В самых горах, где курбан никогда не байрам,
Где постареть успевают одни храбрецы
И абрикосовый снег холодит по дворам,
Старая мама качает кораблик хноци.
Тут говорит тишина, только дышит овца
И деревянная прялка свистит колесом
И, над пространством с вороньим названьем Арцах,
Пыльные тучи торопятся за горизонт,
И до того, как рассвет образует тяжи
Цвета граната, и зашелестят тростники,
Вызреет в чреве хноци, будто новая жизнь,
Сладкое масло, темней материнской тоски.
Как и всегда, до известной поры временя,
До пробуждения рыбок в садовом пруду,
Старая мама не ест, ожидая меня,
Целую ночь до рассвета, но я не приду.
Я не приду, ведь на мне желтоватый налёт
Спелых, как масло, созвездий, застывших в ночи.
Старая мама моя никогда не умрёт,
И не закончит качаться кораблик хноци
Кораблик хноцИ
© Copyright: Григоров Амирам, 2010
Свидетельство о публикации №110042900690
Свидетельство о публикации №110042900690
Рецензии
ԱՄԻՐԱՄ ԳՐԻԳՈՐՈՎ
ՆԱՎԱԿ – ԽՆՈՑԻ
Ս.Ս. Հարությունովին
Այնտեղ , ուր կուրբանը բայրամ չէ երբեք,
Ուր ծերանում է լոկ խիզախ սարեցին
Եվ ծիրանագույն ձյունից պաղում են եզերք,
Պառավ տատն օրորում է նավակ-խնոցին:
Անդ լռություն կա խոսող և ոչխարի հոտ,
Թե՝ պարսկական իլիկի պտույտն է՝ չրախկ,
Տարացքում ագռավային անունով՝ Արցախ
Փախչում են հորիզոնից ամպերը փոշոտ:
Եվ մինչ այն, երբ այգը ձգի պիրկ կապանք
Նռագույն, կըկենդանանան եղեգներն անուժ,
Կերկնի արգանդում խնոցու նոր կյանք՝
Մոր թախիծից էլ մուգ կարագը անուշ:
Եվ ինչպես միշտ՝ մինչ պահի հայտը՝
Մինչ զարթը կարասի այգու լճակում,
Սպասում, չի ուտում իմ պառավ տատը
Մինչ լուսաբաց, գալ ինձ չի վիճակվում՝
Քանզի ունեմ գույն նման մեռոնի՝
Հասնող կարագին, պաղ աստղածոցին...
Իմ պառավ տատը երբեք չի մեռնի,
Կըճոճվի հավերժ նավակ – խնոցին:
Թարգմանեց Հենրիկ Բաբաջանյանը
Генрих Бабаджанян 10.03.2011 23:12 • Заявить о нарушении
ՆԱՎԱԿ – ԽՆՈՑԻ
Ս.Ս. Հարությունովին
Այնտեղ , ուր կուրբանը բայրամ չէ երբեք,
Ուր ծերանում է լոկ խիզախ սարեցին
Եվ ծիրանագույն ձյունից պաղում են եզերք,
Պառավ տատն օրորում է նավակ-խնոցին:
Անդ լռություն կա խոսող և ոչխարի հոտ,
Թե՝ պարսկական իլիկի պտույտն է՝ չրախկ,
Տարացքում ագռավային անունով՝ Արցախ
Փախչում են հորիզոնից ամպերը փոշոտ:
Եվ մինչ այն, երբ այգը ձգի պիրկ կապանք
Նռագույն, կըկենդանանան եղեգներն անուժ,
Կերկնի արգանդում խնոցու նոր կյանք՝
Մոր թախիծից էլ մուգ կարագը անուշ:
Եվ ինչպես միշտ՝ մինչ պահի հայտը՝
Մինչ զարթը կարասի այգու լճակում,
Սպասում, չի ուտում իմ պառավ տատը
Մինչ լուսաբաց, գալ ինձ չի վիճակվում՝
Քանզի ունեմ գույն նման մեռոնի՝
Հասնող կարագին, պաղ աստղածոցին...
Իմ պառավ տատը երբեք չի մեռնի,
Կըճոճվի հավերժ նավակ – խնոցին:
Թարգմանեց Հենրիկ Բաբաջանյանը
Генрих Бабаджанян 10.03.2011 23:12 • Заявить о нарушении
Я необыкновенно, в высшей степени польщён!
Благодарю Вас, обнимаю, Амирам
Григоров Амирам 15.03.2011 16:03 Заявить о нарушении
Благодарю Вас, обнимаю, Амирам
Григоров Амирам 15.03.2011 16:03 Заявить о нарушении
На это произведение написано 9 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.