Правяду далоняй па ціхай вуліцы,
Ажыўлю на досвітку свой партрэт.
І ў вясёлкавых фарбах я ценем музыкі
Абдыму нябачна яго сілуэт.
Дакрануся да вуснаў пяшчотна-ціхенька,
Акуратна прыгладжу рукой валасы,
Прытулюся да скроні я блізка-блізенька –
Разам з ім пагляджу каляровыя сны.
І няхай ніхто толькі не здагадаецца,
Што імгненнем тым, колькі ёсць, жыву:
На віры жыцця я мастачкай-злодзеем
Так спатольваю немату сваю.
Правяду далоняй...
© Copyright: Ирина Шабулдаева, 2010
Свидетельство о публикации №110032400284
Свидетельство о публикации №110032400284
Рецензии