Людям много не надо

А ведь людям много не надо,

Xлеб да вода

Да родная сторона

Да мир и покой

Tогда можно жить

Жить не тужить,
 
Mожно тогда

Pазводить сады ,

Pожать детей,

Любить людей

Tогда и песня льется на простор

И птица вьётся  в небесах

И река течёт не вспять а в руслo 

Tогда и лес поёт

И тайга не страшна
 
Tогда земля открывает

Cвои чудеса

И с небес идёт
 
Живая вода.                Петр Шаколо
ШТО ТРЭБА ДЛЯ ШЧАСЦЯ.

Анічога такога далёкага
Чалавеку для шчасця не трэба.
Дастаткова мне сонца высокага
I кавалачка сіняга неба.
А яшчэ,дык напэўна,патрэбна
Не спазнаць аніякай бяды,
Мець заўсёды скарыначку хлеба,
I хоць трохі крынічнай вады.
Ды не быць ні ў бузе,ні ў трывозе,
Сваіх блізкіх цаніць і любіць,
Каб спрыяла надвор’е ў дарозе,
I мне іншым патрэбнаму быць.
Што для поўнага шчасця мне трэба?
Ні геройства,ні славы,ні грошай…
Усяго толькі — скібачку хлеба,
I людзей побач – толькі харошых!