Такъдир мени анда-мында айдай,
Санки дерсинъ мен бир янъгъыз къорай.
Тамырсыз, оксюз… ёлларда учам,
Озь-озюмден ве асреттен къачам.
Къуванч — сахрада яланджы мынар,
Эгер якъынлашсанъ — гъайып олар.
Тутып алса эдим оны бир кунь,
Бельки, башкъа олур эди «бугунь».
Къайгъы — яваш зеэр, асрет — къафес,
Бойле дюнья кие къара бир фес.
Онынъ антери кирленген, бозлу,
Юреги исе бус-бутюн тозлу.
Алдата вакъыт оюны иле,
Янъы кунь яза, эскисин силе.
Де сыджакъ къумлар йырларын йырлай,
Де сувукъ боран бошлукъкъа фырлай.
Ким ичюн къорай — бу буюк ада,
Ким ичюн о бир керелик гъыда.
Тек сахра ичюн о къум данеси,
Даа бир янгъан юрекнинъ сеси.
Майыс, 2010 с.
Къорай
© Copyright: Эльмара Мустафа, 2010
Свидетельство о публикации №110053006436
Свидетельство о публикации №110053006436
Рецензии