4

Без асілкаў немагчымы
Усе казачны краіны.
Княства Мроя, мае гонар-
Там асілкаў вельмі шмат!

Заўважыць вельмі цяжка-
Іх на плошчы не знайсці,
Бо ім гонар недазволіць,
Подзьвігі свае злічыць.

І, казаў бы аб мільёнах,
Я, далей і ўсё далей,
Але патрэбны мне асобны,
Каб пазнаёміць вам бліжэй.

Ён завецца вельмі проста,
З вёскі, просты селянін,
І не рослы, і не моцны,
Просты ён - мужык Васіль.

Ад людзей ён недалёка,
І не лічыць сябе богам,
Не асобна яго доля,
Ад зямной, сваёй людской... 

Падымаецца ён ранкам,
Кожны раз, у пэўны час,
Каб скаціну ўсю агледзіць,
І свінням паесці даць.

І усё ў яго як трэба
Дровы ёсць і бульба ў склепе-
Гаспадыня - каралеўна,
Чутны ў хаце дзетак смех.

Зоркай ззяюць яго вочы
Незалежна ад надвор'я,
Працы цяжкай незалежна,
Полымя ў ім гарыць.

Ён ніколі не заплача,
Пакуль смех дзіцячы у хаце,
Побач вочы гаспадыні,
Грэюць сэрца, поўняць сілай.

Можа верш мой і нясмачны,
Густы у кожнага свае,
Сэнс жа, есць? І я удзячны.
Тым, хто думку тут знайдзе.