Волною времени смывает внешний вид,
Друзья стареют, если долго их не видеть.
Но молодость всегда над волнами летит,
И ветром вечности ей крылья не обидеть.
Кто прекратил полет, тот вдруг заметит время,
Слезою серебристой вспенится прибой…
И ностальгия сменит радость удивленья,
И суету сует, что нас бросала в бой.
И память нам откроет двери,
Туда, где живо все и будет жить всегда.
Где иллюзорны все наши потери,
Где в синем небе – бело-серая луна.
Где солнце ярко, улицы огромны,
Дождем слепым искрят над нами облака,
Деревья - небольшими еще помним,
А во дворе друзья – веселая шпана.
Где детство ручейком звенит,
До моря Взрослых добежать мечтая.
И юность школьная спешит,
От мира тайны, в дымке ожидая.
И дети наши повторяют взлет,
Мы с ними незаметно полетаем.
Чтоб молодость продолжила полет,
И чтобы времени – язык мы показали.
24.03.2008
Волною времени
© Copyright: Кандидыч, 2010
Свидетельство о публикации №110020305329
Свидетельство о публикации №110020305329
Рецензии
Добрый день, Сергей.
Хвалямі часу
Кандидыч
(Пераклад з рускай мовы на беларускую)
Арыгінал: http://www.proza.ru/2010/12/22/554
http://www.stihi.ru/2010/02/03/5329
Апублікавала: http://www.proza.ru/2014/03/13/681
http://www.stihi.ru/2014/03/13/2919
Час хуткаплынны жорстка твары трэ,
Сябры старэюць, калі доўга іх не бачыць.
А маладосць нічога не бярэ,
І ў моцы крыл ня ведае нястачы.
Хто прыпыніў палёт, той раптам бачыць час,
Слязой сярэбранай успеніцца прыбой…
І настальгія тут затопіць нас,
І мітусня, што нас кідала ў бой.
І памяць нам адчыніць краты,
Туды, дзе жыва ўсё і будзе жыць заўжды.
Дзе ілюзорныя ўсе нашы страты,
Дзе ў сінім небе месяц залаты.
Дзе сонца ярка, вуліцы шырокі,
Іскраць аблокі дожджыкам сляпым
А дрэвы – памятаем невысокімі,
Сябе сярод шпаны – такім малым.
І там дзяцінства раўчуком звініць,
Да мора Сталых марачы дабегчы.
Юнацкасць школьная ляціць,
Да таямніц загадкавых у спешцы.
І нашы дзеці паўтараюць лёт,
З імі неўзаметку мы лятаем.
Каб маладосць прадоўжыла палёт,
Язык мы часу дзёрзка паказалі.
Ляксандра Зпад Барысава 13.03.2014 10:14 • Заявить о нарушении
Хвалямі часу
Кандидыч
(Пераклад з рускай мовы на беларускую)
Арыгінал: http://www.proza.ru/2010/12/22/554
http://www.stihi.ru/2010/02/03/5329
Апублікавала: http://www.proza.ru/2014/03/13/681
http://www.stihi.ru/2014/03/13/2919
Час хуткаплынны жорстка твары трэ,
Сябры старэюць, калі доўга іх не бачыць.
А маладосць нічога не бярэ,
І ў моцы крыл ня ведае нястачы.
Хто прыпыніў палёт, той раптам бачыць час,
Слязой сярэбранай успеніцца прыбой…
І настальгія тут затопіць нас,
І мітусня, што нас кідала ў бой.
І памяць нам адчыніць краты,
Туды, дзе жыва ўсё і будзе жыць заўжды.
Дзе ілюзорныя ўсе нашы страты,
Дзе ў сінім небе месяц залаты.
Дзе сонца ярка, вуліцы шырокі,
Іскраць аблокі дожджыкам сляпым
А дрэвы – памятаем невысокімі,
Сябе сярод шпаны – такім малым.
І там дзяцінства раўчуком звініць,
Да мора Сталых марачы дабегчы.
Юнацкасць школьная ляціць,
Да таямніц загадкавых у спешцы.
І нашы дзеці паўтараюць лёт,
З імі неўзаметку мы лятаем.
Каб маладосць прадоўжыла палёт,
Язык мы часу дзёрзка паказалі.
Ляксандра Зпад Барысава 13.03.2014 10:14 • Заявить о нарушении
На это произведение написано 9 рецензий, здесь отображается последняя, остальные - в полном списке.