Шум аўтамабілей.Люстры на асфальце.
Хочацца забыцца і застыць у трансе.
Людзі ў замяшэнні думаюць аб праўдзе.
Усё, што мы хацелі, ужо не будзе заўтра.
Хмары ўсе расталі, засталася помста.
Тым, хто жыў без праўды і ў жыцці адрокся
Ад усяго таго, што бывае добрым,
Ад таго, што можа быць ягоным.
Горад. Нудны твар ценню дамоў накрыўся.
Зараз шмат каму балюча, але позірк ажывіўся,
Бо ў памяці успыхнулі моманты жыцця,
Якія назаўседы, назаўседы…Як вада
Яны з’явіліся і выпарыліся ад гарачага пачуцця.
Але ж у памяці яны як чып з праграмай,
Якую не змяніць ні зараз, ні пасля…
16
© Copyright: Ксения Петрусевич, 2010
Свидетельство о публикации №110012507341
Свидетельство о публикации №110012507341
Рецензии