На нашем жизненном пути
Не счесть ошибок и потерь,
Без них не могут обойтись
Ни человек, ни дикий зверь.
Но есть различие в судьбе:
Ведь лишь ученый индивид
Воспринимает жизнь в борьбе
С природой, что создала вид.
Лишь homo sapience готов
Во имя собственных страстей,
Идя вперёд, разрушить кров,
Оберегающий людей.
От постоянной суеты
И череды бегущих дней
Ему не ведомы мечты
Деревьев, птиц или зверей.
И всё труднее разглядеть
Живой природы красоту,
Когда боится не успеть
Осуществить свою мечту:
О хлебе, зрелищах, деньгах,
Благополучии детей,
Спокойных в старости годах
И уважении друзей.
Его привычный эгоизм
Не бросит даже взгляд назад,
Чтоб оценить свой "героизм"
Как разорвавшийся снаряд.
И даже список нужных дел
Для облегчения бытия
Он вновь составить захотел,
Потешив собственное "я".
Так как же быть? Что делать нам?
Куда идти? О чем радеть?
Раздать всем сёстрам по серьгам?
Во храме страждущих согреть?
Веселье по миру разлить?
Печали светлой фимиам?
Любовью пары одарить?
Стереть пришедший в души спам?
А может, надо просто жить,
Вверяясь избранной судьбе.
Чужое горе пережить,
Поверив самому себе.
Придёт из прошлого совет
Как всех людей объединить,
И настоящее в ответ
Грядущему протянет нить.
июнь 2003 - январь 2006
Визуальные ассоциации: Бернардо Бертолуччи "Ускользающая красота"(1996)
Homo Sapience
© Copyright: Юраан, 2010
Свидетельство о публикации №110040502505
Свидетельство о публикации №110040502505
Рецензии
ყველა ჩვენგანის ცხოვრების გზაზე
შეცდომებს ვერ დათვლი, დანაკარგს.
კაცსა თუ ცხოველს ის ადგას თავზე
და მოსვენება არა, არა გაქვს.
მაგრამ ბედშია მაინც სხვაობა:
ინდივიდია მხოლოდ სწავლული.
ის ბრძოლისადმი ავლენს მზაობას
დამორჩილების ბუნების სრულით.
ჰომოსაპიენს სურს, უნდა მხოლოდ,
პირადი ვნების თითქოს ეგიდით,
წინ სვლით დალეწოს ის კერა ბოლოს -
კაცობრიობის მფარველი დიდი.
ამაო ფუსფუსს გადაყოლილი,
მთლად დაკარგული დღეთა რბოლაში,
ხეებს, ცხოველებს ჩამოშორილი,
მათი ოცნება სჭირდება რაში.
........
უფრო და უფრო გვოჭირს დანახვა
ცოცხალ ბუნების რაა მშვენება.
როდესაც შიშობ, იცნებას მარხავ
და ნატვრა ხდება ბედნიერება:
პური და ფული, სანახაობა,
ბავშვების კარგი უზრუნველყოფა,
სიბერის მშვიდი, წყნარი რაობა
და მეგობრების სულ გვერდით ყოფნა.
არსის ჩვეული ეს ეგოიზმი
უკან მოხედვას არც კი აპირებს.
ამ ,,ვაჟკაცობის,, მრავალი ,,იზმი,,
აფეთქებული ჭურვის ფგავს პირებს.
და საქმეების უწყვეტი სია
ვაგლახი ყოფის გამარტივების,
მეც შევადგინე რადგან მარქვია
,,მე,, საკუთარი მეც მყავს ძლიერი.
.......
რითი დავიწყოთ? რა გავაკეთოდ?
საით წავიდეთ? ვის დავეხმაროთ?
დებს მოწყალება მივართვად ერთობ
თუ მიუსაფართ - ჩვენ შევიფაროთ?
სიცილ-კოსკისი მოვდოთ ქვეყანას
და ფიმიამი ვაფრქვიოთ ყველგან?
ვშვათ სიყვარულის გულებში ყანა,
და სულს ვაშოროთ ფარული ელდა?
იქნებ, უბრალოდ ვიცხოვროდ უნდა.
ბედს მონიჭებულს დავუდოთ ზავი.
გავიზიაროდ ვარამი თუნდაც
და საკუთარი ვირწმუნოთ თავი.
რჩევას წარსული მოგვცემს უდაოდ,
ერთიანობის ხალხისა სწრაფვით,
აწმყო გვპასუხობს სიმართლით, რაოდ
მომავლის უკვე გაბმილა ძაფი.
........
Тинатин Менабде 03.01.2016 19:49 • Заявить о нарушении
შეცდომებს ვერ დათვლი, დანაკარგს.
კაცსა თუ ცხოველს ის ადგას თავზე
და მოსვენება არა, არა გაქვს.
მაგრამ ბედშია მაინც სხვაობა:
ინდივიდია მხოლოდ სწავლული.
ის ბრძოლისადმი ავლენს მზაობას
დამორჩილების ბუნების სრულით.
ჰომოსაპიენს სურს, უნდა მხოლოდ,
პირადი ვნების თითქოს ეგიდით,
წინ სვლით დალეწოს ის კერა ბოლოს -
კაცობრიობის მფარველი დიდი.
ამაო ფუსფუსს გადაყოლილი,
მთლად დაკარგული დღეთა რბოლაში,
ხეებს, ცხოველებს ჩამოშორილი,
მათი ოცნება სჭირდება რაში.
........
უფრო და უფრო გვოჭირს დანახვა
ცოცხალ ბუნების რაა მშვენება.
როდესაც შიშობ, იცნებას მარხავ
და ნატვრა ხდება ბედნიერება:
პური და ფული, სანახაობა,
ბავშვების კარგი უზრუნველყოფა,
სიბერის მშვიდი, წყნარი რაობა
და მეგობრების სულ გვერდით ყოფნა.
არსის ჩვეული ეს ეგოიზმი
უკან მოხედვას არც კი აპირებს.
ამ ,,ვაჟკაცობის,, მრავალი ,,იზმი,,
აფეთქებული ჭურვის ფგავს პირებს.
და საქმეების უწყვეტი სია
ვაგლახი ყოფის გამარტივების,
მეც შევადგინე რადგან მარქვია
,,მე,, საკუთარი მეც მყავს ძლიერი.
.......
რითი დავიწყოთ? რა გავაკეთოდ?
საით წავიდეთ? ვის დავეხმაროთ?
დებს მოწყალება მივართვად ერთობ
თუ მიუსაფართ - ჩვენ შევიფაროთ?
სიცილ-კოსკისი მოვდოთ ქვეყანას
და ფიმიამი ვაფრქვიოთ ყველგან?
ვშვათ სიყვარულის გულებში ყანა,
და სულს ვაშოროთ ფარული ელდა?
იქნებ, უბრალოდ ვიცხოვროდ უნდა.
ბედს მონიჭებულს დავუდოთ ზავი.
გავიზიაროდ ვარამი თუნდაც
და საკუთარი ვირწმუნოთ თავი.
რჩევას წარსული მოგვცემს უდაოდ,
ერთიანობის ხალხისა სწრაფვით,
აწმყო გვპასუხობს სიმართლით, რაოდ
მომავლის უკვე გაბმილა ძაფი.
........
Тинатин Менабде 03.01.2016 19:49 • Заявить о нарушении
На это произведение написано 15 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.