Мая Радзіма! Ты ва ўгары!
Спіртны струмень ракой цячэ.
І, хоць ужо сінеюць твары,
У рот куляецца яшчэ.
І ў гарадах, і ў дальніх вёсках
Багата тых, хто “паддае”.
Іх дзеці ходзяць у абносках,
Не маюць хлеба на стале.
Заўзята п’янствуюць усюды,
А выбар пойла ўсё шырэй!
Таму і гіне столькі люду,
Дапіўшы яву да чарцей!
Агідны “водар” перагару
Ажно сціксае брудам дых,
Але збяруць парожняй тары –
І зноў купляюць “на траіх”.
Віно, гарэлка, самагонка –
Чым болей п’еш, тым болей раж.
О, мая родная старонка!
Ці немагчыма жыць інакш?
Нашто нам гэтая навала –
Паўсюль пладзіць алкагалізм?
Няўжо другіх заняткаў мала?
Ці лепшы шлях – каціцца ўніз?
Мо хтось ад дурасці ўтрымае,
Навучыць, як цвярозым жыць?
Бо, калі нацыя сканае,
Няма каму ўжо будзе піць…
27.05.2010
Мая Радзiма! Ты - ва угары!
© Copyright: Демьянова Татьяна Дмитриевна, 2010
Свидетельство о публикации №110062300251
Свидетельство о публикации №110062300251
Рецензии
У назве верша У кароткае немагчыма надрукаваць.
Демьянова Татьяна Дмитриевна 29.04.2012 16:15 Заявить о нарушении
Демьянова Татьяна Дмитриевна 29.04.2012 16:15 Заявить о нарушении