Элегiя

Як парк за лета загарэў,
Стаў пляжнікам агністым.
Нырца даю у прыцень дрэў,
Чыноўніцка-урачыстых.
Адчуць жыцьцё пасьля турбот
У ціхім шэпце лісьця,
Забыцца пра кругазварот
Зусім нікчэмных выйсьцяў.
І агарне шчымлівы сум,
Што так, а не іначай:
З камля жыцьця скубем тырсу
І тлеем без астачы.
Наўскос скрозь ціхі парк брыду
Наўпросткі, без сьцяжыны,
А ззаду: «Ён шукае дуб,
Сабе  на дамавіну»


Рецензии
Апошния радкі вельмі ўразілі. Дзякуй. Ёсць над чым задумацца, як звычайна.

Кася Иоффе   23.08.2011 12:01     Заявить о нарушении
На это произведение написаны 2 рецензии, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.