Григорий Богослов. На белорусском языке

Хто я? Адкуль? І як я вярнуся ў нетры зямныя?
Чым я паўстану з праху сумнай, халоднай магілы?
Дзе і якое жыллё мне прызначыць Творца ўсемагутны?
Бур гэтага свету пазбегнуўшы, ці дасягну я прыстані ціхай?
Колькі розных шляхоў у шматлюднай жыццёвай даліне!
Колькі няшчасцяў і бедаў іх вакол прыцясняюць!
Радасці няма тут без гора. О, калі б цяжкае гора
Радасцяў нашых зямных не імкнулася часам асіліць!
Наша багацце - ўцякач, улада над светам - адзін толькі сон;
Мука - залежнасць; беднасць - цяжкі ланцуг; а юнацтва -
Летняя спёка. Бляску маланкі прыгажосць часовая падобная.
Мо старасць? - жыцця сумны закат; а вядомасць -
Хуткая птушка, імгненна ад нас адлятае.
Сіла цялесная ў нас - перавага жахлівага звера.
Раскоша - спружына страсцей. Дзеці - цяжкі клопат ў свеце;
(Балючае, аднак, бяздетнасць!). Судзілішча - бітвы заганаў.
Праца земляроба - цяжкая. Мараходства - дарога ў магілу.
Падалей з айчыны спяшаемся, і аб ёй жа ў чужыне ўздыхаем.
Хуткага часу палёт - кола рухомае: коламі
То хуткімі, то ціхімі, вечна прыводзіць адно да нас і тое ж.
Цёмныя ночы і светлыя дні, смерць і клопат, хваробы,
Радасці або скрухі; удачы, страты і слёзы -
Усе я на крылах розуму, усе працёк, што цяпер, што мінула;
І пераканаўся, што няма на зямлі нічога незямнога.
Толькі ў Небе знайшоў я ўсіх бедаў зямных суцяшэнне!
Браты! Ці хочаце ведаць нязменныя, цвёрдыя даброты?
Смела - пад сцяг Крыжа! І на бітву з сваімі страсцямі!
Лёгкім тады вам здасца цяжар пакутніцкага жыцця.