух
(Который в беспомощном пола может быть разрешено).
Она только не укорять меня глаза,
Чья говоря слезы действительно хотели слов питания.
0, что некоторые милостив превосходит pow'r
Если бы меня поразило хромой до этого рокового часа,
И не было suffer'd меня проколоть сердце
Так глубоко, в самых лучших и tend'rest части;
Чтобы сделать даме, что подчинение себе,
Это не значит, подлым Roman известной.
То был Диомид, который ударил сначала богиня,
Я от его руки, что curs'd пример взял;
Но он был гораздо менее уголовное чем я,
Я был любовник, он враг.
Март, как завоеватель триумфом сейчас,
С лавровые венки, охватывающий свой лоб,
И оказывать могучих богов свой обет:
Так что, как вы проходите, тыс 'лечащего глядя толпу,
По их аплодисменты будем говорить свое мужество вслух:
Пусть ваш грустно плен впереди появится,
С потокового щеки, и dishevell'd волос.
Такие губы form'd для детских слов, чем эти,
Раны, сделанные яростных восторг влюбленных.
Хотя, как поток я поспешил на,
Рабом страсти, которые я не мог избегать,
Я мог бы только pierc'd нежную ухо
С угрожающей языке, такие как девы страх.
Страх того, chill'd ток её крови,
Она бледная, как мраморная статуя Паросский стоял;
Слезы, которые саспенс сделал для в то время как сдерживать,
Gush'd вперед, и по щекам побежали потоп.
Как и при солнце делает мощным пучком
Растворите мороз, он работает в потоке.
Плачевный объекты ударил меня мертвым,
И слезы крови, чтобы утолить эти слезы я пролил,
Трижды у ее ног ниц проситель упали,
И трижды сделал ей отпор преступнику.
Что бы я не ваш гнев стихать,
Активировать вашу пользу, или удалить свою ненависть?
Для вашего мести не средство или способ свободного;
Месть, увы! Легко ярмарке.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:34   Заявить о нарушении
Ελεγεία VIII: Ο κατάρες μια μαστροπός, για να πάει για να υπονομεύσει την ερωμένη του. Με Σερ Τσαρλς Sedley.

Υπάρχει ένας μαστροπός renown'd στους πολέμους της Αφροδίτης,
AUD φοβερή ακόμα με τους αξιότιμους ουλές?
Νιάτα της και την ομορφιά, την τέχνη και την προσφορά πονηριά,
Ένορκη εχθρό σε όλες τις βαθμίδες της αγνότητας.
Dypsas, ο οποίος δίδαξε πρώτη αγάπη-άρρωστο υπηρέτριες τον τρόπο
Για να εξαπατήσει τον γαμπρό για το γάμο-ημέρα,
Και τότε εκατό λεπτή κόλπα devis'd,
Οπότε ο am'rous κλοπή θα μπορούσε να disguis'd?
Βότανα και ξόρκια προσπαθεί τον ένοχο δύναμη,
Το δηλητήριο της φοράδας που πηγαίνει στο άλογο.
Διάσπαση του αέρα τα μεσάνυχτα μετά από ένα διακόπτη,
Μερικοί για μια μαστροπός, οι περισσότεροι την πάρει για μια μάγισσα.
Κάθε πρωί, βλέπει την παραπαίει στο κρεβάτι της,
Μητρική μπλε o'ercome της με μεθυσμένο κόκκινο:
Έτοιμοι γλώσσα άχρηστος της θέλει ένα χρήσιμο ψέμα,
Μαλακά λόγια κίνηση, ούτε γοητευτικό κολακεία.
Έτσι έχω την o'erheard να Λουκία μου μιλούν:
«Η καρδιά Νέοι του Damon θέλεις για πάντα σπάσει
Έχει καιρό έχει lov'd σου, και από εμένα στέλνει
Για να μάθετε διατάγματά σου κινήσεις, οι οποίες εξακολουθούν να παρακολουθεί?
Αν στο πάρκο εσύ go'st, τα παιχνίδια είναι άρρωστος?
Αν τα έργα, σκέφτεται ο αέρας θα σκοτώσει.
Τις προάλλες, gaz'd επάνω στο πρόσωπό σου,
Όπως θα αναπτυχθεί ένα άγαλμα του τόπου?
Και ποιος δεν έχει πράγματι; σαν ένα νέο αστέρι,
Ομορφιά όπως απεργίες σου αναρωτιούνται από μακριά.
Αλίμονο! μου φαίνεται εσύ τέχνη κακή dress'd στη νύχτα?
Αυτό το σημείο είναι πολύ φτωχοί? κολιέ σου δεν είναι σωστό?
Αυτό το φόρεμα ήταν από κάποια ειδικά botching γίνει,
Χαλάει το σχήμα σου? Αυτό Fucus είναι άρρωστος που.
Ακούστε με, και είναι τόσο ευτυχής όσο thou'rt δίκαιη:
Damon είναι πλούσιο, και ό, τι εσύ wanst, να διαθέσετε.
Όπως και το πρόσωπό σου του, όπως και οι σου μάτια του σκέφτηκε.
Αυτός δεν θα αγοράσει, θα μπορούσε ο ίδιος να αγοραστεί. "
Έκθεση Λουκία blush'd. «Είναι ένα σημάδι της χάριτος,
(Dypsas απάντησε) ότι το κόκκινο γίνεται το πρόσωπό σου.
Όλοι οι λάτρεις τώρα από αυτό που δίνουν ζυγίζονται,
Και αυτή είναι η καλύτερη belov'd που καλύτερα πληρώνεται?
Τα καμένα από τον ήλιο Λατίνων, στην παλιά εποχή Tatius »,
Μήπως σε έναν άνθρωπο, ίσως η αγάπη τους συγκρατήσει:
Η Αφροδίτη στους κανόνες της πόλη Αινεία »,
Και όλοι λατρεύουν θεότητα αλλά ανόητοι της.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:38   Заявить о нарушении
Εμπρός λοιπόν, εσείς δίκαιη, αγνοί μόνο να το αφήσουμε όπως ζωντανά
Καθώς κανένας δεν θα ζητήσει, και δεν ξέρουν πώς να δίνουν.
Η ζωή κλέβει μακριά, και την καλύτερη ώρα μας έχουν φύγει
ERE την πραγματική χρήση ή την αξία τους είναι γνωστή.
Πράγματα καιρό παραμεληθεί, των ίδιων των φθορά?
Τι θα το αντέξετε, ο χρόνος κάνει αγένεια θήραμά του.
Ομορφιά είναι καλύτερα preserv'd από την άσκηση,
Ούτε για το εν λόγω έργο μπορεί μία ή λίγες αρκούν.
Θέλεις να πλουτίζουν, εσύ πρέπει από πολλές παραλαβής:
Από ένα «twere σκληρά συνεχώς να γκανιότα.
Χωρίς νέα φορέματα και προπονητές, οι οποίοι μπορούν να ζήσουν;
Τι κάνει ο ποιητής σου, αλλά νέα στίχους δώσει;
Ένας ποιητής, το τελευταίο πράγμα ότι η Γη δεν αναπαράγονται,
Ποιανού το πνεύμα, για έξι πένες, κάθε μία μπορεί να διαβάσει.
Κρεμάστε τους φτωχούς εραστή, και η γενεαλογία του?
Η ακμάζουσα έμπορος, ή λίπος δικαστής, να μου δώσει.
Αγαπούν αληθινά κανένας, αλλά φαίνεται ότι στην αγάπη με όλους,
Και σε παλιούς φίλους στο νέο σου λάτρεις των σιδηροδρομικών.
Μερικές φορές αρνούνται, »twill όρεξη προμηθεύονται?
Οι αιχμηρές-σετ γεράκια θα σκύβω σε κάθε δέλεαρ.
Στη συνέχεια και πάλι δεκτά, μήπως μια συνήθεια να πάρει
Των Συνθηκών Διαβίωσης από σένα? Αλλά να είστε σίγουροι εσύ ας
Δεν άδειο εραστή? μουρμουρίζουν μερικές φορές,
Και στο πρώτο κακό, τον κατηγορείτε σου εγκλήματα.
Φαίνεται ζηλιάρης, όταν thou'st ήταν εαυτό σου φταίει?
«Διαγώνια σταματήσει το στόμα του, αν εσύ ο πρώτος διαμαρτύρονται.
Όλα τα έκανες να είναι έτοιμη να επιορκώ:
Για όρκους τους λάτρεις της «δίκαιης Αφροδίτη δεν έχει αυτί.
Ενώ το ψέμα είναι μαζί σου, ας κάποια γυναίκα φέρει
Μερικά ινδική πράγματα ή ξένες πολύτιμο πράγμα?
Ποια εσύ πρέπει να πω εσύ want'st, και αυτός πρέπει να αγοράσει,
Αν και για το έξι μηνών, ως εκ τούτου στη φυλακή πει ψέματα.
Η μητέρα σου, την αδελφή, αδελφός, και η νοσοκόμα σου,
Πρέπει να έχει ένα τράβηγμα καθένα στο πορτοφόλι εραστή σου.
Αφήστε τον από τους αντιπάλους δεν είναι ασφαλής,
Αυτή η ελπίδα κάποτε φύγει, η αγάπη δεν θα καιρό αντέξει?
Δείξτε του τα δώρα από τους εν λόγω ανταγωνιστές αποσταλεί,
Έτσι θα το αίτημά του σου γενναιοδωρία πρόληψη.
Πότε θα δώσει τίποτα περισσότερο, να του ζητήσω να δανείσουν:
Αν θέλει χρήματα, βρείτε ένα κλίμα αμοιβαίας εμπιστοσύνης φίλο.
Πάρτε απαγχονισμούς, ντουλάπια, και αναζητούν γυαλί,
Ή οποιοδήποτε πράγμα για το οποίο το λόγο του θα περάσει.
Εξάσκηση αυτών των κανόνων, thou'lt βρείτε το όφελος!
Έχασα ERE ομορφιά μου πήρα αυτό το πνεύμα ».
Έχω εκείνη τη λέξη step'd από πίσω από την πόρτα,
Και σπανίζουν τα νύχια μου από λεπτό μάγουλά της forbore.
Λίγες γκρίζες τρίχες της στην οργή vow'd να τραβήξει,
Και ώθηση μεθυσμένος μάτια της στο κρανίο της.
"Κακή στο κάτω μέρος ένα μπουντρούμι του may'st εσύ σαπίζει,
Πέθανε με ένα χτύπημα με το αγαπημένο κατσαρόλα σου?
Όχι κονιάκ, και την αιώνια δίψα, πολύ σου. "

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:40   Заявить о нарушении
Элегия VIII: Он проклинает публичного дома, для идет о разврату свою любовницу. По сэра Чарльза Седли.

Существует публичного дома renown'd в войнах Венеры,
Ауд ужасно еще почетными шрамами;
Ее молодость и красота, ремесла и поставка лукавства,
Присяжный врага для всех степеней целомудрия.
Dypsas, который первым научил влюбленный горничные путь
Для обмануть жениха на день свадьбы,
А потом сто тонкие приемы devis'd,
С чем am'rous кражи может быть disguis'd;
Из трав и заклинаний она пытается виновного силу,
Яд кобылы, которая идет на лошади.
Рассекая воздух полночь на переключатель,
Некоторые для публичного дома, большинство взять ее на ведьму.
Каждое утро видит ее лихорадит к постели,
Ее родной голубой o'ercome с пьяной красный:
Ее готовы язык никогда хочет полезную ложь,
Мягкие подвижные слова, ни очаровательный лести.
Таким образом, я o'erheard ее к себе Люсия говорить:
"Сердце молодого Дэймона будешь навсегда сломать
Он долго lov'd тебя, и меня он посылает
Чтобы узнать твои движения, которые он до сих пор посещает;
Если парке тыс go'st, пьесы плохо;
Если пьес, он думает, что воздух будет убивать.
На днях он gaz'd на лице твое,
Как он будет расти статую в месте;
И кто на самом деле нет? как новая звезда,
Красота, как забастовки твоих Интересно издалека.
Увы! мне кажется ты плохо dress'd вечером;
Эта точка слишком бедным; ожерелье твое неправо;
Это платье было некоторыми botching индивидуальные,
Это портит форму твоего; это фукус плохо положил.
Слушайте меня, и так счастлив, как thou'rt ярмарке:
Дэймон богат, и то, что ты wanst, может сэкономить.
Как твои лице, как твои глаза, как полагают.
Будет ли он не купить, он может сам купить ".
Ярмарка-Люсия blush'd. "Это знак благодати,
(Dypsas ответил), что красный становится твое лицо.
Все любители в настоящее время тем, что они дают взвешивают,
И она лучше belov'd, что лучше оплачивается;
В загорелые латиняне, в старом правления Tatius ',
Разве для одного человека, возможно, их любовь сдерживать:
Венера в ее правилах городских Энея,
И все ее обожаю, но божество дураков.
Иди, вы справедливым, целомудренная пусть только такие живой
Как никто не будет спрашивать, а не знаю, как дать.
Жизнь ускользает, и наши лучшие часы ушли
Эре истинное использование или стоит их быть известны.
Вещи долго пренебрегали, сами по себе распад;
То, что мы удержаться, время грубо делает его добычу.
Красота лучше preserv'd с помощью физических упражнений,
Также для этой задачи может одно или несколько достаточно.
Хочешь ли ты разбогатеешь, ты должен от многих дубля:
От одного "twere трудно постоянно разгребать.
Без новых платьев и тренеров, кто может жить?
Что твой поэт, но новые стихи дать?
Поэт, последнее, что земля делает размножаться,
Чья остроумие, для пенсов, любой может прочитать.
Повесьте плохой любовник, и его родословную;
Процветает купец, или судья жир, дать мне.
не любить по-настоящему нет, но, кажется, в любви со всеми,
И в старых друзей в твоей новой любителей железной дороге.
Иногда отрицать, 'саржа закупать аппетит;
Резкое-набор ястребы опускаться до любого приманки.
Затем предоставьте снова, чтобы он привычка получить
Из живущих с тобою; Но будьте уверены, отпустишь
Нет пусто любовника в; роптать иногда,
И на первый боль, упрекают его в преступлениях твоих.
Кажется ревнует, когда thou'st был сам виноват;
"Twill остановить его рот, если ты первый жаловаться.
Все ты сделал готов отречься:
Для клятвы влюбленных ярмарка Венера не имеет ухо.
Несмотря на то, ложь с тобою, пусть какая-то женщина принесет
Некоторые индийские вещи или иностранный драгоценная вещь;
Какой ты должен сказать тебе want'st, и он должен купить,
Хотя за него через шесть месяцев в тюрьме ему врать.
Твоя мать, сестра, брат, и сестра твоя,
Должен иметь тягу друг на кошелек твоего любовника.
Пусть ему соперники никогда не будет в безопасности,
Эта надежда когда-то ушла, любовь не долго будет терпеть;
Покажите ему подарки от тех соперников, отправленных,
Так должно его просьба головами твой предотвратить.
Когда он не даст ни больше, попросите его протянуть:
Если он хочет денег, найти доверительные друга.
Получить завесы, шкафы, и зеркало,
Или любая вещь, для которой его слово будет пройти.
Практикуйте эти правила, thou'lt найти выгоду!
Я потерял мою красоту прежде чем я получил эту остроумие ".
Я в этом слове step'd из-за двери,
И скудные мои ногти от ее тонких щеках воздержался.
Ее несколько седых волосков в ярости я vow'd тянуть,
И сунула пьяных глаз в черепе.
"Плохо в нижней подземелья may'st ты гнить,
Die ударом с твоей любимой горшок;
Нет коньяк, и вечная жажда, жребий твой. "

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:41   Заявить о нарушении
Ελεγεία ΙΧ: Του Έρωτα και του Πολέμου. Από τον Henry Cromwell.

Πίστεψέ με, του Αττικού μου, στην αγάπη είναι πολέμους?
Και Έρως έχει το στρατόπεδό του, καθώς και τον Άρη:
Η ηλικία που είναι κατάλληλα για πόλεμο ταιριάζει καλύτερα με την αγάπη,
Η παλιά τόσο άχρηστο αποδείξει,
Αναπήρους σε πόλεμο, και ανίκανη στην αγάπη.
Οι στρατιώτες που μια γενική απαιτεί,
Είναι όπως κυρίες θα σε επιθυμία κρεβάτι:
Ποιος όμως ένας στρατιώτης και ένας εραστής, μπορεί να
Φέρουν το βράδυ κρύο, σε show'rs χαλάζι και τη βροχή;
Ένας στους συνεχή ρολόι σταθμό του κρατά,
Ή στη γη σπασμένα κοιμάται κοιμάται?
Ο άλλος παίρνει ακόμα επαναλαμβάνεται γύρο του
Με σπίτι ερωμένη »- στη συνέχεια υποβάλλει στο έδαφος.
Στρατιώτες και εραστές, με μια προσεκτική μάτι,
Προσέξτε τις κινήσεις του εχθρού:
Ένας στους τοίχους κάνει την προσέγγισή του με τη μορφή,
Ωθεί την πολιορκία, και παίρνει την πόλη από τη θύελλα:
Η άλλη καθορίζει κοντά του για να φρούριο της Celia,
Πατάει το σημείο του, και κερδίζει το wish'd προς το λιμάνι.
Ως στρατιώτες, όταν βρίσκεται ασφαλώς η εχθρό
Στον ύπνο, και dissolv'd κρασί, το στρατόπεδο έκπληξη?
Έτσι, όταν η ζηλιάρα για να ξεκουραστούν αφαίρεση τους,
Και όλα είναι hush'd, - οι άλλες κλεψίματα να αγαπούν.
Στη συνέχεια, οι οποίοι πιστεύουν ότι η αγάπη είναι ένα αδρανές τακτοποίηση,
Να γνωρίζετε, ότι είναι η άσκηση του πνεύματος.
Στις φλόγες της αγάπης του έντονου Αχιλλέα καίει,
Και, κλείνετε τα χέρια, απουσιάζει Βρισηίδα θρηνεί:
Από τις αγκαλιές της Ανδρομάχης
Πήγε Hector arm'd για τον πόλεμο, και η νίκη.
Όπως ο Αγαμέμνονας είδε Κασσάνδρας περάσει
Με dishevell'd μαλλιά, και disorder'd φόρεμα,
Η «admir'd τις ομορφιές της προφήτισσα:
Ο θεός του πολέμου συνελήφθη στην πράξη ο «της αγάπης?
Μια ιστορία γνωρίζουν σε όλα τα παραπάνω δικαστηρίου.
Μόλις έκανα περνούν τις ώρες μου στην οκνηρία και την ευκολία,
Cool αποχρώσεις και κρεβάτια από πούπουλα θα μπορούσε μόνο να ευχαριστήσουν?
Όταν μία επιβλητική ομορφιά rais'd μυαλό μου,
Άφησα όλα τα μικρά ασήμαντο σκέψεις πίσω,
Και στην υπηρεσία της όλη μου την καρδιά resign'd:
Δεδομένου ότι, όπως μια ενεργή στρατιώτης, έχουν πέρασα
Ο χρόνος μου στην πλεκτάνη του πολέμου, στην σκηνή της ομορφιάς:
Και για τόσο γλυκιά ένα pay όλους τους κινδύνους υπέστη.
Βλέπετε, ο Αττικός μου, από ό, τι έχω αποδείξει,
Ποιος δεν θα ζουν σε αδράνεια, πρέπει να αγαπούν.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:44   Заявить о нарушении
Элегия IX: О любви и войне. Генри Кромвеля.

Поверьте мне, мой Аттикус, в любви это войны;
И Амур имеет свой лагерь, а также Марс:
Возраст, который приспособлен для военных лучших костюмах с любовью,
Старый в обоих непригодным доказать,
Немощных в войне, и бессильной любви.
Солдаты, которые вообще требует,
Есть, например, дамы бы в постели желание:
Кто, кроме солдат, и любовник, может
Имейте ночью холодно, в show'rs града и дождя?
Один в постоянном часы его станция держит,
Или на земле в разбитых снов дремлет;
Другой занимает его еще повторное раунд
По дома госпожи, - то приютит на земле.
Солдаты, и любители, с тщательного глаза,
Соблюдайте движения противника:
Один на стенах делает свой подход в форме,
Помещает осаду, и принимает город штурмом:
Другой кладет рядом с фортом Селии,
Прессы свою точку зрения, и получает wish'd-за порта.
Как солдат, когда враг надежно лежит
Во сне, и вина dissolv'd, лагеря удивлению;
Поэтому, когда ревнует к их отдалении отдыха,
И все hush'd, - другие перехватов, чтобы любить.
Затем, кто думает, что любовь это простоя нужным,
Знаете, что это упражнение остроумия.
В огне любви жестокой Ахиллес сжигает,
И, выход руки, отсутствуют Брисеис скорбит:
Из объятий Андромахой
Пошел Гектор arm'd к войне, и победе.
Как Агамемнон увидел Кассандру пройти
С волосами dishevell'd и disorder'd платье,
Н 'admir'd красоты пророчицы:
Бог войны был пойман в TH "акт любви;
История знаю, все выше суда.
После того, как я передать мои часы в праздности и легкостью,
Прохладный оттенки и кровати вниз может только радовать;
Когда командир красота rais'd мой ум,
Я оставил все маленькие пустяковые мысли позади,
И ее службы всего сердца resign'd:
Так, как активного солдата, я провел
Мое время в тенетах войны, в палатке красавицы:
И так сладкого оплаты все опасности подвергся.
Вы видите, моя Аттикус, по тому, что я могу доказать,
Кто бы не жить в праздности-должны любить.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:46   Заявить о нарушении
Ελεγεία XI: στο ΕΣΔΑ της προσευχόμενη να παραδώσει την επιστολή του προς την κυρία της. Από τον Henry Cromwell.

Αυχενικό, ο οποίος know'st τόσο καλά για να ρυθμίσετε την τρίχα,
Και όλες οι μόδες της μοντέρνος δίκαιη,
Όπως σου Woman No κυρία στην πόλη
Μπορεί να διαβιβάσει μια ίντριγκα, ή καρφίτσα ένα φόρεμα?
Δεν καμαριέρας από σένα μπορεί να καυχηθεί για μια γρηγορότερη μάτι,
Ούτε νωρίτερα έρχεται κατάσκοπος του ξινή συζύγου.
Εδώ, Αυχενικό, επωφεληθώ αυτής της billet-δούκα, και αρκούδα
Μαλακό επιθυμεί να τον απόντα δίκαιη ψυχή μου.
Αν μπορώ να υποθέσω, η καρδιά σου δεν είναι από πυριτόλιθο,
Ούτε είναι το λιγότερο φλέβα του σιδήρου in't εκεί?
Έχω κάτι σου φαίνεται και τρόπους δείτε
Πάνω από την αγένεια του χαμηλού βαθμού σου?
Μια πιο ήπια στροφή, με οίκτο περισσότερο την τάση,
Από ό, τι χυδαίο ψυχές, μια πιο αδιάφοροι μυαλό?
Εσύ feel'st, αν μπορώ να υποθέσω, ίση με φλόγα,
Και σου και λοιμός μου είναι η ίδια.
Αν το πώς να κάνω, ρωτά, δεν θέλεις να απαντήσει,
Για την αγαπητή νύχτα, και τις χαρές αγαπητέ βράδυ, θα πεθάνω.
Πες της το γράμμα θα σας εξηγήσει τα υπόλοιπα,
Και η ψυχή μου, και όλες οι ελπίδες του περιέχουν.
Αλλά ο χρόνος, ενώ μιλώ, μύγες: να είστε σίγουροι
Για να δώσει την billet σε ώρες αναψυχής:
Μην είναι ικανοποιημένοι με ατελή την άποψή της,
Αλλά την κάνει, όταν θα έχει, θα διαβάσετε.
Θα σου χρεώνουν, όπως η ίδια αναφέρει, παρατηρούν τα μάτια της,
Πιάσε, εάν δύνασαι, απαλή εμφάνιση και αναστενάζει της?
Δεδομένου ότι αυτά είναι σίγουρο ότι προμηνύει χαρά μου,
Έτσι frowns και low'rs κολακευτικά ελπίδες μου καταστρέψουν.
Προσευχήσου της, όταν έχει διαβάσει, να Συνθέτουν
Μια απάντηση, και μια μακρά εγγραφής επιστολή.
Μισώ μια billet, όπου αμέσως θα δείτε
Μια σελίδα όλα τα κενά, αλλά μια γραμμή ή δύο.
Ας της χωρίς περιθώριο γεμίζετε,
Και πλήθος από τον πυθμένα προς την κορυφή.
Αλλά γιατί θα πρέπει εγώ την όμορφη δάχτυλα των ελαστικών;
Αρκεί μια λέξη, καθώς και όλα όσα επιθυμείτε.
Αχ, Αυχενικό, αφήστε την να μου προσφέρετε να προέλθει μόνο?
Η σελίδα είναι μεγάλο, η οποία για τη συγκεκριμένη λέξη έχει δωματίου.
Η επιστολή της, σαν μια conqu'ror της, δεσμεύονται
Με όρμους, για να με κατακτήσεις πρέπει να crown'd.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:49   Заявить о нарушении
Элегия XI: Для Nape, молясь ей, чтобы доставить его письмо хозяйке. Генри Кромвеля.

Затылок, которые know'st так хорошо, чтобы установить волосы,
И все Моды модный ярмарке,
Как тебе женщина Нет женская в городе
Может направить интригу, или прикрепить платье;
Нет горничной, чем тебе может похвастаться быстрее глаза,
Также рано ближайшие шпиона кислый мужа.
Здесь Затылок, воспользоваться этой любовное письмо, и медведь
Мягкие пожелания моей души к отсутствующим ярмарке.
Если я могу догадаться, сердце твое не из кремня,
Не существует не менее вены железа In't;
Я что-то в твой выглядит и манеры см
Над грубости твоей низкой степени;
Мягче очередь, на жалость более наклонной,
Чем вульгарных душ, более самодовольным ум;
Ты feel'st, если я могу догадаться, равно пламя,
И твое и мое смута то же самое.
Если, как я, она просит, не ты отвечать,
Для дорогого ночь, и дорогие радости ночи, я умру.
Расскажите ей письмо будет объяснить остальные,
И делает мою душу, и все его надежды содержать.
Но время, в то время как я говорю, летит: быть уверены,
Чтобы дать заготовки в свободное час:
Не довольствуясь ее несовершенной зрения,
Но сделать ее, когда она его, прочитал его.
Я заклинаю тебя, как она читает, наблюдать глаза,
Поймать, если ты можешь, ее нежные взгляды и вздохи;
Поскольку эти уверен Предзнаменования моей радости,
Так хмурится и low'rs мои лестные надежды уничтожить.
Молитесь ее, когда она прочитала его, сочинять
Ответ, и долго послание записи.
Я ненавижу заготовки, где я сразу просмотреть
Страница все пусто, но линия или два.
Пусть ее без маржи заполнить ее,
И толпа его от основания до вершины.
Но почему я должен ее довольно пальцы шины?
Достаточно словом, и все, что я хочу.
Ах, Затылок, пусть она только повели мне придти;
Страница большая, что для этого слова есть место.
Ее письмо, как conqu'ror годов, должны быть связаны
С бухты, за это завоеваний должны быть crown'd.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:51   Заявить о нарушении
Ελεγεία XII: Ο κατάρες επιστολή του, επειδή δεν απαντήθηκε.

Αχ, κρίμα μου, τους φίλους μου! η σκληρή δίκαιη
Ούτε θα διαβάσει μόνο μου παράπονο, ούτε να ακούν.
Το billet-doux Της έστειλα αυτή return'd,
Και e'en να ΟΠΕ το γράμμα προσφορά scorn'd
Αρρωστος ήταν οι οιωνός, για την σκλάβος Έστειλα
Trip'd στο περβάζι και έξω από τις πόρτες πήγε.
Αν e'er σας σε μία δουλειά να πάει για μένα,
Πιο προσεκτικοί, sirrah! πώς θα σκοντάψει, να είναι?
Βήμα νηφαλιότητα και περίσκεψη μαζί?
Άχρηστος δεξιά είναι το τέλος, αν λάθος η αρχή του.
Sinee έτσι μάταια έλεός της εκλιπαρώ,
Θα άχρηστος σε δισκία εμπιστεύονται το πάθος μου περισσότερο?
Ούτε με κερί μου για το θάνατο σφραγίδα ένταλμα μου?
Χειρότερα από την περιφρόνηση της, τι βασανιστήρια μπορώ να αισθάνομαι;
Από χτένες της Cosica το κερί ήταν ta'en,
Η λανθάνουσα δηλητήριο ήταν όλεθρος του εραστή.
Μέλισσες εκεί από venom'd flow'rs μέλι τους πιπιλίζουν,
Και σίγουρα με κερί μου που δηλητηρίου κολλήσει.
Ευκαιρία για τη σφράγιση έκανε ατυχία χρώμα μου,
Και show'd μοίρα μου από το Teint vermilion.
Κατάρα για τα μέσα του ντροπή μου!
Μπορεί να βρίσκεστε σαπίζουν σε κάποιο βρώμικο μέρος?
Με καροτσάκια τρέχουν o'er μπορεί να bits να σχιστεί,
Και ατυχία εκδίκηση σου περιφρόνηση Corinna του!
Ο άνθρωπος που πρώτος την ομαλή επιφάνεια toil'd σας,
Η ξύλινη εργασία με τα χέρια ακάθαρτα defil'd?
Θα πρέπει να του ξύλου να γίνει Gibbets και τα ράφια,
Και τα ακατέργαστα εργαλεία όλων των εμπορικών murd'ring.
Νυχτερίδες roosted στα καταστήματά της καθώς αυξήθηκε,
Και αρπακτικά πουλιά για το καταφύγιο προς τα εκεί πέταξε:
Ο γύπας, και όλα τα είδη των rav'nous πτηνών,
Εκκολάπτονται Υπάρχουν μικρά τους, και εκεί το om'nous κουκουβάγια.
Πώς τρελός να χρησιμοποιήσετε αυτά τα δισκία πρέπει να είμαι;
Curst και της κακής μοιραίο, ως μητρική τους δέντρο!
Ήταν αυτά τα πράγματα ταιριάζουν μαλακό συναισθήματα να φέρει,
Και σε μια κυρία πείτε τη φροντίδα ενός εραστή;
Δικηγόροι, σε σας, μπορεί να είναι φρικτός ορολογία γράψει,
Με τον ήχο του αυτιού, με την έννοια, η ψυχή σε φυγή.
Καλά ίσως απλά σας οι κακοί γραπτά φέρουν
Όταν η πλούσια τσιγκούνη στερεί την ruin'd κληρονόμο.
Όταν σας purchas'd πρώτη, φοβήθηκα καθόλου λιγότερο,
Αριθμοί σας γίνονται ακόμα αμφιβολία μου επιτυχία:
Είθε να με σκουλήκια είναι παλιά devour'd ηλικία,
Και από όλους τους θνητούς και από εμένα abhor'd.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:53   Заявить о нарушении
Элегия XII: Он проклинает его письмо, потому что он не ответил.

Ах, жаль мне, друзья мои! жестоким ярмарка
не будет ни читать мои только жалобы, ни слышать.
Любовное письмо я послал ей, что она return'd,
И e'en в õpe тендер письмо scorn'd
Жестокое были предзнаменованием, для раба я послал
Trip'd на подоконник, как из дверей он пошел.
Если когда-либо вам по поручению идти на меня,
Более тщательный, любезный! как вы споткнуться, быть;
Шаг трезво и осторожно вдоль;
Никогда прямо в конце, если неправильно начало годов.
Sinee таким образом, в тщетной ее жалости умоляю,
Я никогда в таблетки доверять свою страсть больше;
Ни с моей воск для смерти мой ордер уплотнения;
Хуже, чем ее презрением, то, что пытки я могу чувствовать?
С гребней Cosica воск ta'en,
Скрытая яд отрава любовника.
Пчелы там из venom'd flow'rs их мед сосать,
И, конечно, на мой воска, который застрял яда.
Шанс на печать сделал мое несчастье краски,
И show'd мой гибель в ярко-красный Teint.
Проклятие на инструментах моей позором!
Может ты лежишь гниения в какой-то грязной месте;
По телеги работают o'er может вам бит порвалась,
И ваш несчастный месть презрением Коринна в!
Человек, который первым гладкой поверхности свой toil'd,
Деревянный работа с руками нечистыми defil'd;
Должны древесины производится виселицы и стойки,
И грубые инструменты всех murd'ring торговли.
Летучие мыши roosted в его ветвях, как он вырос,
И хищные птицы для жилья туда; пролетел:
Стервятник, и все виды птиц rav'nous,
Там люк их молодые, и там om'nous сову.
Как сумасшедший, чтобы использовать такие таблетки я должен быть?
Curst и плохо суждено, так как их материнского дерева!
Были ли эти вещи подходят мягкие настроения, чтобы иметь,
И леди сказать ухода возлюбленного?
Адвокаты, на вас, может ужасных жаргон написать,
С звук ухо, с чувством души в бегство.
Ну, возможно, ваш равнину злые письма несут
Где богатые скупой лишает ruin'd наследника.
Когда я впервые purchas'd тебя, я не боялся не меньше,
Ваши номера даже сделал меня сомневаться успеха:
Может вы червями быть в старости devour'd,
И всем смертным, как мною abhor'd.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:54   Заявить о нарушении
Ελεγεία XIII: το πρωί, για να μην προχωρήσει με γοργά βήματα. Με έναν άγνωστο χέρι.

Aurora, αυξάνεται από το κρεβάτι παλιά Tithon του,
Μήπως o'er ανατολικές ουρανούς τριαντάφυλλα της εξάπλωσης:
Μείνετε, περικαλλής αυγή, λίγο σου άρμα διαμονή,
Λίγο με καθυστέρηση τροχούς επιβραδύνουν την ημέρα.
Έτσι Μαΐου νεαρά πουλιά, όσο συχνά το ελατήριο
Ανανεώνει ο χρόνος, o'er στάχτες του Μέμνονα τραγουδούν.
Τώρα βρίσκομαι διπλωμένα στην αγκαλιά Corinna του,
Και όλα η ψυχή της είναι δική μου, και όλα τα γούρια της?
Τώρα είμαι σε ασθμαίνοντας κόρφο press'd της,
Και τώρα, αν ποτέ ο εραστής ήταν, είμαι bless'd.
Μέχρι στιγμής γλυκό ύπνο κάθεται βαριά στα μάτια μας,
Και warbling πουλιά φυλάξοι, ακόμη να αυξηθεί.
Μείνετε, περικαλλής το πρωί, για να αγαπούν άρρωστος υπηρέτριες
Και τους νέους, πόσο ευγνώμων είναι αυτά σκούρο αποχρώσεις!
Όλα μείνει, και δεν το κάνουν, από το κοκκίνισμα στα ανατολικά,
Με ξημερώνει δόξες σπάσει γαλήνια ανάπαυση μας.
Όταν το βράδυ μαύρο μανδύα κάνει αυτές δόξες κρύψει,
Ο πιλότος από τα αστέρια του πλοίου του μπορεί να καθοδηγήσει,
Και μέσα στη θάλασσα μια συγκεκριμένη πορεία συνεχίσει,
Όσο ασφαλές κι όταν έχει ήλιο κατά την άποψη.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:57   Заявить о нарушении
Τι ευχαρίστηση στο φως σου θα πρέπει να λάβει θνητούς;
Εσύ Νιώθεις το κουρασμένο ταξιδιώτη ξύπνιοι?
Αν και στο κάτω βαρύ κεφάλι του ξαπλώνει,
Μέχρι πρέπει να το σηκώσετε για το πρωί λάμπει.
Ο στρατιώτης σιδεράκια στα ξεδιάντροπη ασπίδα του,
Αποχωρήσεις ζεστή σκηνή του, και του ταιριάζει για το πεδίο:
Η lab'ring πίσω σβάρνα του παίρνει, και τώρα
Ο χωρικός Στεφάνες βόδια του στο άροτρο:
Το αγόρι μισό wak'd, και να τρίβει ακόμη τα μάτια του,
Είναι απρόθυμοι όσο να πάει στο σχολείο, ή να αυξηθεί?
Ενώ o'er έργο του κάνει νεύμα ατελής,
Φοβάται το ferula, που φοβάται τη ράβδο.
Ο γαμπρός, αρχής γενομένης από την αγκαλιά της νύφης του,
Τρέχει με τον δικηγόρο του να συμβουλευθούν την περίπτωση του?
Μια λέξη διαμαρτυρήθηκε στην πράξη προίκα,
Και τι να αποθηκεύσετε το τμήμα πρέπει να έχει επικαλεστεί;
Τώρα πεινασμένοι serjeants σταματήσουν δελεαστικό ευκολία τους,
Για να στοιχειώνουν τις πολυσύχναστες δικαστήρια και να πάρει αμοιβές.
Σου άνοδος φέρνει εργασίας στο γυναικείο συγκρότημα,
Και βάζει τον άξονα στο χέρι του γεροντοκόρη του:
Φως είναι αυτές κοπιάζει, και λίγα είναι ο πόνος
Για να αυξηθεί στην εργασία, και να ξεκουραστείτε το βράδυ και πάλι?
Αλλά ποιος ήξερε ότι e'er χαρές μεταφορά της αγάπης,
Θα μπορούσε από τα χέρια της νεολαίας και την ομορφιά αυξηθεί;
Συχνά έχω wish'd εκείνο το βράδυ θα κρατήσει το έδαφος της,
Και όλα τα αστέρια της να είναι σου Rising βρέθηκε?
Συχνά έχω wish'd τους ανέμους θα σταματήσει δρόμο σου,
Διώξτε το αυτοκίνητο σου, ή τα σύννεφα να περιλαμβάνει την ημέρα.
Dost χιλ φθόνο επιτίθεμαι σε κάθε τεμπέλης άλογο,
Και γυρίζω άρμα σου με ασυνήθης ταχύτητα;
Μαύρη ήταν ο γιος σου, και express'd απόχρωση του για
Οι ζοφερές πάθη του breats του γονέα?
Ο ίδιος, που γεννήθηκε από Κέφαλος, ravish'd άρχοντας του,
Είναι ένα γνωστό απόδειξη adult'rous φωτιά σου.
Εσύ, από το χρώμα του, wouldst κρύβουν το έγκλημα σου?
Αχ, ότι για να Tithon εγώ η ιστορία θα μπορούσε να πει!
Αναζήτηση όλα τα αρχεία του lechers Ουρανού γύρο,
Μια fouler ιστορία δεν μπορεί να βρεθεί εκεί.
Στην Κέφαλο «αγκαλιάζει όταν βάζετε,
Και συχνά από κλοπή renew'd απρόκλητη παιχνίδι σας?
Όταν η ανικανότητα Tithon σάς κάνει τον αθλητισμό σας,
Δεν νομίζετε ότι οι χαρούμενες στιγμές μικρή;
Lock'd στην αγκαλιά του κάνατε στις μεταφορές βρίσκονται,
Αχ! θα σας όχι, όπως εγώ, να Φοίβος κραυγή,
"Σταματήστε, σταματήστε την ταχεία πορεία σου; Είμαι να κατηγορήσει
Αυτό Tithon του παλιού, και δεν μπορεί να αισθανθεί φλόγα σου;
Δείτε πώς το φεγγάρι δεν Ενδυμίωνα την κρατήσει
Στη νύχτα conceal'd, και drown'd σε δροσερή ύπνο.
Όπως ωραία που είναι το φεγγάρι, ως δίκαιες και εσύ,
Ποιος ελεύθερα, όπου αγαπά, χάρες της δεν παραχωρήσει.
Jove, όταν rob'd Αμφιτρύων της χαράς του,
Μήπως δύο νύχτες ολόκληρες σε am'rous κλοπές απασχολούν?
Αγνωστο πότε στην αγκαλιά του Αλκμήνη ήταν ξαπλωμένος,
Η νύχτα που διπλασιάζει και αναστέλλει την ημέρα. "
Το πρωί άκουσα κιγκλίδωμα μου, και για την ντροπή
Blush'd ότι με τη δύναμη που πρέπει να διαταράσσουν φλόγα μου?
Φωτεινό Φοίβος σπεύδουν πίσω, το ένδοξο ημέρες
Οδήγησε τα αγαπητέ αποχρώσεις, που έκρυψε τις χαρές μας, μακριά.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:58   Заявить о нарушении
Τι ευχαρίστηση στο φως σου θα πρέπει να λάβει θνητούς;
Εσύ Νιώθεις το κουρασμένο ταξιδιώτη ξύπνιοι?
Αν και στο κάτω βαρύ κεφάλι του ξαπλώνει,
Μέχρι πρέπει να το σηκώσετε για το πρωί λάμπει.
Ο στρατιώτης σιδεράκια στα ξεδιάντροπη ασπίδα του,
Αποχωρήσεις ζεστή σκηνή του, και του ταιριάζει για το πεδίο:
Η lab'ring πίσω σβάρνα του παίρνει, και τώρα
Ο χωρικός Στεφάνες βόδια του στο άροτρο:
Το αγόρι μισό wak'd, και να τρίβει ακόμη τα μάτια του,
Είναι απρόθυμοι όσο να πάει στο σχολείο, ή να αυξηθεί?
Ενώ o'er έργο του κάνει νεύμα ατελής,
Φοβάται το ferula, που φοβάται τη ράβδο.
Ο γαμπρός, αρχής γενομένης από την αγκαλιά της νύφης του,
Τρέχει με τον δικηγόρο του να συμβουλευθούν την περίπτωση του?
Μια λέξη διαμαρτυρήθηκε στην πράξη προίκα,
Και τι να αποθηκεύσετε το τμήμα πρέπει να έχει επικαλεστεί;
Τώρα πεινασμένοι serjeants σταματήσουν δελεαστικό ευκολία τους,
Για να στοιχειώνουν τις πολυσύχναστες δικαστήρια και να πάρει αμοιβές.
Σου άνοδος φέρνει εργασίας στο γυναικείο συγκρότημα,
Και βάζει τον άξονα στο χέρι του γεροντοκόρη του:
Φως είναι αυτές κοπιάζει, και λίγα είναι ο πόνος
Για να αυξηθεί στην εργασία, και να ξεκουραστείτε το βράδυ και πάλι?
Αλλά ποιος ήξερε ότι e'er χαρές μεταφορά της αγάπης,
Θα μπορούσε από τα χέρια της νεολαίας και την ομορφιά αυξηθεί;
Συχνά έχω wish'd εκείνο το βράδυ θα κρατήσει το έδαφος της,
Και όλα τα αστέρια της να είναι σου Rising βρέθηκε?
Συχνά έχω wish'd τους ανέμους θα σταματήσει δρόμο σου,
Διώξτε το αυτοκίνητο σου, ή τα σύννεφα να περιλαμβάνει την ημέρα.
Dost χιλ φθόνο επιτίθεμαι σε κάθε τεμπέλης άλογο,
Και γυρίζω άρμα σου με ασυνήθης ταχύτητα;
Μαύρη ήταν ο γιος σου, και express'd απόχρωση του για
Οι ζοφερές πάθη του breats του γονέα?
Ο ίδιος, που γεννήθηκε από Κέφαλος, ravish'd άρχοντας του,
Είναι ένα γνωστό απόδειξη adult'rous φωτιά σου.
Εσύ, από το χρώμα του, wouldst κρύβουν το έγκλημα σου?
Αχ, ότι για να Tithon εγώ η ιστορία θα μπορούσε να πει!
Αναζήτηση όλα τα αρχεία του lechers Ουρανού γύρο,
Μια fouler ιστορία δεν μπορεί να βρεθεί εκεί.
Στην Κέφαλο «αγκαλιάζει όταν βάζετε,
Και συχνά από κλοπή renew'd απρόκλητη παιχνίδι σας?
Όταν η ανικανότητα Tithon σάς κάνει τον αθλητισμό σας,
Δεν νομίζετε ότι οι χαρούμενες στιγμές μικρή;
Lock'd στην αγκαλιά του κάνατε στις μεταφορές βρίσκονται,
Αχ! θα σας όχι, όπως εγώ, να Φοίβος κραυγή,
"Σταματήστε, σταματήστε την ταχεία πορεία σου; Είμαι να κατηγορήσει
Αυτό Tithon του παλιού, και δεν μπορεί να αισθανθεί φλόγα σου;
Δείτε πώς το φεγγάρι δεν Ενδυμίωνα την κρατήσει
Στη νύχτα conceal'd, και drown'd σε δροσερή ύπνο.
Όπως ωραία που είναι το φεγγάρι, ως δίκαιες και εσύ,
Ποιος ελεύθερα, όπου αγαπά, χάρες της δεν παραχωρήσει.
Jove, όταν rob'd Αμφιτρύων της χαράς του,
Μήπως δύο νύχτες ολόκληρες σε am'rous κλοπές απασχολούν?
Αγνωστο πότε στην αγκαλιά του Αλκμήνη ήταν ξαπλωμένος,
Η νύχτα που διπλασιάζει και αναστέλλει την ημέρα. "
Το πρωί άκουσα κιγκλίδωμα μου, και για την ντροπή
Blush'd ότι με τη δύναμη που πρέπει να διαταράσσουν φλόγα μου?
Φωτεινό Φοίβος σπεύδουν πίσω, το ένδοξο ημέρες
Οδήγησε τα αγαπητέ αποχρώσεις, που έκρυψε τις χαρές μας, μακριά.

Принцесса Офелия   06.08.2015 00:59   Заявить о нарушении
Τι ευχαρίστηση στο φως σου θα πρέπει να λάβει θνητούς;
Εσύ Νιώθεις το κουρασμένο ταξιδιώτη ξύπνιοι?
Αν και στο κάτω βαρύ κεφάλι του ξαπλώνει,
Μέχρι πρέπει να το σηκώσετε για το πρωί λάμπει.
Ο στρατιώτης σιδεράκια στα ξεδιάντροπη ασπίδα του,
Αποχωρήσεις ζεστή σκηνή του, και του ταιριάζει για το πεδίο:
Η lab'ring πίσω σβάρνα του παίρνει, και τώρα
Ο χωρικός Στεφάνες βόδια του στο άροτρο:
Το αγόρι μισό wak'd, και να τρίβει ακόμη τα μάτια του,
Είναι απρόθυμοι όσο να πάει στο σχολείο, ή να αυξηθεί?
Ενώ o'er έργο του κάνει νεύμα ατελής,
Φοβάται το ferula, που φοβάται τη ράβδο.
Ο γαμπρός, αρχής γενομένης από την αγκαλιά της νύφης του,
Τρέχει με τον δικηγόρο του να συμβουλευθούν την περίπτωση του?
Μια λέξη διαμαρτυρήθηκε στην πράξη προίκα,
Και τι να αποθηκεύσετε το τμήμα πρέπει να έχει επικαλεστεί;
Τώρα πεινασμένοι serjeants σταματήσουν δελεαστικό ευκολία τους,
Για να στοιχειώνουν τις πολυσύχναστες δικαστήρια και να πάρει αμοιβές.
Σου άνοδος φέρνει εργασίας στο γυναικείο συγκρότημα,
Και βάζει τον άξονα στο χέρι του γεροντοκόρη του:
Φως είναι αυτές κοπιάζει, και λίγα είναι ο πόνος
Για να αυξηθεί στην εργασία, και να ξεκουραστείτε το βράδυ και πάλι?
Αλλά ποιος ήξερε ότι e'er χαρές μεταφορά της αγάπης,
Θα μπορούσε από τα χέρια της νεολαίας και την ομορφιά αυξηθεί;
Συχνά έχω wish'd εκείνο το βράδυ θα κρατήσει το έδαφος της,
Και όλα τα αστέρια της να είναι σου Rising βρέθηκε?
Συχνά έχω wish'd τους ανέμους θα σταματήσει δρόμο σου,
Διώξτε το αυτοκίνητο σου, ή τα σύννεφα να περιλαμβάνει την ημέρα.
Dost χιλ φθόνο επιτίθεμαι σε κάθε τεμπέλης άλογο,
Και γυρίζω άρμα σου με ασυνήθης ταχύτητα;
Μαύρη ήταν ο γιος σου, και express'd απόχρωση του για
Οι ζοφερές πάθη του breats του γονέα?
Ο ίδιος, που γεννήθηκε από Κέφαλος, ravish'd άρχοντας του,
Είναι ένα γνωστό απόδειξη adult'rous φωτιά σου.
Εσύ, από το χρώμα του, wouldst κρύβουν το έγκλημα σου?
Αχ, ότι για να Tithon εγώ η ιστορία θα μπορούσε να πει!
Αναζήτηση όλα τα αρχεία του lechers Ουρανού γύρο,
Μια fouler ιστορία δεν μπορεί να βρεθεί εκεί.
Στην Κέφαλο «αγκαλιάζει όταν βάζετε,
Και συχνά από κλοπή renew'd απρόκλητη παιχνίδι σας?
Όταν η ανικανότητα Tithon σάς κάνει τον αθλητισμό σας,
Δεν νομίζετε ότι οι χαρούμενες στιγμές μικρή;
Lock'd στην αγκαλιά του κάνατε στις μεταφορές βρίσκονται,
Αχ! θα σας όχι, όπως εγώ, να Φοίβος κραυγή,
"Σταματήστε, σταματήστε την ταχεία πορεία σου; Είμαι να κατηγορήσει
Αυτό Tithon του παλιού, και δεν μπορεί να αισθανθεί φλόγα σου;
Δείτε πώς το φεγγάρι δεν Ενδυμίωνα την κρατήσει
Στη νύχτα conceal'd, και drown'd σε δροσερή ύπνο.
Όπως ωραία που είναι το φεγγάρι, ως δίκαιες και εσύ,
Ποιος ελεύθερα, όπου αγαπά, χάρες της δεν παραχωρήσει.
Jove, όταν rob'd Αμφιτρύων της χαράς του,
Μήπως δύο νύχτες ολόκληρες σε am'rous κλοπές απασχολούν?
Αγνωστο πότε στην αγκαλιά του Αλκμήνη ήταν ξαπλωμένος,
Η νύχτα που διπλασιάζει και αναστέλλει την ημέρα. "
Το πρωί άκουσα κιγκλίδωμα μου, και για την ντροπή
Blush'd ότι με τη δύναμη που πρέπει να διαταράσσουν φλόγα μου?
Φωτεινό Φοίβος σπεύδουν πίσω, το ένδοξο ημέρες
Οδήγησε τα αγαπητέ αποχρώσεις, που έκρυψε τις χαρές μας, μακριά.

Принцесса Офелия   06.08.2015 01:01   Заявить о нарушении
Элегия XIII: к утру, не торопиться. По неизвестной стороны.

Аврора, поднявшись с постели старого Tithon, в
Ли o'er восточных небес ее розы распространяются:
Пребывание, прекрасный утро, некоторое время твой колесница пребывание,
Некоторое время с отстающими колес тормозят день.
Так май Молодые птицы, так часто, как весной
Возобновляет году o'er пепел Мемнона поют.
Теперь я лежу сложить оружие Коринна, в
И от всей души ее моя, и все ее прелести;
Теперь я ее задыхаясь закадычного press'd,
А теперь, если когда-либо любовник, я bless'd.
Пока сладкий сон сидит тяжело на наших глазах,
И трели птиц дай, а еще расти.
Остановитесь, прекрасный утром, ибо влюбленный горничные
И юноши, как благодарны эти смуглые оттенки!
Все остаться, и не от краснея восток,
С заре славы разорвать нашу ароматную остальное.
Когда ночью черный плащ делает эти слава скрывать,
Пилот по звездам его корабль может направлять,
А в середине моря уверен Конечно преследовать,
Как безопасно, как, когда он имеет солнце в поле зрения.
Какое удовольствие в свету твоему должен смертные взять?
Ты творишь усталого путника проснулся;
Хотя в его вниз тяжелая голова возлежит,
До он должен поднять его на утро сияет.
Солдат подтяжки на его наглую щита,
Завершает свою теплую палатку, и подходит для его области:
Lab'ring задняя его борона занимает, и в настоящее время
Крестьянин хомуты волов в плуг:
Мальчик половины wak'd, и потирая все еще глаза,
Является Loth так, чтобы ходить в школу, или подняться;
В то время как o'er своей задачей он делает поклон несовершенный,
Он боится Ferula, он боится стержня.
Жених, начиная с объятий невесты,
Работает со своим адвокатом проконсультироваться свое дело;
Слово желая в приданое деле,
И то, что для сохранения часть должна умолять он?
Теперь голодные служители бросить их заманчивый легкость,
Преследовать переполненные суды и забрать сборов.
Рост твой труд приносит женскому группы,
И ставит шпинделя в руки старой девы:
Свет эти труды, и мало боль
Чтобы подняться к работе, и отдых на ночь снова;
Но кто знал, что когда-либо транспортировани радости любви,
Может из рук молодости и красоты расти?
Прощающий я wish'd, что ночь будет держать ее земли,
И все ее звезды быть твоим восстание нашел;
Прощающий я wish'd ветры остановится твой путь,
Отразить твое автомобиль, или облака привлекать день.
Разве ты с завистью наброситься каждый ленивый конь,
И кружатся колесницу твою с непривычной скорости?
Блэк был сын твой, и в express'd его Хюэ
Мрачные страсти breats его родителей;
Он родился в Цефал, его ravish'd сир,
Это известно доказательство твоей adult'rous огня.
Ты, по его цвету, Хочешь ли твоего преступления скрадывают;
Ах, что Tithon I сказка мог сказать!
Поиск все рекорды развратников Небес круглые,
Протухшее история не может быть найден там.
В Цефал "охватывает, когда ты лежишь,
И часто кражи renew'd свой бессмысленное игру;
При импотенции Tithon в вы сделали свой спорт,
Разве вы не думаете, что радостные моменты короткий?
Lock'd в руках сделал вам транспорты лгать,
Ах! вы бы не, как мне, Феб крик,
"Стоп, стоп твой быстрый курс? Я виноват
Это Tithon старый, и не может чувствовать себя пламя твое?
Посмотрите, как луна делает ее Эндимион держать
В ночь conceal'd, drown'd, и на росистой сна,
Как прекрасный это луна, как справедливое, как ты,
Кто свободно, где она любит, ее благосклонности же отдавать.
Юпитер, когда он rob'd Амфитрион его радости,
Разве целых два ночи в am'rous краж используют;
Неизвестно, когда в руках Alcmena, он лежал,
Ночью он удваивает и приостанавливает день ".
Утром услышал мою перила и стыда
Blush'd, что с помощью силы, она должна беспокоить мое пламя;
Яркий Феб спешат вперед, славный день
Ездил на дорогие оттенков, которые прятались наши радости, прочь.

Принцесса Офелия   06.08.2015 01:03   Заявить о нарушении
Ελεγεία XIV: Αυτός ανέσεις ερωμένη του για την απώλεια των μαλλιών της με τα μέσα που πήρε για να το ωραιοποιήσουν. Με έναν άγνωστο χέρι.

Θα us'd να σας προειδοποιήσω, όχι με τόση φροντίδα,
Και αποβλήτων της αλοιφής, για να στολίζουν τα μαλλιά σας:
Η προειδοποίηση τώρα είναι άχρηστο, δεν έχουν καμία,
Και με τα μαλλιά σας, ότι το πρόβλημα είναι πολύ έχει φύγει.
Πού είναι τα μεταξωτά κοτσίδες, οι οποίες adown
Οι ώμοι σας κρεμαστεί; Ένα web ποτέ περιστράφηκε
Έτσι πρόστιμο, αλλά, αχ! Οι εν λόγω ροή μπούκλες φύγει.
Αχ θανατηφόρα τέχνη! αχ θανατηφόρα φροντίδας, και τους πόνους!
Αυτό μου robb'd από το αγαπημένο των αλυσίδων μου.
Ούτε μια μαύρη, ούτε μια χρυσή απόχρωση
Ήταν, αλλά από μια χρωστική ουσία μεταξύ των δύο.
Πώς θα μπορούσε να σας βλάψει, ή δηλητήριο με άρωμα,
Αυτές οι μπούκλες που ήταν τόσο εύκολο να χτένα;
Ότι σε κανένα πόνους σας expos'd, όταν ορίζετε
Λάμπει κοτσίδες τους για τους νέους καρδιές καθαρή;
Αυτό άχρηστος σας provok'd με τα κορίτσια σας στον πόλεμο,
Για σας πληγώνει με μπλεχτούν τα μαλλιά σας;
Μπορείτε άχρηστος ήταν urg'd σε κάποιο άσεμνο συμπλοκή,
Ούτε σε μια μανία snatch'd τη χτένα μακριά.
Τα δόντια άχρηστος σας touch'd και συνεχή φροντίδα της,
Χωρίς άρρωστος τέχνες, θα preserv'd τα μαλλιά σας.
Πίσω από την καρέκλα σου συχνά έχουν δει περίπτερο της,
Και χτένα και διπλώστε το σώμα με ένα απαλό χέρι:
Συχνά έχω δει στο παιχνίδι τους ώμους σας
Uncomb'd, όπως σε μοβ κρεβάτι σας έχετε θέσει.
Απλοϊκή κοτσίδες σας με περισσότερες γοητεύει φαίνεται,
Από ό, τι όταν adorn'd με όλο το κόστος και τη φροντίδα σας.
Όταν στο γρασίδι οι Θρακικές νύμφες ξαπλώσει,
Του Βάκχου πλήρη, και κουρασμένος από το κρασί τους,
Λιγότερο υπέροχο είναι κλειδαριές τους, από τη δική σας, μείον την εύλογη
Οι μπούκλες των μαλακών dishevell'd τα μαλλιά τους:
Μαλακότερο ήταν δικό σου, σαν χνουδωτές κάτω αισθάνθηκε,
Και για να το δάχτυλο είχε ως ελεύθερα δώσει,
Πώς κι εσύ θα τα βασανιστήρια, οι μπούκλες να γυρίσει,
Τώρα με καυτό σίδερο σε τουαλέτα σου κάψει;
Αυτό το ράφι, με ποιο υπακοή το έκανε φέρουν;
"Αχ ανταλλακτικά," φώναξα, "κοτσίδες ασθενή σου ανταλλακτικά!
Για να τους βλάψει είναι αμαρτία: αυτό είναι περιττό κόπο
Αντέξετε, και δεν το κάνουν, ό, τι κοσμεί σου, να χαλάσει.
«Tis πλέον πολύ αργά για να δώσει εργασίας σας o'er,
Αυτές οι tortur'd μπούκλες είναι, αλίμονο! ΟΧΙ πια.
Αχ, να σταματήσει τη σκληρή σκέψης, και παύουν να περάσει
Τέτοια ενοχλητική λεπτά στους πιστούς ποτήρι σας!
Μάταια εσύ seek'st μεταξένια κλειδαριές σου να βρεθεί?
Εξαφανίστε την αγαπητή ανάμνηση από το μυαλό σου.
Δεν ζιζάνια τους destroy'd με pois'nous χυμό τους,
Ούτε Δύνασαι μαγικό γοητεύει μάγισσες »κατηγορούν,
Ούτε οργή αντιπάλου, ούτε τρομερή γοητεία φταίξιμο,
Ούτε ανατινάξεις γλώσσα φθόνο του, ούτε φλόγα πυρετό του.
Το κακό με τα δικά σου χέρια ήταν δίκαιη σφυρήλατο?
Ούτε Νιώθεις εσύ υποφέρουν για ένα άλλο φταίει.
Πόσο συχνά θα σου πρόσταξε, αλλά μάταια, beware
Η ουσία venom'd, που destroy'd τα μαλλιά σου;
Τώρα με το νέο τέχνες θελεις σου υπερηφάνεια διασκεδάζουν,
Και μπούκλες, της γερμανικής αιχμαλώτους borrow'd, χρησιμοποιήστε.
Drusus στη Ρώμη vanquish'd έθνος τους στέλνει
Και η εύλογη σκλάβος σε σένα κοτσίδες της δανείζει.
Με αλλοδαπός κλειδαριές θέλεις κεφάλι σου κοσμούν,
Και κατακτήσεις gain'd από ξένες καλλονές περιφρονούν.
Πώς θέλεις ρουζ, με άλλες χάρες για να ευχαριστήσουν,
Και κλαίνε, «Πώς δικαιότερη ήταν κλειδαριές μου από αυτά!"
Με heav'ns, στην καρδιά παίρνει ντροπή το κεφάλι της,
Κλαίει, και καλύπτει με τα χέρια της το πρόσωπό της.
Κλαίει, όπως στην αγκαλιά της κλειδαριές της που βλέπει?
Ποια γυναίκα δεν θα κλαίω, όπως κλειδαριές για να χάσετε!
Αχ, αυτό εξακολουθεί να έκαναν για τις ταμειακές τους ώμους της,
Αχ, ότι τώρα, όπου κάποτε καλλιεργούσαν, δεν αυξάνονται!
Πάρτε θάρρος, δίκαιη Corinna, ποτέ δεν φοβούνται,
Θελεις όχι πολύ καιρό αυτά τα borrow'd κοτσίδες φορούν:
Ο χρόνος για την ομορφιά σας πρέπει αυτή η επισκευή ζημιών
Και πρέπει και πάλι γοητεία με μητρική τα μαλλιά.

Принцесса Офелия   06.08.2015 01:06   Заявить о нарушении
, Элегия XIV: Он утешает свою любовницу за потерю ее волосы средства она приняла, чтобы украсить его. По неизвестной стороны.

Я us'd, чтобы предупредить вас, не с таким большим вниманием,
И трата мази, чтобы украсить волосы:
Это предупреждение сейчас бесполезно, у вас нет,
И с волосами, что беда тоже ушел.
Где шелковые косы, которые adown
Ваши плечи повесили? Веб-никогда не развернулся
Так прекрасно, но, ах! эти плавные завитки ушли.
Ах роковую искусство! ах роковой уход, и боли!
Это robb'd мне дороже моих цепей.
Ни черной, ни золотой оттенок
Они были, но красителя между ними.
Как вы могли бы повредить или яд с духами,
Эти завитки, которые были так легко гребень?
Это ни к боли expos'd вас, когда вы установите
Их блестящие локоны для юных сердцах чистые?
Это никогда provok'd вам с вашими горничных до войны,
Для больно вам с вашей запутанного волос?
Вы никогда были urg'd в какой-то неприличной драки,
Также в ярости snatch'd гребень прочь.
Зубы никогда touch'd вас, и ее постоянная забота,
Без вредных искусства, было бы preserv'd волосы.
За кресле я часто видел ее стенд,
И расчесывать и завить его с нежным стороны:
Прощающий я видел его на ваши плечи играть
Uncomb'd, а на фиолетовом кровати ты лежишь.
Ваши локоны бесхитростные с более прелести появляются,
Чем, когда adorn'd всею стоимости и уходу.
Когда на траве фракийских нимф возлежать,
Вакха полном объеме, и устал от их вина,
Меньше прекрасный являются их замки, чем ваша, менее справедливо
В локоны их мягкой dishevell'd волос:
Мягче был Твоя, как ворсистой вниз он чувствовал,
И пальцем так же свободно, получая,
Как же ты мучаешь его, кудри, чтобы включить,
Теперь каленым железом на твоей туалетом сжечь?
Это стойка, с тем, что сделал это послушание несут?
"Ах жалеть", воскликнул я, "твои локоны пациентов избавить!
Для их больно это грех: это само труд
Удерживаюсь, и не то, что украшает тебя, испортить.
'Это уже слишком поздно, чтобы дать свой труд o'er,
Эти tortur'd локоны, увы! не более.
Ах, прекратить жестокое мысль, и прекратить передавать
Такие надоедливые минут при вашего верного стекла!
Напрасно ты seek'st твои шелковые замки, чтобы найти;
Блокировка дорогого память от твоего ума.
Нет сорняки не destroy'd им с их pois'nous сока,
Также ты можешь магические амулеты ведьм обвиняют,
Также ярость соперника, ни тяжелая чары вина,
Также взрывных язык зависти, ни пламени Fever в.
Шалости по твоим собственным справедливой руки совершался;
Также же ты страдать за чужой вине.
Как часто я велел тебе, но тщетно, будьте осторожны
Venom'd сущность, что destroy'd волосы твое?
Теперь с новым искусством ты будешь твой гордость развлекать,
И кудри, немецких пленных borrow'd, использовать.
Друз в Рим их vanquish'd нация посылает
И справедливо рабом тебе ее локоны предоставляет.
С чужеродных замков изволишь твоя голова украшают,
И завоевания gain'd иностранных красавиц презирать.
Как ты будешь краснеть, с другими прелестями в угоду,
И плакать, "Как справедливее были мои замки, чем эти!"
По heav'ns, к сердцу она принимает позор ее голова,
Она плачет, и охватывает с руками ее лицо.
Она плачет, а на коленях ее замками она рассматривает;
Какая женщина не плакать, такие замки потерять!
Ах, что они по-прежнему делал на ее плечи потока,
Ах, что они сейчас, где когда-то они выросли, так расти!
Мужайтесь, справедливо Коринна, не бойтесь,
Ты не будешь долго эти borrow'd косы носить:
Время для Вашей красоты будет это ремонт потеря
И вы снова должны шарм с родной волос.

Принцесса Офелия   06.08.2015 01:09   Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.