Ваша высокасць, ваша су'ёзнасць
Прабачце дурня, за словы мае...
Мне, маленькаму і безназоўнаму,
Жыццё разумеці, бог, не дае!
Не тое, што трэба, кажу без уступу,
І лезу ў пекла, праз краты, платы!
Рвуся да чорта, а ён ужо зверху
Усеўся і едзе на мне, як кані!
Цмокае ён языком і смакуе,
Бо дождж залівае крывёю палі,
Бо не ўродзіць жыта ў людзей,
Палеткі затопіць чырвоны прыліў...
І дурань якому не трэба нічога,
Гоняць якога прэч ад вачэй,
Больш сваіх словаў, шчасце людское!
Шануе...І б'ецца, хоць чорт і мацней...
Калі ён няправы, дарэмны старанні,
І трэба баяцца, хавацца, уцякаць,
Хто пераможа агідну пачвару,
Як ад люстэрка людзей адтуліць?
P.S. Toute vеrite n'est pas bonne a dire.
Кацярыне... астатн м
© Copyright: Евгений Пешко, 2010
Свидетельство о публикации №110031208323
Свидетельство о публикации №110031208323
Рецензии