О, Беларусь! Душы Афіны!
Жыццё дало мне лёс такi -
З глыбінь сусветняй павуціны
Жыцця шляхецкага карціны
Сабраць, каб ажылі вякі.
Каб Бог нам даў грахоў збаўленне,
Каб мы з каленяў самі ўсталі -
Душы патрэбна ачышчэнне
Ад спарышоў гнілога тлення,
Цары што ў памяць засявалі.
Каб у народаў стройным хоры
І наша мова мова загучала,
Каб нас на сушы і на моры
І ў неба сіняга прасторы
Матулі ласкаю страчала.
Каб ажылі ізноў быліны,
Каб кроў у іх запульсавала
І стаў народ у строй адзіны,
І вольнасць роднае краіны
Абараніў, як то бывала.
Каб абудзілася краіна,
Дачок сваіх, сыноў прызнала
І сцяг, што скрала Кацярына,
Пагоні сцяг нам стаў адзіна
Свабоды сымбаль прад навалай.
Дасць бог тагды благаславенне.
З любоўю ў сэрцах мы шчасліва
Знайдзем і веру і сумленне,
І нoвай еднасці насенне
З падзякай прымe наша ніва.
О, Беларусь! Душы Афины!
© Copyright: Станислав Шастак, 2010
Свидетельство о публикации №110082504840
Свидетельство о публикации №110082504840
Рецензии