Къорай

Такъдир мени анда-мында айдай,
Санки дерсинъ мен бир янъгъыз къорай.
Тамырсыз, оксюз… ёлларда учам,
Озь-озюмден ве асреттен къачам.

Къуванч — сахрада яланджы мынар,
Эгер якъынлашсанъ — гъайып олар.
Тутып алса эдим оны бир кунь,
Бельки, башкъа олур эди «бугунь».

Къайгъы — яваш зеэр, асрет — къафес,
Бойле дюнья кие къара бир фес.
Онынъ антери кирленген, бозлу,
Юреги исе бус-бутюн тозлу.

Алдата вакъыт оюны иле,
Янъы кунь яза, эскисин силе.
Де сыджакъ къумлар йырларын йырлай,
Де сувукъ боран бошлукъкъа фырлай.

Ким ичюн къорай — бу буюк ада,
Ким ичюн о бир керелик гъыда.
Тек сахра ичюн о къум данеси,
Даа бир янгъан юрекнинъ сеси.

Майыс, 2010 с.


Рецензии