Я iшла да цябе
Праз пакуты і боль,
Бараніла сябе ад нясцерпных грахоў…
Я ішла да цябе,
Рассыпаючы соль.
Што пакінуў ты мне? Прыгаршчы марных слоў…
Я ляцела к табе
Цераз хмарныя дні
І збірала ў палёце па кроплях пяшчоту.
Я ляцела к табе,
Чалавек дарагі,
Так хацела цябе абудзіць ад дрымоты.
Часам пела табе,
Закрываючы вочы
І нясцерпна ў цішы сэрца біла ў адказ.
Даравала табе.
Хоць было відавочна,
Што ёсць ты і ёсць я, і зусім няма нас.
25.09.2010г
Свидетельство о публикации №110092600903
цiха зменiцца свет,
але то - адбылось назаўседы...
...Толькi вецер кахання,
збудзiўшы цябе,
зачапiў i мяне асалодай ...
Дон Тихий 22.06.2011 02:22 Заявить о нарушении