Ля брамы старога фальварка
У цені, у самотнай цішшы,
Схаваўшыся ад смяротнай спякоты,
Аб адным памаўчы...
Аб тым, што забываецца мова,
Нашчадкі забылі свае карані:
Чужынны патрэбен ім розгалас,
Чужымі паўсталі Краіны сыны?
Ад гэтай Краіны што застанецца?
Толькі белае хмары самотныя доўгія сны.
Ля брамы старога фальварка
Нараджаецца нацыі зніч.
Свидетельство о публикации №110042505505