Надакучыла глядзець на дождж.
Ужо астыла завараная кава.
Ходзіць за акном намоклы парасон.
Неба ледзь трымаецца - стоніць ад накалу.
Брыдка стала нават на душы.
Плед закутаў усіх людзей у свеце.
Нашы беды выдумалі кнігары.
Небаскробы пацарапалі ўсё неба.
Міражы навокал,
Сцёклы плачуць,
Брызгі ад машын,
Паўсюль людзі-папарацы...
Навальніца,зносіць нас ветрам на воблака.
А святло? Калі ўключаць святло?
Навальнiца
© Copyright: Ксения Петрусевич, 2010
Свидетельство о публикации №110061004899
Свидетельство о публикации №110061004899
Рецензии