Плач
Не свяціце мне болей яскравыя зоркі.
Я яго як святога агню пазбягаю,
Каб не чуць гэты боль непазбежны і горкі.
Перастала чакаць пазабытай усмешкі,
І сягоння да вечара з самага рання
Я хажу па яшчэ не пратоптанай сцежцы
Па якой прыбягала на наша спатканне.
Я хацела прайсці без яго гэта поле,
І глядзела на свет не сваімі вачыма.
А калі атрымала чаканую волю
Зразумела, што жыць без яго немагчыма…
І калі на зямлю ліст апусціцца першы
Плач, чароўная птушка кахання і жалю…
Я не буду пісаць таямнічыя вершы
Пра таго, што бязмерна і вечна кахаю.
22 марта 2010 г.
Свидетельство о публикации №110032305665
Что-то вело, я только сейчас понял!
Вы еще и землячка! Просто рад!
Правда, вот уже 23 года живу в России.
Привет Беларуси! (можно Речице, если близко)!
Великолепное стихотворение!
Да еще на родном языке!
Для меня прозвучала, как музыка "беларуская мова".
Просто молодчина!
Удачи тебе, девочка!
С теплом,
Анатолий Астапенко 17.06.2010 16:31 Заявить о нарушении