***
І тады зазіхаціць яно кропляй расы
на ранішнім сонцы,
а літары-пачуцці, пераліваючыся,
сыграюць мелодыю радасці-
радасці зямной і нябеснай,
лёгкай, як аблокі,
мяккай, як маладая трава,
і празрыстай, як крынічная вада.
У перазвонах тых гукаў
ты адчуеш непераадольнае жаданне жыць.
Толькі разгарні сваё сэрца.
Свидетельство о публикации №110031600938