Чырвоны,шэры,чырвоны… - плітка тратуара.
Жоўты лісток клёна, зялёны, зноў шэрае.
Усе жыцце прапала. Але ўсё ж я гэтага чакала.
Чакала я спынення мараў майго сэрца,
Чакала гнусных слоў і паламаных крыл,
І лепеты твайго сгарэўшага сумлення,
І знікненне горада, дзе ты калісьці жыў.
Жыцця няма, толькі засушаныя кветкі і тваё яўленне,
І белая скамейка, дзе дождж заўсёды ліў.
Вось і цяпер сяджу на ёй, але без пульсу і даўлення,
Я ўспамінаю дні,калі і ты са мною быў.
Мы верылі з табой у бясконцасць шчасця,
Кахання, неба, космаса і нас.
Але жыццё заўсёды любіць красці
Водбліскі ў вачах людзей і ўсё рабіць інакш.
Надзея будзе жыць, але нашто яна цяпер?
Калі я ў міры добрым, а ты ў міры людзей.
Мне застанецца скрыцца ад натоўпу
І ўсё жыццё чакаць твайго палёту.
Адзiнокi палёт
© Copyright: Ксения Петрусевич, 2010
Свидетельство о публикации №110012604377
Свидетельство о публикации №110012604377
Рецензии