Беларуская зiма 2 вершы
Зiма скавала рэчак бег,
Iльдом пакрыла лужыны старанна.
Цалуя дрэу ласкава раны,
схавала iх у iскрысты снег.
У новай вопратцы абшар
працягвае да сонца голле.
И раптам стала наваколле
адлюстраваннем нашых мар.
Цудоуныя насталi днi,
i знiкла з сэрца злая скруха.
I льецца зiмнi звон у вуха
чароунай гэтай цiшынi.
2.
Выпау у полi чысты снег,
радуюць нас сонцам днi.
Тройкi у санях хуткi бег
не парушыць цiшынi.
Бьецца ветрык у мае вуха,
слепiць вочы наваколле,
уляцела з душы скруха,
iнеем заззяла голле.
У срыбра з iскрами абшар
апрануу мароз старанна.
Кругам галава ад мар,
загаiлiсь у сэрцы раны.
Свидетельство о публикации №110030102304