Каханне наша – ёсць жыццё.
Бывае цёмнае, бывае светлае,
Аб гэтым людзі помняць ўсё жыццё.
І не прагоніць памяць думкі белыя.
Бывае, хочацца вярнуць ўсё назад,
У мінулае вярнуцца назаўсёды.
Імкнёмся мы ў той вішнёвы сад,
Калі любілі мы ўсёй душою.
Любілі так, на колькі было сілы,
Але прыйшла бяда, і ўсё растала.
А можа мы рабілі, што не так?
А можа нашы сэрцы паламала?
Але не вернемся ніколі мы туды,
Бо трэба жыць у нашым часе.
І верыць ў лепшае: што будзе назаўжды,
Каханне лепшае, чым у вішнёвым садзе.
Шчасце
© Copyright: Ксения Петрусевич, 2010
Свидетельство о публикации №110012507285
Свидетельство о публикации №110012507285
Рецензии