Край нядолі, пазбаўлены Бога,
Абудзіся ад змрочнага цяжкага сну.
Скінь кайданы варожай аблогі.
Даймо Жыжалю волю, старому агню!
Хай дашчэнту папаліць навалу,
Што стагоддзі у няволі трымае народ, -
З іх царами, папамі ды бальшавікамі –
Маскавіта-жыдоўскі дурны карагод.
Ды й мясцовую хеўру хай ен падсмажыць,
Сала пусціць гнілое з патэльні ў печ.
Хто жывы застанецца, таго не збянтэжаць,
Ані пекла, ні пошасць, ні бязлітасны меч.
Не аднойчы ўсе гэта было ўжо на свеце.
Людзі змыюць крывёю і здраду, і здзек.
Мову матчыну й бацкаўшчыну хто зневажае,
Той паганіць свой лёс ды марнуе свой век.
За зямлю і за мову, за Айца і за Духа
Мой спрадвеку народ ахвяруе сыноў.
Хай ласкавы Хрыстос нас ізноў уратуе!
Бо часіны ліхія, наперадзе кроў…
22.12.2009.
Край нядолi
© Copyright: Виктор Гаврыш, 2010
Свидетельство о публикации №110042409097
Свидетельство о публикации №110042409097
Рецензии